Alle inzendingen over gevangen OR lichaam

Gevangen tussen het kader van mijn leven. Verstrengeld in het verleden. Het heden heeft geen waarde meer, op de toekomst heb ik geen verweer. Mijn ogen zijn blind geworden overschaduwd door verdriet. Mijn lach is in mist opgegaan door diegenen die mij niet verstaan.…

je alleen, speelde zogenaamd niet mee je had je handen vol aan jaren zonder diepte, verdiende liefde als goedkeurend woord je dacht jezelf verloren dat niemand je zou horen maar je had het mis ik heb je uit de lucht gevist, een glijvlucht in het ongewis, de horizon voorbij ik koester je want niemand is geboren zoals jij, gevangen…

De duisternis slokt mij op De zon breekt door het dode wateroppervlak Om mij heen stijgen luchtbellen Dan word ik gevangen In een ragfijn net Het zit strak om mijn weerloos naakte lichaam Zo strak dat het afdrukken achterlaat Het doet pijn Ik ben opgesloten in het water Een gevangenis, en toch niet…

Als mijn ledematen vrij konden zijn als mijn verstarde lichaam ontspannen was als een vlinder zwevend in de lucht dan gingen mijn gedachten niet langer op de vlucht Dan was ik vrij om te gaan hoefde niet steeds stil te staan bij wat eens normaal is geweest Nu voel ik me gevangen in iets waar ik niet wil zijn In mijn hoofd droom ik dromen…

Geest die vervlakt, Zichzelf versmalt Tot een dunne, Stille streep Emoties gevangen In niet meer Dan een levenslijn Die slechts een tralie Smal is - Medicatie die voorkomen Moet dat ik door de Ondergrens ga, En bewerkt dat Waar mijn geest Zichzelf steeds meer Uitdunt, het lichaam Langzaam uitdijt tot Niet-normale…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Vechtend met een verwoestend verlangen in een teloorgaand lichaam gevangen dool ik in martelende onzekerheid van een uitzichtloze eeuwigheid Milde glimlach uit de wolken zachtjes strelend rusteloze volken die strijdend ten onder dreigen te gaan in een moeizaam bevechten van een menswaardig bestaan.…

Jouw lichaam proeven Jouw lippen zoenen Me spiegelen in de pupil van je ogen Het kuiltje in je wangen Dat hield mij gevangen Een kort verhaal... ...Ach... PROEF HET MAAR…

Het lichaam luistert naar de behoeften van de ziel Wat het vlees verlangt houdt het hart gevangen Wat de geest zoekt dat volgen de gedachten Als het lichaam spreekt kan al het andere wachten Ik ben maar een engel die blind door deze wereld rijdt Ik ben maar een slaaf hier die om een meisje strijdt Ik verlang naar je tederheid Ik verlang…

maar, bij het komen van de herfst is hij weggegaan nu ben ik zelf niet meer want ik ben meegegaan ik heb zijn handen een hand gegeven ik ben in zijn ogen gevangen ik ben in zijn oren verward ik ben in zijn lichaam verdwaald in zijn lichaam verdronken. ---------------------------------------------------- uit: Het innerlijk behang en andere…

Haar hoofd in een strop gevangen, lichaam koud en blauw gestreeld. Liefste dochter, tergend traag, met zand in je ogen, lachend om kapotte hoeven: je hoefde echt niet weg vannacht. Liever dan verlaten, liet ik de wereld je tranen zien. Bij de stromen van Babel.…

Liefde zit niet vaak gevangen maar bij haar was het toch raak een vlinder zocht zijn vrijheid en verliet haar naakte lichaam. Warmte maakte zich meester van haar hart en vrij gevoel niets geloofde nog in toeval ook omdat zij er niet van wist.…

Lichaam dat krom voorover Gebogen loopt, stramheid van Pezen en spieren door medicijnen Muurvast aan elkaar gebonden, Geest die nog wel in de Woning van het lome lijf Verblijft maar zich in staat Van ontbinding bevindt En tevergeefs probeert Mee te komen in het tempo Van de tijd…

wat kan ik nu nog vragen van dit broze lichaam dat me te vaak verlaat en dat lief en langzaam tot op de laatste draad wel lijkt afgedragen?…

Drie mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren: Mijn man die het genot ervan beleefde en mijn kindjes tot ik ze mocht baren. De eerste is reeds heen gegaan en de laatsten worden groot. Wie geeft mij nog reden voor bestaan hetgeen mij zekerheid bood. Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel. Een wazig beeld verschijnt.…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

De kou trekt door haar lichaam Een nieuw slachtoffer gevonden Zij staart wat door het raam Haar lichaam vol met wonden De warmte is verdwenen En leeg is nu de stilte Haar witte, lange benen Zijn nu gehuld in kilte De kou trekt door haar lichaam Verdrijft nu elke kracht En starend door dat raam Had zij dat al verwacht Daar eenzaam en…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

lichaam je onzichtbaar opwinderig lichaam je zonder schaamte aankomende lichaam je lawaaiig klaarkomende lichaam je zich naar mij omdraaiende lichaam je zich ook wel afwendende lichaam je mij nooit onwennige lichaam je mij nooit onbekende lichaam je mij nooit onbeminde lichaam je altijd aanwezige lichaam. ---------------------------…

Een mens is maar een mens en ieder heeft zo zijn grens probeer ook eens nee te zeggen ook al is het moeilijk om uit te leggen; zeggen ze dan 'doe niet zo flauw' luister naar je lichaam en blijf dat trouw.…

Voor anderen vanzelfsprekend Niet meer dan normaal Voor jou slechts een hoop aan het Einde van dit verhaal In de bloei van je leven Klinkt als een cliché Zoveel kansen zoveel ideeën Alleen je lichaam werkt niet mee Beperkt in je doen en laten Toch geef jij niet toe Het zoeken naar een balans Naar het wanneer en hoe Niet zielig…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Waar het lichaam heeft gelegen is het gras geplet takken zijn geknakt de plek wordt vergeten het gras zal herstellen de tragiek blijft…

Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Probeer me, vertrouw me mol me, herbouw me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Proef me, ruik me. Voel me, gebruik me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Open me, ontleed me. Laat me, vergeet me.…

lichaam wees lief voor mij wees bedding voor dit vreemd getwijnde leven wuif naar mij met armen vol schaterende bloemen zodat ik je zonder schroom een bondgenoot kan noemen bolster mijn stoutste dromen in vliezen van handgeschept papier zodat ze spelevaren tot in de bomen als ik de zonnewende vier en haal eindelijk eens de ploeg door…

Een lichaam geeft de woorden in stilte aan. Ogen laten zien wat er in je om gaat. Armen gaan open voor een omhelzing. Handen klaar om kracht te schenken. Hart vol liefde laat lichaamstaal spreken.…

Soms doe je niet wat ik wil en maak je mij van binnen even stil. Je laat me de diepte van het leven voelen. Niet makkelijk wat ze met verwaarloosde tuberculose bedoelen. Zal het ooit nog zo zijn? Alleen lachende dagen zonder pijn. Niet te bevatten maar toch blijven hopen bijna 8 jaar lang met opgeheven hoofd door gelopen. Bidden voor de wonderen…

lichaam waarom blijf je weigeren in mijn hoofd blijft het steigeren je doet mij geen plezier ik ben kwaad en vloek en ik tier pijn ging je maar weg luister toch naar wat ik zeg ik speel toneel met mijn lach maar ik heb nu een enorme terugslag heeft iemand een goede tip het duurt te lang deze pijnlijke dip…