Alle inzendingen over droom wordt waar

Weet je wat je hoopt, wat er van je dromen komt, waar jouw weg heengaat?…

Het allerlaatste licht laat zich nog kleurrijk bekijken de schemering valt langzaam in voor het donker toeslaat de nacht de dromen bepaalt waar je al op wachtte…

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

Laat het los Sst... je ziel fluistert Het is je hart Dat niet meer luistert Je geweten Je laat het in de steek Eens waren je dromen Iets waar je voor bezweek Laat het los En al ben je het vergeten Het is de vrijheid Het verlangen, het geweten Voel het En laat het niet meer gaan Laat je angsten los En raak je dromen aan…

beeldschoon haar naam Charlot haar fruitige vormen verlinken dat mijn tanden in water verdrinken de spieren verstramd door genot siddering door streling van haar bleef bij haar komen zij speelde het klaar alles wat ik beleef in dromen ach ware dit terrein ongewonnen dan was die droom zeker niet verzonnen…

Aansluitend werd Louis gekroond tot god - Ik heb die droom, echt waar, niet zelf verzonnen. Hij sprak: "er zij voortaan oranje regen". Van schrik werd ik toen wakker -wat een zegen!…

Fluisteren met de liefde en de stem die dromen vangt. Waar jij met je handen niet meer eenzaam zoekt en wacht op het moment waarin ik zal zingen met jouw stem en jij mijn lichaam weer zal vullen met jouw gevonden droom.…

Nu de bomen met wit zijn betogen wordt ik door hun stilte opgenomen en zal langzaam een droom geboren, waar sneeuwen zinken in mijn ogen, die als een eeuwigheid voortduren-, niemand telt meer mijn uren; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

Waar ik haar mag vinden fluistert de tijd woorden die haar stem laten ontwaken. En de wachtende stilte uitdoven met een melodie die dromen vult waar onze ogen elkaar weer vinden en dansen in momenten die elke echo van eenzaamheid uitwissen.…

Ik zweef naar jou in dromen, tot waar ik dacht, dat jij zou kunnen komen zonder gevaar... Mijn geest zweeft niet gelogen, de dampkring net voorbij, jij geeft mij onvertogen jouw mening... In dromen dacht ik veilig te zijn, voor liefde net als jij, zo heilig de pijn die ons steeds griefde...…

mag ik van de nacht verlangen dat hij jou in dromen hult waar het oneindige van sterren jouw diepste wens vervult zal ik vragen aan de zon te stralen door jouw lach waar stille hoop verborgen de dag aanschouwen mag en de streling van wind gefluister uit mijn hart jou liefde laat bezorgen als dromen in de nacht…

er wonen zoveel werelden in mij in elke vezel van mijn lijf schuilt leven van miljarden jaren en weten van millenia bevroren in de tijd naar verre vreemde oorden voeren mijn dromen mij waar lang vervlogen levens bij het blaffen van de maan ontwaken uit hun eeuwigheid…

om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid…

naar een droom sneeuwrivier waar zou je nog smelten God is magie, mijn lichaam is ademvlakte.…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

Waar ik de zon kan laten schijnen de bloemen kan laten bloeien de honger uit de wereld help en de bomen weer doe groeien Zullen dromen mij voeren langs goudgele stranden en mij morgenvroeg weer in de werkelijkheid doen belanden ?…

ook zij hebben hun gevierde sporthelden, die hun natte dromen moeten waar maken!…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer...…

Over de grens van vriendschap naar het land van houden van Waar liefde woont in straten en een mens nog dromen kan Waar de wind als hartstocht waait en de zon om mensen draait Ga je mee, ga je mee?…

en ik mijn droom fantaseer waar ik in fabelen door krochten marcheer en hoerensteegen markeer door te urineren tegen hoekstenen van steeds een nieuw adres de diepgang van de gracht waar mijn kiel in is blijven staan of gehaakt aan de bodem en het eind van een oud leven ergens blijft mijn hart steken in bovenstaande woorden en wil ik…

Ik telde de beelden, die in mijn dromen verschenen. Waar de jaren zijn gebleven, dat weet ik niet meer. Toen ik mijn omdraaide, waren ze in gisteren verdwenen. Ieder beeld was een verhaal, van lang geleden. Het voelde als een rivier die zich splitste, waarin de tijd voorbij was gegleden.…

Laat dromen niet waar zijn waarin mijn ziel bekneld ligt tussen angst en pijnen mijn hart geen uitkomst vindt mijn gedachten zijn beneveld mijn handen zoeken angstvallig houvast en steun mijn voeten zullen de aarde niet verlaten help mij met woorden die ik zoek en verdrijven mijn angst en pijnen troost dan mijn beklemd gevoel dat ik…

vergeten waar zij ooit voor stonden....…

laten we proberen er samen voor te gaan van onze fouten iets te leren maar nooit stil te blijven staan en rotsvast te blijven geloven onze dromen worden waar vertrouwend op de toekomst op onszelf en op elkaar laten we proberen om altijd dag na dag ons niet te laten storen door elke tegenslag maar laten we genieten van wat het leven…

(nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm) aan elke arm verschuift een hand wat licht bewegen in de tegenvorm van nu kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind vliegt laag mijn dromen binnen waar een meizoen zachtjes bloeit groet immer nog haar glimlach, bovenaards…

dromen zijn waar - zegt de dromer dromen zijn waarachtig ze zijn jouw waarheid je enige waarheid ze zijn altijd en overal ze ontstaan uit - niets en bevatten - alles maar open je ogen niet om bewijs van waarheid te vinden je vind niets - je verliest je ziet meer of minder anders of niets en jouw waarheid raakt verloren tussen duizend…

In een rustig gezapig leven waar niets vervelends dan gebeurd is het altijd om het even en de dag altijd gekleurd In zo’n heerlijke omgeving is het rustig en sereen ieder doet ervoor een lief ding en elk mens toch wil erheen Op zo’n plek waar je wensen zou gebeurt hier niets opwindends dan waar je wel vertoeven wou en enkel dromen kan…

misschien doet het antwoord sterven en zijn de vele verloren woorden het alibi; de rivier naar zee die onder de zeven bruggen van waarheid gezichten onherkenbaar maakt tot hongerige dromen en waar het zout de horizon verschroeit tot een kale vlakte, verdeeld over ramen, waanzin en schuld aan beide kanten van gisteren; het halfdonker…

neer met duizelende snelheid roetsjt tegenspraak naar dovenmanslanen geen boom durft er zich rechtop te dromen en waar ik ben, waai ik fel over liefde heen, laat vogels in wind vallen - de richtingen nog niet gekend - ik verslind deuren en bloemen verbreed verbeelding met het instinct van zwarte sloten verwerp mezelf naar het ondoordringbare…

Wie weet waar de droom begint, waar de wind, waar het graan, waar de moeder, waar het kind, gekomen en gegaan. Zalig ontwaken, in pijn op haar schoot, en daarom ontwaakte ik bij een fontein. Moeder, ik kom, ik kom! ------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1977.…