6866 resultaten.
Vertrek van dochters
gedicht
2.0 met 249 stemmen 40.205 Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies dat zelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.…
proficiat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 P rettige
R ozengeur
O mhuift herinneringen
F ijne gesprekken
I ntiem en eerlijk
C oncentreren
I ntens :
A mour
T oujours…
Intiem
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.919 Ik blik mijn tederheid in
jouw intieme glimlach,
ik adem eindeloos in
jouw wrijvende ogen,
wanneer ze ontluikend
mijn gezicht beminnen.
Ik vlecht mijn liefde in
jouw zingend hart,
ik ontvang jouw geluk
in zuivere gebaren,
wanneer ze sterk wederkerig
naar tederheid verlangen.…
rozenpad
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 518 rozenpad
vol van glimlachende tinten
laat ons gaan, zo tegen de avond
neem mij aan, laat wat je had
ik wil je beminnen
tot aan de ochtendstond…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…
Gek van blijdschap
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Wanneer je ongelukkig bent,
zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen;
kijk naar het nieuws.
Wanneer je voor het ongeluk geboren bent,
alleen op aarde,
vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws.
Wanneer je door de bomen,
het bos niet meer ziet:
probeer het dan eens andersom.
Pak de bomen, keer de zaak om
en kijk…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Boshuisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 205 er was eens.....
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het…
Voor hem die al dees dagen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 370 Voor hem die al dees dagen, zonder bate
voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood,
en langs de huizen liep met kaken rood
van drift en pijn in 't harte bovenmate;
Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood
de moed niet vond om 't leven zelf te haten,
die beedlaars tegenkwam langs gore straten
en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…
In doordringend beminnen
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.110 ~ De grote liefde II ~
In doordringend beminnen kijken
je diepe blauwe ogen me aan
Het gevoel dat je in me losmaakt
laat de vlammen uit m'n hart slaan
Je omarmt me, warmt je aan me
aan mijn liefde, aan mijn ziel
In doordringend beminnen sinds
de dag dat je voor me viel
In doordringend beminnen spreekt
mijn gevoel voor jou de woorden…
Surrealistisch de ontlading
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 127 ver voorbij de dageraad
tot een einde zal
het nooit meer komen
we weven werkelijkheid
steeds weer tot dromen in
creatieve patronen van geluk…
Vriend of Minnaar ?
hartenkreet
3.0 met 54 stemmen 5.465 Een band kan zó intens zijn
genoeg aan halve zinnen,
emotioneel véél dieper raken
dan sensueel beminnen.
Elkaar bijstaan in ellende
en samen delen in geluk,
zoiets is voor het leven
dat krijgt geen mens meer stuk.
Vriend of minnaar
waar ligt toch de grens ...
je liefste vriend als minnaar
is dat niet stiekem ieders wens?…
Bang om te beminnen....
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.031 jij in mijn leven
jij hebt mij in die korte tijd
dat speciale gevoel gegeven
elke dag dwaal je door mijn gedachten
en ik weet dat ik je te lang heb laten wachten
maar bang om het te proberen
bang voor wat er komen zal
weet niet wat ik met dat gevoel moet beginnen
wetend dat ik wat ik zoek bij jou zal vinden
ben ik bang om je te beminnen…
EEN VROUW BEMINNEN
gedicht
3.0 met 219 stemmen 59.674 Een vrouw beminnen is de dood ontkomen,
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
tezamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
'Slaap je al?…
het sterven beminnen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 426 als het jaar zijn einde nadert
verblijf ik wat dieper vanbinnen
de hemel duikt dan
ongevraagd in mijn ziel
alsof ik het sterven,
haast gedwongen
moet leren beminnen
het hangend grijs
dringt zich door mijn huid
om de maakbaarheid te vertragen
en de winterslaap te verkiezen
tot mijn allerlaatste bruid
als hoop verder reikt dan het…
Opnieuw beminnen.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 637 Blijf bij mij,
en ik zal je elke dag
opnieuw beminnen.…
het dorps beminnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 daken kleuren roodbruin in het land,
bomen kijken er verliefd door vensters
op zoek naar nog wat warmte binnen,
ze vertakken zich als nesten
of ze in de herfstzon kleintjes verwachten.
de beige muren van Pontoise steken af
bij de sapgroene, cadmiumgele velden
boeren schuifelen niet in dit schilderij,
Pissaro heeft ze allen in bed gestopt…
Theater van Beminnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 523 Om te vergeten speelde hij
in zijn Theater van beminnen
met zijn poppen daar van binnen
om te zeggen wat hij wou
maar nu verbeeldde met een lijf
waarmee zijn stem iets kon beginnen
en zich spreken zou tot hen
die hij zou spelden op zijn mouw
Ik hou van haar - mijn hele leven
en zou haar echt alles geven
waren steeds zijn laatste woorden…
grenzeloos beminnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 zoveel rechters hebben hun oordeel geveld
in het begrensde land dat in de boeken staat
beschreven, de verdrevenen opnieuw verdreven
beschermd wat zo beschaafd in naam
van koningin en vaderland met alle wapenen
wie anders is
te lijf, te lijf gegaan
de wet heeft opgesloten die als kind werd opgejaagd
in chaos van besloten huizen, de kelders…
Een dichter beminnen...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Een muze beminnen is goddelijk,
voor een poët.
Dichters begrijpen de roerselen van uw ziel.
Ze herkennen de liefde in uw ogen.
Laat hen tot uw stoutste dromen toe.
Geef hen al uw zorgen en uw smart.
Nooit worden verlichte dichters moe.
Onvermoeibaar beroeren zij uw lichaam,
en uw geest.
Zorgen tillen ze van uw schouders.…
Zonder liefde kan men niet beminnen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 66 Mijn hand heeft altijd naar geluk gereikt.
Ik heb nimmer gehaat om wat was afgedwongen.
Mijn geloof in de mens is nooit gedoofd.
Zo zal ik mij van dag tot nacht houden
tot ik mij verliezen kan in jou.
Zonder woorden zal men sterven.
Zonder gevoel is er geen berouw.
Zonder liefde kan men niet beminnen;
daarom wacht ik hier op jou.…