Alle inzendingen over eenzaamheid OR lichaam OR uitroepteken

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Vreemde ogen dwalen met gevonden lichamen in het koude licht van vergeten antwoorden. Niemands is een god en God is eenzaam want de ogen zien hem niet als hij zijn lichaam weer verandert in de eeuwigheid die iedereen verwenst.…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen…

De wegen had ons in lettergrepen in de greep maar woorden verbonden ons gevoel tot een zin het verlangen duidden we met een uitroepteken om zonder vraagtekens te verlangen naar ons begin.…

Snij jezelf vannacht, klonk een stem laat je bloed nu gerust maar stromen Snij, maande haar innerlijk met klem laat nu eindelijk wat vreugde komen Snij jezelf, bevrijd je eindelijk even zet de deur maar open voor je smart Je wilt toch ook vreugde in je leven? geef dan toch wat ruimte aan je hart Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn biedt…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen ----------------------------------------- uit: 'Goejanverwellesluis…

Een uitroepteken op vier poten. Hij schiet voorbij. Voorbij geschoten. Hij glipt staccato tot hij stokt, door spleet of schaduw opgeslokt. Daar is hij weer, een voorpoot trilt, een siddering, kop opgetild en uitgeschoven, ingetrokken, verschenen en meteen vertrokken. Vol in de zon, weg in een nis, flitsend en stil. De hagedis.…

En hier dit vreemd maar natuurlijk toch eenzaam lichaam tegen mij aan: wanneer de morgen komt, sla ik mijn ogen ervoor neer en slaap maar en slaap.…

Een lichaam is een eenzaam ding en niemand wil dat het geneest. ----------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

Met zo hier en daar een komma, een accent en soms zelfs een uitroepteken! Alsof het nog nooit bedacht was.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Onder een grote witte pluim - in de vorm van een uitroepteken - zie je alleen een schipper achter het levensstuur dat hij vasthoudt alsof het om het allerduurste cadeau van Sinterklaas gaat. En zo is dat. Hij leeft! Dus: pak uit en Carpe Dium! Vandaag is het altijd 5 december.…

ik had geen woorden nodig je handen werkten alfabetisch af wat ik in zinnen aan jou wilde geven toen jij je dubbele puntjes had gezet de komma's als voor even onderbreken kreeg eindelijk mijn hoofdletter een beurt trema's en accenten circonflexe zijn we vergeten maar jouw uitroepteken als een vraag naar meer is me tot op…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

De kou trekt door haar lichaam Een nieuw slachtoffer gevonden Zij staart wat door het raam Haar lichaam vol met wonden De warmte is verdwenen En leeg is nu de stilte Haar witte, lange benen Zijn nu gehuld in kilte De kou trekt door haar lichaam Verdrijft nu elke kracht En starend door dat raam Had zij dat al verwacht Daar eenzaam en…

terwijl hij ondertussen haar lichaam wil verkennen beleeft zij in alle stilte haar eenzaam hoogtepunt en als hij haar wil kussen en vraagt hem te verwennen voelt zij zich meer een moeder die ‘t kind een snoepje gunt…

Onzekerheid Angst Verdriet Eenzaamheid De wanhoop nabij Muur van beton Lichaam van steen Ziel verdwenen Hart van klei Niemand komt ooit nog dichtbij…

Pijn, Pijn, De hele dag Pijn die mijn Leven doortrekt En met geen Injectiespuit te Stoppen is, Pijn in mijn Lichaam, maar 't Is vooral De eenzaamheid Die mij dag Aan dag naar Het leven staat…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Men zei dat het geen depressie was maar een aan drugs gerelateerd probleem sprakeloosheid die je dan overstroomt Hoe je dat niet aan had zien komen dat er een knak in een leven was waarvan men weg moest dromen Hoe iemand zijn greep verliest de snijpijn in zichzelf bezweert Wrakhout in een troosteloos heelal op drift naar een rustige plek…

Waarom ben je zo ver weg van mij? waarom hebben we elkaar nog nooit ontmoet? waarom zit je daar ontzettend mooi en alleen te zijn? waarom ben ik niet bij jou om dat te bevestigen? waarom wordt je niet gestreeld of gekust? waarom zegt niemand: ik hou van je? omdat we elkaar niet kennen; omdat we van elkaars bestaan geen weet hebben; wanneer je…

zonder hem in mijn lijf is mij eerst écht de eenzaamheid gegeven.…

Als je schaduw langer wordt de voetstappen vertragen namen je soms ontglippen, hoor je taalgebruik veranderen omgangsvormen zich wijzigen waarden aan de kant gezet. In dit licht past de vraag; waarom hoor ik ook nog, pijnlijk zwijgen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…