Alle inzendingen over eenzaamheid OR God

In deze zwangere lente zijn ze maagdelijk de dieven die niets meer stelen maar durven te vragen aan hun geliefde dromen of de druiven naar passie smaken en ze zonder bitterheid hun eenzaamheid mogen begraven. Want ze zijn de goden die hun goddelijkheid voor elk minnares willen ruilen.…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Stilte, het is een schaarse aangelegenheid Liefst hebben we wat geluid om ons heen Zonder t.v. en radio voelen we ons alleen De t.v. verdrijft vaak onze eenzaamheid. In stilte kunnen we luisteren naar God Eens nadenken over de zin van ons leven Dat door God, onze Heer ons is gegeven Hij die begaan is met ons aller levenslot.…

Toen de zon over de einder gleed gleden plots tranen van mijn ogen Ik, die zo onder het eenzaam leed zou hier niet langer wezen mogen Terwijl zachte tinten verkleurden braken er duizenden zonnestralen Mijn ogen, die al zolang treurden wensten dat God mij kwam halen Toen ‘t stil achter de einder stierf week toch ’t eenzaam niet van mij…

Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij de einder aan. Liever dan God te zijn, werd ik een mens, Ik zou de mensheid maken tot een God Van alle goden, zonnen en planeten.…

een gevoel om iets anders te uiten ik voelde een andere waarheid dieper dan de eenzame buitenkant van een God die me niet wilde geloven.…

Je zal er maar mee zitten Ze is zo eenzaam die jonge vrouw... Zo tragisch, dat niemand... haar helpen wou... Nu wordt zij, weliswaar gedwongen, opgenomen in een kliniek waar ze niet weg kan lopen Mijn God, wees bij haar, geef haar hoop en laat ze hopen dat ze voor zichzelf, niet weg meer hoeft te lopen...…

eenzaam in die bolle blauwe ruimte en god wacht in die oneindigheid, hier zo ongelovelijk ver vandaan...- ?…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

Als stormen woeden in ons hart En we geen uitkomst meer zien Ons eenzaam voelen misschien Wanneer ons denken is verward? We mogen dan vertrouwen op God Steeds weer zal Hij ons behoeden Hoe erg de storm ook mag woeden Hij blijft bewogen met ons aller lot.…

Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

Leer je psalmen en gezangen werd als kind tegen me gezegd want alleen de liefde voor God is eerlijk rein zuiver en oprecht Leer van zowel het oude als het nieuwe testament zodat dit een houvast geeft als je wel eens eenzaam bent Veel heb ik moeten leren als kind met wijsheid overspoeld nog vaker heb ik getwijfeld wat God en de kerk…

Voelde zich eenzaam en verlaten Omdat hij nu eenmaal anders was En niet zoals de jongens in zijn klas Kon er met hen nooit over praten Voel jij je soms eenzaam en alleen? God de Heer wil je altijd nabij zijn Hij weet van jouw verdriet en pijn En zal er steeds zijn voor iedereen.…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos!…

Altijd weer die verrekte vlinders in de buik het ligt aan de kleur van de ogen het opflakkeren van het blonde haar raar maar waar aan breekbaarheid herkennen van dezelfde eenzaamheid Alsof eens de goden ons kloofden uit een gevoel van jaloerzigheid met onbegrip voor menselijk geluk Op volmaaktheid lopen mensen stuk…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

Soms vervloek ik God soms de mensen maar het helpt niet zoveel eenzame nachten dwalen we langs het zwarte water met onze gedachten aan een verdwenen liefde nog zie ik je gaan in een droevige boot aarzelend met je roeispaan net zo verdrietig als ik kijkend naar de rode vlag die langzaamaan gerafeld wegwaait in een duistere wind hoe moet…

Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen…

Maar dat geeft niet want er is hier niemand, niemand om mij eenzaam bij te voelen. Ik praat tegen god. Of wie ook zijn oren te luisteren heeft gelegd in deze zachte ochtendbries. Ik heb geen lakschoentjes geen witte kniekousen maar op mijn bruine veterschoenen huppel ik toch.…

en vrij met hoeren en met tollenaren, door de vermoeidheid overmand treedt U de avondstilte nader, in rust die heerst aan alle kant deelt U de nacht met God de Vader, uw weg is eenzaam en alleen, de beker zult U moeten drinken, U gaat door duist're diepten heen, tot in de dood zult U verzinken, zelfs in het diepste van uw lijden, dwars…

O God, help me dan, al dat gezeur hier steeds weer. ik word gek hiervan. Als het eindelijk weer iets beter lijkt te gaan. Val ik weer terug in intens verdriet en pijn. blijf ik weer eenzaam en alleen staan, Waarom moet ik hier dan nog zijn. O God, ik heb het toch echt geprobeerd, maar het leven is gewoon te hard.…

Eenzame dagen, verdrietige dagen, hoopvolle dagen met nog zoveel vragen. Dat deze dagen nog lang mogen duren Met tijden over liefde, leven, hoop en geluk. Dus ook leuke tijden, verliefde uren "God" wat is het leven druk.…

Eenzaam? Heb je pijn of verdriet? Lukt het allemaal even niet? Het leven lonkt, maar je moet willen. Steeds weer, wanneer je denkt 't Zien zitten, doe 'k niet meer Schijnt toch, God weet vanwaar het komt, Dat kleine lichtpunt weer. Zie ik een glimlach?…

voor God alleen terwijl de goddeloze bluffen stonden zij 't morgenlicht te kussen op Gods akker om mij heen…

De nacht ademt het licht van de maanzee En met zachte stem zingt de eenzame dichter zijn weemoed uit Voor geen god geen schoonheid die danst tussen de heuvels maar voor haar schrijft hij zijn woorden Verder dan de engelen verder dan de rand van de leegte zoekt hij haar ogen En de wind van verlangen fluistert : Ras komt de dageraad…

Het zicht ontroofd de muziek gedempt Eenzaamheid hangt als een klamme deken om mij heen Voetstappen verlaten verdwijnen in de mist bewimpelen onuitgesproken woorden In dit van god verlaten land loop ik in de wolken met mijn gehele zijn Versluierd voor elkeen slechts vergezeld door fragiele flarden als stille getuigen…

Soms voel ik me als de duivel stout, ondeugend en gemeen Soms voel ik me net god Sterk, krachtig en machtig niemand loopt over mij heen Soms voel ik me als een engel goed, lief en aardig voor de mensen om mij heen Maar soms voel ik me zielig gewoon eenzaam en alleen…