25787 resultaten.
Op de grond
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 425 Ligt een kleedje
Helemaal vol stof
Midden in de kamer
Rood van kleur
Zomaar te liggen
Want dat doen kleedjes
Toch ?…
Van de grond
gedicht
2.0 met 30 stemmen 9.362 Nog altijd gelest door een lied van de grond
hingen de takken al laag in het najaar
Bedruppelde webben trokken het bos door
en vingen wat klein was en vleugeltjes had
De idyllische dood van detail en nuance
maakte weer plaats voor het egale witte
geschitter van sneeuw op een winterse
wolkloze windstille weide
Als het maar klonk…
Grond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 198 , moest verboden worden
woorden het liefst zonder klank
en niets is anders dan de leegte
een echo van leven,
de door God gegeven dank
leefde in de tussenwegen
sprak je van moraal
en hield mijn ziel
daartegen,
sloeg de wind, slaakten we kreten
droegen dan dat samenzijnhart
terug naar het slib, de modder
verder, lager, dieper, in de grond…
aan de grond
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 153 (nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent
zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm)
aan elke arm verschuift een hand wat
licht bewegen
in de tegenvorm van nu
kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind
vliegt laag mijn dromen binnen
waar een meizoen zachtjes bloeit
groet immer nog haar glimlach, bovenaards…
GROND
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 199 mijn voeten vinden stevigheid op warme grond
voorbij alweer de tijd van ongeduldig wachten
houd in mijn adem en verzink in mijn gedachten
hier is het waar ik mijn bestemming vond
nu werpt de zon haar stille stralen in het rond
'k voel de geschiedenis en denk aan alle krachten
die deze grond verwondden en een broze vrede brachten
proef hier…
Grond
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 grond…
grond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 de demonen hielden zich schuil
onaangekondigd nestelden ze zich
in de spelonken van mijn geest
zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven
schuilplaatsen één voor één bloot
meedogenloos blokkeerden ze
mijn gedachtenreizen
ontwrichtten de grond van mijn bestaan
voegden angsten toe aan het fragiele palet
in een sporadische adempauze
werd…
DOOR DE GROND
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 352 in de kampwinkel zag je die heer weer
hij knipoogde, dag mevrouw tingeling
en jij ging door de grond!…
Grond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 er is grond genoeg
om op aarde
rozen te doen bloeien…
gronden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 48 langs de grote
grijze rivier tracht ik
het verleden te ontlopen
de bodem is
soms zo zacht
dat ik wegzink
van vaste grond
naar de afgrond
is een kleine stap
van de zwarte rouw naar
het passionele rood
daartussen de witregels
alles van vroeger
meenemen naar later
kan ik niet
niet alle doden
zijn begraven
ik zit de storm…
gronden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 132 zoveel gronden
om te liggen
in een veld van
lavendel op
een pindakaasvloer
of op een tapijt
van porseleinen
zonnebloempitten
neerstrijken op
vloeiende vloeren
van blauw roze
en perzik of
op het witte tapijt
lig je graag op
een met zout
bestrooide vloer
of land je liever op
gebroken vensterglas
het is een kunst
om de…
Schrijn.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 230 Ze verliest haar bloei zo vlug. Wat nog maar pas ontplooit,
verwelkt al na de middag. Ze blijft gebrekkig overleven.
Waar haar zaad de aarde roert, zal het tijdloos rusten.
Ooit komt ze explosief terug op andere grond. ’s Avonds
balsemt hij en bouwt haar mausoleum. Hier mag hij traag
ademen.…
Dichten doe je voor iedereen voor jezelf
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 75 Nu ben ik nog rustig en mezelf,
straks keer ik mij binnenstebuiten
sprekende vanuit de grond.
Maar nooit tegen, of negatief nee,
dat nooit, leer daar van.
Probeer me niet buiten je spelletje te zetten want ik doe toch niet mee.
Je zet jezelf toch niet zomaar op het spel om mij vervolgens te bespelen.…
Stekelenburg overleden
snelsonnet
4.0 met 60 stemmen 2.706 Nog één keer scheen de zon haar warmste stralen
Bij wijze van ovatie op hem neer
Waarna een bruuske omslag van het weer
Een tranenbui op Tilburg neer deed dalen
De kanker heeft het van de man gewonnen
De herfst is in mijn stad abrupt begonnen…
Zo zoet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 450 Het ruikt naar suikerspinnenbos
fluweelwolken schaduwen
over de gelokte haren van
de geknielde vrouw
een gebroken vleugel trilt
het schors tekent groen
afzonderlijke gezichten
bereiken de grond waar
boomverlatende takken
zoeken naar werkelijkheid
de dwaas de romanticus
ontrouw verliest zich
in brandend verlangen
de ander bidt tot één…
Korrels in de kunst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Klaproos in al
Je teerheid in een
Zachte rimpeling
Van zomerwind
Weergegeven in
Pastelkrijt, die
Op tekenbordformaat
Tot leven komt -
Donkerrood dat
Levensecht scharkeert
Met het zachtste karmozijn
Waar nu net het licht
Op valt in dunne
Streepjes aangezet
Met een paar korrels
Krijt die achterbleven
En aangeven
Dat je…
In steen geschreven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 101 Die al zo lang
Zijn eigen ik is
Kwijt geweest, zoekt naarstig
Naar wie hij geweest is,
Wie hij geweest zou kunnen zijn,
Naar waar hij gewoond heeft;
Een steen kiest hij uit
Om in contact te komen
Met de materie, in haar
Te vinden waaruit hij bestaat:
Hij pakt de steen, legt zijn
Hand op haar, en voor hij
Begonnen is met het…
Ons project
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Het project uitvoeren,
dat je eigen leven is.
De decors ontwerpen,
van de lekenspelen,
die we samen spelen.
Wie waren dan de regisseurs?
Wie is die geleerde criticus,
die jou nog steeds vertelt,
wie jij zou moeten worden.
Hoe jij acteren moet?
Wie helpt ons de kunst verstaan?
Wie leert je worden wie je bent?
Wij zijn het zelf.
Wij…
Lachen om onze dood
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 Wie dood gaat verliest zijn ego.
Wie sterft verliest zijn zorgen.
Kwalen verdwijnen uit het zicht.
Jezelf doodlachen is feestelijk.
Lachen om de dood,
maakt leven licht.…
Elk licht verliest aan glans
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 992 Elk licht verliest aan glans
breekt de zon in twee
koelt de hitte in de cel
werpt een schaduw vooruit
Elk licht verliest aan glans
zet mijn ogen in traanstand
trilt je lippen tot een kus
heft mijn handen ten hemel
Elk licht verliest aan glans
bleekt de sterren in de nacht
loopt dood in wolkenstraten
verdampt hoop in mistflarden
Elk…
Aanvaarden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 905 onkruid ondergedompeld
eenzaam vlakt het bestaan
elk monument verliest haar beleving
wordt kuis opgenomen in de omgeving…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 leven
altijd ongevraagd nalaat
is de eenzaamheid
die men erft
vandaag verliest weer
het kind in mij…
Vochtige grond
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 403 Het duistert in mijn hart
Verdwenen zijn alle dagen
Monotoon rijgt de tijd zich aaneen
Berustend zijn vele beelden
Roerloos vouw ik mijn handen
Ik leg me neer op mijn grafsteen
Ik strooi een bloemenkrans op
Mijn rouwende hart en kerf
Stil de letters van mijn naam
Een diepe stilte scheidt me
Vochtig van de grijze grond
Waar kan ik nog…
Koude grond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.415 Het voorjaar stierf,
gelijk met jou werd
leven simpel bestaan
langs lange dagen en
door donkere nachten
raakte duister zelfs
het laatste licht kwijt
de winter komt steeds
nader en kou, slechts
onderhuids verwarmt
door af en toe een
zachte glimlach van
herinneren, bevriest
zelfs de laatste dagen
springend van wak naar
wak snijden…
Met wortel en tak
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.443 Twee handen woelen
in vochtige bosgrond
Een stem. 'Tien dagen geleden - hier -
veertig of vijftig.'
Binnen de jaarringen
is dit moment nog geen
tiende millimeter dik.
't Graven stokt
het licht druipt
langs de stammen.
Twee handen
de polsen gebonden
steken zwart biddend
uit de aarde omhoog.
--------------------------…
op kale grond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 280 er blijft niets meer over
niet van mij
of hoe, tot het einde toe, de werkelijkheid
nadert
in een schrijn van gebroken weerstand
de dansers, ze dansen niet
jij draait je om
en ik kan slechts onthouden
dat de klaver die je gaf in verloren momenten
te zwaar beladen was
strakgetrokken
door het gewicht van eigen bloemlezing
onschendbaar…
Koude grond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 Hij heft wanhopig zijn handen
vangt het allerlaatste stof
en breekt gedachten af
zijn passen gaan moeizaam
hij hoort alleen nog maar
het gillen en krijsen
van zoekenden naar
een zilveren vogel
verschuift het geluid
hij kijkt nogmaals
omhoog en huivert…
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.141 En bukkend moeten ze in de grond verkwijnen,
In muffe damp — daarboven bloeit de roos! —
Gevaren duldend in hun somb're nacht.…
Het Zoete Zingen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 300 Ik zit in vaders rookstoel bij het raam
En zie nog steeds de weidse bollenvelden
Waar stro nu ligt als goudgeel winterdek
Groeit straks beton in plaats van zomerbed
De heg is afgeschoren tot de grond
En naast de slootjes tussen stoppelriet
Zie ik dat wilg na wilg zijn kop verliest
Opeens zie ik een kind, het lacht en zwaait
Het kent nog…
Als het eb geworden is in mij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 Lichaam dat
Met gesloten
Ogen tot
Rust komt,
Spieren en
Vezels waar
Alle spanning
Uit verdwenen
Is
Alleen de adem
Nog die merkbaar
Aanwezig is, die
In en uit gaat
Met het aanrollen
Van de branding
Die ik in
Het onderbewuste
Hoor -
Na de ruisende
Vloed is het
Totale rust
Die overblijft
Als het in mij…