6145 resultaten.
hellevaart
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 445 is schoonheid alles
wat zinnen voelen
maar niet omvatten
door de kijkgaten
van onze realiteit
verken ik werelden
die waanzin erkennen
de zwarte engelen
breken hun vleugels
om zonder hemel
oneindig te vallen
holle mensen verstenen
in luchtledig schreeuwen
zodat mijn beeldenstorm
verheven zielen spaart
is de realiteit
niet de waanzin…
Maskeren
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 742 telkens als
mijn tranen vloeien
vries ik ze in
en vorm
figuren van ijs
zelfs de warmte
van mijn adem
tracht ik te verstenen
om daarna alles
te stapelen
tot een standbeeld
van bevroren water
en koudgebakken zand
met hamer en beitel
plooi ik rimpels
tot een gelaat
van een doods bestaan
aan het voeteinde
kras ik nog wat…
zielzusters
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 861 Als een fossiel zullen wij verstenen in de tijd.
Zij bij zij tot die dag
Zijn dat de zielzusters die ik met me meedroeg.…
Dodenherdenking
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 177 Herdenken is aandacht schenken
Bij de verstening van de tijd.
Een monument, een symbool van het lijden
Van een oorlog uit grijze tijden,
Die een verbeelding is van ons gevoel van spijt.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Duister leven
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.186 Ik verdween in het verleden
Verdwaalde in mijn utopie
Waar zekerheid illusie was
Vond geen ‘mij’ hier in het heden
Voor eeuwig dwaal ik nu rond
In het duister van mijn geest
Levend tussen vervlogen schimmen
Is het waar ik uiteindelijk erkenning vond
Het licht laat ik nu achter mij
Omarm de kille leegte
Die mij langzaam doet verstenen…
de nacht ervoor
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 421 niemand vraagt naar lege armen
of waarom ik ver van licht
versteen, traag in donkere bolsters.
de hond sterft met een vloek
nu ook de zomer is verdwenen;
jij schoof de ogen dicht
en sloeg de mijne blind.
hij was onschuldig in zijn spreken.…
Zielsbesef
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 783 Nu onze dagen zijn geteld
in het bittere vooruitzicht
blijft alles wat je hebt verteld
verstenen in het tijdsgewricht
zielsbesef in krijt gehouwen
uit steile wanden van de rots
teken van fossiel vertrouwen
gebeiteld met genade Gods
wat wij in het leven zochten
verglijdt van bergen in een stroom
eeuwig met elkaar vervlochten
in oude wortels…
Verdwaling
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 483 Verdwaald tussen
rijen gestapelde huizen
met als enig groen
het stoplicht op de hoek
waar restanten tuinen
zwaar overbetegeld
geen ruimte bieden
voor plant, boom of dier
de stank
van open haarden
doordringend
elke romantiek
bezwaard
ons draaglijk groen
verstolt steeds meer
tot verstenend grijs
waarin je verdwijnt
als je niet…
Liefdevolle ogen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.517 Vol overgave verdrink ik
in die blik, die mij verstenen doet
ik staar en tril, uit mijn lood geslagen
blijf ik in die ogen gevangen.…
Jou zachtjes zoekt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 477 hoor geluiden
op de achtergrond
een harde stem gevloek
terwijl mijn hand
jou zachtjes zoekt
voel weer de paniek
je hart verstenen
nu even niet
zie je ogen en je
lichaam gaat niet open
pas later in
een lucht geklaard
kom je weer los
mijn hand dichtbij en jij
geeft eindelijk je adem vrij…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben het bestaan
-gelaten
om dit huis, deze deur
te verstenen…
LAIS CCCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 92 Straks versteen je weer in mij, doods en kaal,
een teken in een wereld van tekens,
zuiver gefluister in de dodentaal,
restbeweging onder honderd dekens,
naam van het niets, herhaling die telkens
mij roept maar zonder klank in dit bestaan.
Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan.…
Vriendin
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Vriendin, je ogen stralen niet
De sprankel is totaal verdwenen
Je levensvreugde nam de benen
Dit aan te zien doet ons verdriet
Je lijkt gehouwen uit graniet
En niemand kan je hulp verlenen
Vriendin, je ogen stralen niet
De sprankel is totaal verdwenen
Het is alsof je niets meer ziet
Je had een schrijver in je genen
Van schrik begint nu ons verstenen…
veranderlijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 86 mijn voeten reppen zich
door zilveren regen
ik dacht:
ik kleur de woorden
en maak een zon
later op de dag
zal zij komen
haar hitte verschroeit me
zij zal vogels verstenen
in oogverblindend licht
vleugels gebroken
niemand is veilig
als het zomert
laat mij winters zijn
ik ruik bloemen op ijs
mijn voeten reppen zich
onder de koperen…
Binnen
gedicht
3.0 met 11 stemmen 4.037 Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend
omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je
op wacht aan je bed
je bladert het boek door, bevingert de woorden
wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden
het brood is verlegen, wil niet verstenen
het horloge maalt meel en weet het nooit zeker
diep in de tuin dooft het buitenste binnen
altijd die vogels…
Vaakbeestjes
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.161 In jouw ogen zijn, verdrinken
zinken naar de bodem waar
kalk en zout conserveren
schelpdieren, anemonen hechten
Draai om vrouwen van Lot
bedek de ogen, volg of versteen
zie geen meteoren brandend dalen
onmensen smelten in de straten
Massief blijf ik bewegen en jij
kraakt steen, verkruimelt mij
krakend tussen de vingertoppen
van duim…
Spookhuis
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 537 Het dichterlijke schuim
werd door de holle klop verwezen
naar de omgevallen zolders
van een huis in zacht mineur
Nee - de koning was er niet
en zelfs de hofnar was verdwenen
en de ophaalbrug stond dagenlang
omhoog in somberkleur
Van de gracht dampte een lucht
die zelfs de hemel deed verstenen
meer dan eens een schijngestalte
die verscheen…
Topografie
gedicht
2.0 met 14 stemmen 7.467 Ik heb je niet geleerd op school,
geen dwarsdoorsnede op het bord
dunne lagen tijd,
verstenend.
We praten
maar ik ken je grenzen niet
de kanalen die je hebt gegraven niet
nergens cirkels van je steden
geen windroos in een hoek, geen vaan.
Geen kust waar ik aan land kan gaan.…
de eik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 789 zijn de schaduw van
z’n kroongewelf
geen toen en straks en geen
daarginder, geen spatje
van mezelf
diep in mij zit een knoest
een eeuwig oude
stobbe
een stukje oer dat tijdloos is
dat nooit bewust
zal worden
dat groter groeit, de tijd
verstrijkt, het wortelt
in mijn genen
het overvleugelt al wat
vluchtig is, het zal mij doen
verstenen…
Vledderveen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 118 Vledderveen
waar ga je heen
nu zelfs café Jan Bos
Veldzicht voorheen
verdween
Vledderveen
versteen
of zoek je plezier
in de plaatsen
er omheen
Mussel, Onstwedde
hier kun je je
niet redden
Stadskanaal
in het westen
bevalt nog
het beste
disco, café's
om je plezier
uit te testen
restaurants genoeg
voor de trek
die je krijgt
na het…
Drang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 319 Ondanks een krachtige zon
verstenen de takken.
Sapstromen in bomen
wantrouwen de wind.
Er zijn regenbuien
die modder gebruiken
omdat het ijs is verdampt.
Oude weefsels verteren
want hongerige vormen
dringen aan, dringen op,
dringen aan op ontplooiing...
Dan - tijdens een milde namiddag
ontstaat de knop, de beloofde welving.…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 979 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Vluchten in de lente
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 280 Ik verschiet in woorden
als ik een vreemde tocht verneem
die aan mijn been blijft hangen
en ik in kilheid versteen
jij zegt maar spreekt ook buitengaats
dat onze reis zich verlaat
maar lieve zeg me nou waarheen
jouw gepraat
gaat slechts achterwaarts
aan mij voorbij
en stapelt rotsen
op de helling
waar we staan
wankele tonen schuren…
Gezwinde pas (II, tevens slot)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 169 Later
die morgen lijf vol lust
't Verdriet van uiteen
Met gebiggelde, maar
bovenal zoute
Tranen die blijven gaan
Hoewel 't tempo door
Verstening wordt vertraagd
Slechts ten goede
Daar in genevelde
dampen zonder gloed
Weerschijn dus voor altijd
in krochten zich schuilt…
muraal
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 101 het verlaten standpunt
staat geen vlees doch vleesch op den muur geschreven
men zegt dat hier sprake is van een scheiding
tussen ruimte en tijd, lichamelijk gesproken
geestelijk valt hier weinig op af te dingen
een bolbliksem schijnt zelfs door beton te gaan
alleen ritme verloopt langs metronome lijnen
laat zich niet inkaderen, zelden verstenen…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 47 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
In nevelen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Verwijzing naar vroeger
eeuwen, zo de mythe wil
geloven om in elkaars
armen en gedachten te
verstenen als lot, dat het
geluk niet zal benijden.…
Tour de force
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 78 van de man
die zijn simple things
in een etude zingt
voor Jellie maanvlinder
de kunststofkoningin
Vallende engel
uit het noorden
die dichter bij
ons wist te komen
in de stilte ongehoord
was wat ontstond
een scheppingswonder
Dank, Titaantje
voor je kussen
en de vrijage
zonder woorden
Adieu Jellie
et bon voyage
au pays d'or…