Alle inzendingen over gedachten OR verlangen OR spijt

ik je breng Het is zo moeilijk, m’n hart te openen Terwijl ik jou al zolang ken Het spijt me dat ik niet kan spreken Over wat mijn gedachten zijn Maar juist jij zou mij kunnen breken Omdat je zo’n goede vriend van me bent…

Verlangen Diep van binnen. Je weet precies Wat ik bedoel. Je lach En je ogen. Hoezeer Ik jou benijd. Samen  'Dit' gedogen. Radeloos Of spijt.…

Er is nog zoveel wat ik met jullie zou willen delen Geen pijn maar liefde willen geven Nu ga ik weg stil en alleen In gedachten heb ik jullie om mij heen Het spijt me~…

grenzen zijn bepaald zal zij eenzaam naast je liggen tot de eindstreep is behaald zal zij stil haar adem sparen voor dat ene hoge woord dat als zand haar hart zal schuren totdat jij het hebt gehoord als woorden niets meer zeggen en zielen zijn bekrast zal zij niet meer naast je liggen als jij naar haar lichaam tast zul je steeds weer terug verlangen…

scheidt, waar onze zielen een zijn ik steek een kaars voor je op waarbij de warmte symbool is voor de liefde die ons nog bindt je stem in mij spoedt zich voort als een echo die verdwaald lijkt maar subtiel de juiste snaar raakt, mij telkens opnieuw wakker schuddend als ik in mijn liefde schijn te verdrinken dat het allemaal voorbij is en spijt…

Ik had de kans om vreemd te gaan Maar heb het – helaas – niet gedaan De kans was daar Hij lag grijpklaar Híj wilde wel Híj kende ‘t spel Een kale Brit Ik zag het niet Ik sterf van spijt Maar ben hem kwijt Te laat was ik Ik zag het niet…

zal ik niet meer degene zijn, waar je bij kunt schuilen, en kom je om van spijt, en schuldgevoel... Ooit komt 'n moment, waarin jij zult verlangen, naar mijn momenten van warmte en geborgenheid... je voelt je nu in mijn web gevangen, maar mijn liefde en aandacht, raak je steeds meer kwijt...…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

in verwachting van het verlangen het lange wachten op de geboorte van de wens die de vader was van de gedachte van deze zwangerschap van het verlangen…

Omdat het Woord van God ons veel kan leren Omtrent de liefde tot de medemens Verlang ik na zo'n week als nu intens Naar godsdienst die ons echt kan inspireren Het spijt me dat ik me eraan ga storen Maar 't woord "geloof" kan ik soms niet meer horen…

In gedachten smeden we gevoelens van verlangen in de stilte van de nacht op zoek naar zachte fluisteringen met tederheid gebracht verlangen om te versmelten in het "zijn" verlangen tussen jou en mij…

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan, maar jij wil niets meer van me weten dus laat ik je maar gaan. Dit is echt niet wat ik wil. Zonder jou is het zo koud en stil! Ik kan je niet vergeten, als je dat nou eens zou weten! Mijn gedachten gaan alleen nog naar jou, omdat ik zoveel van je hou!…

waar striemende woorden de stilte raken echo’s weergalmen in nachten gehuild ontwaakt dit verlangen nog één enkele keer aanhoort zij de spijt zijn zacht gefluister maar alles huilt in die toon der woorden de stilte breekt oorverdovend…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten.…

de stilte, krachtig voelbaar in mijn hoofd bewaakt de grenzen van mijn verlangen verlangen, een gedachte denkbaar in mijn hoofd verlegt de grenzen van mijn doen wat wil ik bereiken is de vraag een vraag zonder antwoord vraagt om verlangen…

wachten wachten vol gedachten wachten en smachten naar jou verlangen verlangen verbergen verlangen naar stilte bij jou liefde liefde die ultiem is ultieme liefde voor jou…

in het immense bed blijf ik onrustig draaien in het duister schemer jij steeds door mijn gedachten vol van verlangen steek ik schuin twee armen in de lucht naar de windstreek waar ik jouw verre aanwezigheid vermoed mijn ogen onbedwingbaar scandeer ik langdurig jouw naam, onhoorbaar, en maak me wijs dat jij dat kunt verstaan en gespannen…

Blijf nog even bij me Nog even samen- voor altijd Ik zal je ondersteunen en verwennen Alsof ik dát moment vermijd De hond en ik altijd samen- voor altijd Twee zielen één gedachte Volop genoten- van niks geen spijt…

Zonder wrok en zonder spijt…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Het profvoetbal is voor Veendam verloren, De pogingen van Henk de Haan ten spijt. De Langeleegte is het voetbal kwijt, Geen profvoetballer zal er ooit meer scoren. De wens was weer de vader der gedachte, Maar op Veendam zit niemand meer te wachten.…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans.…