Alle inzendingen over fluisteringen

ik lag in het gras aan de voet van de boom te luisteren toen jij in tedere omarming zacht tegen haar fluisterde je vingers haar groeven in de bast volgden smaller naar hoog breder naar beneden waar zij het warm pulseren van leven voelden in de cryptische communicatie kon ik jouw taal nog verstaan maar voor antwoorden zou…

In een fluister als de wind Laat ik weten wat ik vind Met een reden Ook waarom Te luid Niet goed En meestal dom Mijn mening Niet alleen van mij Maakt mijn geest Van webben vrij Doe ermee Dat wat je vindt Mijn geest is los 'k Ben weer een kind Laat me…

Als jij mijn handen vastpakt In een woordloos gesprek Houd me dan stevig vast Lees me Voel me Houd van me Zoals ik van jou Fluistert de wind Haar woorden In zijn hart…

de blauwdruk van mijn leven reist nu al jaren mee als ik verstil en luister herken ik hem, ben congruent zo vaak toch dwaal ik af word boos op mens of ding dan ben ik ontrouw aan mijn ziel versta haar fluisteren niet steeds meer herken ik valkuilen leer lachen doorheen pijn…

Lief, kus mij, kus mij wang en mond..., maar wilt gij spreken, - fluister, fluister!…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

ik fluisterde in korte woorden stukjes leven van me af zij droomde warme rust in haar schaduwrijke kus ik omarmde met lichte schroom de al verweerde bast voelde hoe de stromen vloeiden in haar mij toegenegen lach nog weet ik dat de wereld een seconde heeft stil gestaan in dat ultiem moment van delen ben ik voor even de hemel…

ons aangewezen tijd, kan niet somber klinken of ongrijpbaar vederlicht om dan aan te vertrekken en bij gelegenheid weer a-priori af te leggen en elkaar iets sterfelijks te ontzeggen, zonder in de ziel te kijken, is dat slechts een gebaar, dit met de muzen te vergelijken, vergeet dan mijn faam, voel alleen de vergankelijkheid, fluister…

De schittering op het water, licht dat glanst zonder vragen; de geur van de zomerroos, de glimlach van het kind, het duivengekir en de fluistering van de geliefden... waarom toch dit allemaal?…

Jozef, slaap je al? Nee? Ik kan ook de slaap niet vatten. Ik wil je nog graag zeggen dat ik je geweldig vind zoals je me gesteund hebt met het Kind, je bent zo’n goede man en vader, kijk eens hoe Hij daar ligt, er is een glans op Zijn gezicht en Jozef, wat er ook gebeuren zal, God heeft het zo gewild en het is goed, o Jozef…

Hij heeft het leven in de keel van een hond gelegd het huigt er in een grommen het onmenselijke schurkt er aan de waarheid al de rest zijn dode huidcellen onder zijn vel woont een porceleinen pop die het briesen van de maskers schraapt een boom wordt omgelegd in zijn oren kreunt een mastodont het reptiel in zijn aderen ook…

't ligt op de lippen van het onnoembare 't licht dat de einder raakt alles van goud maakt zich purend op de dood zogend aan de borsten van de glorie, gezuiverd in de mond van het leven 't ligt er aan banden in de palmen van de tijd vergankelijkheid het is een fluisteren op de lijn waar een mens niet gaan kan 't is als het blootvoets…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

Wees zacht als de fluister als ik de hoofden streel van verloren kinderen Schitter zuiver als kristal wanneer donderwolken uit ogen zijn gedreven Heel wat half is als verdroten bloemknoppen uit verwarmde voegen barsten Slaap gerust als de vrouw in mij liefde dwarrelt over jouw verlatenheid…

Wie te luister ligt in 't woud hoort nu engelen fluisteren tussen de bomen Kom uit uwe nesten holen Allemaal! De zon zal weldra van achter de wolken stralend te voorschijn komen…

Als jij zacht over mijn lippen streelt met mijn haren speelt en ik je fluistering zacht in mijn oren hoor staat de wereld stil en draait niet meer door. Als jij rustig naast mij ligt ik zie jouw gezicht bij het ochtendlicht besef ik steeds meer hoeveel ik van je hou, ik wil niets behalve jou…

Wuif ze niet weg de verhalen van vroeger vertel ze ons toch zodat ze zweven op de wind. Graag wil ik ze horen weten hoe het allemaal was jouw leven als kind wat je deed en hoe je dacht. Ons mogen herinneren en op je adem dragen langs toegestane tijd. Wij zullen luisteren aandachtig horen naar hoe jij fluisterde met de wind.…

Als de doden harder huilen dan de weduwen, fluister het me maar.…

Er is een God die ons hoort Een God die naar ons wil luisteren Ook al is het een zacht fluisteren Hij hoort ons woord voor woord.…

Laten we stil zijn voor God de Heer Want Hij wil naar ons gebed luisteren Ook al is het maat een zacht fluisteren. Laten we stil zijn voor God de Heer Want Gods liefde is zo groot Hij is de Redder uit de nood.…

de leeuweriken die zich uitbundig laten meevoeren door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur over de vijvers in het park vliegers in de wind een zwaan die trots haar gelijke vindt de laan met populieren wuivend op en neer en in elk ding schuilt de zwierige essence van haar zoete fluistering…

Als je de wind hoort fluisteren en je echt wil luisteren dan hoor je de liefste woordjes en als ik dan die woordjes hoor dan denk ik aan jou Als je kleine kinderen hoort spelen die zich zeker niet vervelen dan hoor je de leukste kreetjes en als ik dan die kreetjes hoor dan denk ik aan jou Als je de radio hoort zingen over de allerleukste…

Gezeten aan de waterkant verzink ik in diepe dromen met een lach om de mond omdat ik stil luisterend de rivier hoorde zeggen dat zij mijn woorden verstond In dezelfde cadans als haar voortstuwend vloeien neemt ze de fluistering mee door het water gedragen kabbelend bejubeld stromend uit haar mond in de onmetelijke zee Eens, mijn liefste…

druilend langs de wangen van je ziel maak ik je huid vochtig van verdriet getemperd door een zonnestraal fluister je te weten dat ik er ben mist vangt zwijgend mijn onzekerheid en verzoekt genezing van de pijn maar jij die lief hebt voelt mij niet toch luistert je hart naar rode tranen…

waar die fluisterende stem, het zingen der wind als een lied vol liefde bekoren wil weerspiegelt een ster in gelaten tranen de glinstering breekt haar duister gevoel overheerst beklemming de troosteloosheid waar toekomstdromen niet langer zijn flakkert een briesje stormwind aan haar liefde verloor fluisterende woorden…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

De muren om me heen fluisteren ik zit er stil naar te luisteren probeer het gefluister te verstaan maar ze spreken een taal zonder naam Het is als het gefluister van de wind van bladeren op het witte grind die in de herfst weg worden geblazen als ware het water zonder glazen Ik probeer mijn gedachten te vangen voor ze verdwijnen in stil verlangen…

De ontluisterende geschiedenis van weleer Fluisterend gras stop nu toch een keer…

Voor jou die stierf omdat je vrede wilde brengen je tekende er voor en men zond je uit het land , waarheen je ging gaf jou geen warm welkom in plaats van vredebrenger moest je vechten tegen de taliban arme jongen, arme vredessoldaat je ging om op te bouwen maar je verloor jouw leven een bermbom werd je fataal voor jou niets meer om…

Schepen draagt hij stroomopwaarts mee, zij keren weer, fluisterend naar de zee, waar ook de rivier zijn bestemming vindt, en Noordzee hem zacht omarmend bemint.…