21729 resultaten.
Naäperij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 72 Er zwalkte een gans
door de sompige modder,
die 'Waf-waf!' schreeuwde...…
komen en gaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 49 ik droomde hoe
het vuur warmte
en licht verspreidde
hoe het een blind
vuur werd en
alles verteerde
ik dacht aan
stuivende duinen
aan golfbewegingen
van de ijstijden
hoe alles in elkaar
vervlochten is
ik voelde je
hand tegen mijn
wang als een
zachte bries
in het naakte
bestaan…
komen en gaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 116 de trein als mijn
moederschoot
de reis naar de bron
waar adem begon
verloren geboortegrond
uit de donkere tunnel
altijd weer terug naar
het moederland
nog vóór het schelle licht
de zinderende halmen
en de kersenboom
de verlorenheid die
door de ziel kruipt
de trein als een
moederschoot
de reis naar vroeger
terug naar de bron
nog…
ontbonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 toen jij door geel laagland ging
was je niet alleen maar iemand
die voorbij ging
het licht was van porselein
zomerstof waaide op
zwevende korrels van een droom
de schillen van de tijd
het breken van iets
de buizerd biddend boven zijn prooi
niet alleen maar iemand die voorbij ging…
digitaal gaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 hier
te moeten gaan
in dit digitaal sterflokaal
hier
vergaan
ver
gaan…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
Gaan
netgedicht
2.0 met 33 stemmen 7.220 De klok deelt
met zijn wijzers
wat wij vergeten
als je wijst
naar het verleden
dat we weer beginnen
met het vertrouwen dat
we niet meer
alleen verder
gaan.…
toch moet je gaan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.955 Deze onmenselijke kilte
die in wonden snijdt
betiteld ons afscheid
een pijnlijke stilte
Je blijft voor me staan
niets kon ons scheiden
dat wisten we beiden
en toch moet je gaan
Huilend tegen de maan
hard blijven lopen
hoe heb ik kunnen hopen
dat het goed zou gaan
Vertrokken als een speer
alles om me heen
ik voel me zo alleen
dit…
Gaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 6.247 Toch rijst de zon over de weiden,
verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven,
over bruggen en snelweg,
over de banen waar we gaan,
waar wij gestadig blijven gaan
al plooit de morgen nog zo moeilijk open.…
Gaan
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.519 Tussen de beken
langs het smalle wegje
stil in de regen
kom ik gegaan,
kom ik gelopen
en tijg naar de verten
tot waar de woning
in ’t naaldbos moet staan,
kom ik getreden
langs bloemen en grassen,
druipend van water
groen-blank in het licht,
kom ik getogen
al zeggend en zingend
’t zinrijke woord
van het beeldend…
Hoe is het zo kunnen gaan...?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 713 Ik kijk naar die kist,
Zoveel onbeantwoorde vragen,
Opeens stijgt er in mijn hoofd allemaal mist.
Ik wil het leven terugdraaien,
Terugdraaien naar dat mooie verleden.
Hoe heb je het zo ver kunnen laten komen,
Waren dit al die gekke dromen?
Dat je je altijd al wilde laten verdrinken,
Maar het niet eerst tot je hebt laten bezinken..?
Je beseft…
gaan
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 725 de tijd
de werkelijkheid
breekt nu aan
ruist langs in de lucht
waait vlinders in je haren
vol gevoelens die te lang
vergeten waren
een diepe zucht
en het is gedaan
met beleefde wonden
en geleefde zonden
nu is het tijd
de hoogste tijd
voor de waarheid
laten we maar gaan
mijn lief, lief kind van de maan…
Gaan?
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 517 Alles achterlaten en opkrassen
Duizenden kiekjes opbergen en passen.
Het was erg mooi, maar dat is vervlogen tijd
Een nieuwe weg inslaan, hoop maar tevens strijd.
Liefde in alle vormen, in het hart gebrand en verzegeld
Heel erge, diepe pijn heeft alles ontregeld.
Dat grote en tedere bed werd een folterplaats
't Geborgen nest werd een droeve…
Gaan
gedicht
2.0 met 111 stemmen 26.149 Ik zal gaan
O met genoegen zal ik gaan
met diepe vreugde en trompetgeschal
ik zal gaan
Als jij roept zal ik gaan
mijn werk mijn eten en mijn handen
zal ik laten staan
als jij roept zal ik gaan
Als jij roept in de morgen
in de middag in de avond
in mijn dromen in mijn waken
als jij roept zal ik gaan
Ik zal gaan
al breken…
Te niet gaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 151 Een nieuwe herfst rolt mijn erf op
komt binnen zonder kloppen
terwijl ik nog blader
in een najaar van voorheen
straks zullen ze mengen
de verleden tinten met de nieuwe dood
het kleurrijk dwarrelen
zal sterven in een winterdans
ik kniel op het tapijt van herinnering
vormen van weleer
boetseren beelden in mijn geheugen
zetten zielloze…
gaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 232 nog een douche
ruiken aan de handdoek
licht uit
gewone kloffie aan
even een bak koffie
het laatste shagje
brief neerleggen
de deur uit
sleutel in de brievenbus
gestript het pad af
dat was het dan…
zo zal het gaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 163 met de haast van hen
die de trein nog willen halen
met de vermoeidheid van
oude gedichten-schrijvers
met een naar coma riekende slaap
van iemand die zich tegoed deed
aan alcoholische versnaperingen
met de berusting van hen die op hoge
leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden
zo zal het gaan je betrapt jezelf
op onrust en weet maar…
GAAN
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 516 't Leven glanst bij wat men kan verwerven
in kunst of werk, heel het aardse bestaan.
Doorgaans wordt onnoemelijk veel gedaan.
Bewondering wil een ieder beërven.
Er zal van alles bloeien en bederven,
waarbij een denkende geest mag verstaan:
"Hetgeen tastbaar is, moet eens vergaan.
Hoe beschouwt elke mens zijn komend sterven?"
Gods geheimen…
Als ik toch moet gaan…
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 659 Als ze zullen komen om
me aan de tand te voelen
over alle wandaden, al
of niet door mij begaan,
begeerte of de schaamte
die me teistert, de onrust
die me pelt, tot op de lagen
van mijn kaal gedaante,
spiegel van een morbide code.
In die blauwdruk begint en
beëindig ik het leven, het
lijkt op zelfmoord waar
geen vat op is, het zal…
Zo zal het gaan
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.422 Je roept ze binnen voor de nacht. Binnen is:
op zolder, in kinderbedjes onder kraakfrisse
lakens. Je zet de deur open en wacht.
In de verte nadert slechts de zware gestalte
van een hond. Een grijze damp slaat van zijn
rug. Hij gromt. Zijn poten dreunen op je pad.
Maar voor je het weet begraaft hij zijn snuit
al in je handpalmen en slaat met…
Ik moet gaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 969 Hier heb je de sleutels..ik neem afscheid.... ik moet gaan....…
Gaan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 494 zij kijkt door het raam
en ziet haar ziel
spiegelend
in gebroken glas
waarop dromen wiegend
vervliegen
langs de lijn,
ongewild en alras
in een geblakerd aureool
dat heur haar kust
snaar voor snaar
gelijk een fluwelen gebaar,
de ontvouwende leegte sust
waar vind ik mijn lief
nog warm van lijf
die mijn hart verrukt
terwijl ik de…
Om te gaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Ontspoorde zielen. zijn al even de draad kwijt
op automatische piloot dwalen zij door dat, wat leven heet
al langere tijd helt de balans over naar de donk're kant
niet wetend hoe boven te komen, happend naar adem
die lijkt te stokken
verliezen ze langzaam grip op de realiteit
moe van het dagelijkse gevecht, dat nooit helden
op zal leveren…
Gaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Gaan waar het niet kan zal ik gaan
Daar is mijn doel – daar zal ik bestaan
Vrijheid is er pas aan het eind
Waar niks meer te verliezen is
Daar aan het eind zal ik gelukkig zijn
Want spijt is voor hen die nog moeten gaan…
Gans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 dat menselijke
is voor vele trekvogels
als leverpastei…
over gaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 de mens
gaat over
niets hooguit
per ongeluk
over alles
aan deze of
gene zijde
van het heelal
de taal
met stomheid
geslagen
gekist abrupt
bedolven
verbrand en
verlaten gaat
over niets
hooguit
per ongeluk
over alles
als zij het
afscheid vertraagt
en ik je omarm
om je los te
kunnen laten…
Gans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 108 Ik zag thans een ijdele gans
druk bezig met het toiletteren
van haar witte veren.…
gaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
maar ik moet gaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 673 begrenst de jaren
die geschonken zijn
in afgestrekenheid
leven geeft geen zekerheid
Jij kunt het overzien
misschien en draait
in vele cirkels rond
jouw afspraken gaan
mond tot mond van dag
naar jaar en zo pas jij
de schepping aan elkaar…
Hoe is het, te gaan?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 221 Hoe is het te gaan
Een flits, nauwelijks beseffend
dat je er ooit bent geweest, ijlend
In vliedende memorie verdwijnend?
Joggend vervoerde je vorm je toen
een hartstilstand plots je leven stopte
Op een boogscheut van je pensioen
alsnog verzoend met eeuwige rust?…