Alle inzendingen over gevangen in een web?

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

waar ben je dan mijn lieve kind nu je niet meer thuis kwam uit de nacht waar moet ik beginnen met zoeken wie heeft dit vreselijke scenario ooit bedacht jij stond midden in het leven was vriendelijk vrolijk en blij totaal onverwacht uit het leven gerukt ben ik naarstig opzoek naar antwoorden de vraag is wie helpt mij hierbij…

Nevelsterretje, hemelhoog vol van onrust en verlangen in het aardse web gevangen zoektocht langs de regenboog. Nevelsterretje, groot van hart ademzucht der goden hunkert naar wat is verboden hopeloos verwart. Nevelsterretje, zielsverwant kind van zon en maan 'k moet je laten gaan naar de overkant.…

In een web gevangen van boosheid en verdriet doch met stil verlangen dat iemand je tóch ziet. Je doffe ogen staren je voelt je machteloos niks is te verklaren alles lijkt zo troosteloos. In de steek gelaten sta je langs het spoor je wilt je leven laten niemand geeft gehoor.…

met aan het staartje wereld wijd het web…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

Als men zijn eigen web goed spint ben je altijd veilig…

het web gespannen van kleverige draden vindt zijn slachtoffers…

Ik voel me gevangen als een vlieg in een web. Het leven door toevalligheden laten afhangen, ambities die ik niet heb. Keuzes die ik niet wil maken. Op niemands tenen wil ik staan. Niets dat mij nog kan raken. In de menigte opgegaan. Het borrelt bij mij van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat.…

de mens zwoegt hangend aan de touwen van de tijd in hulpeloos verwarren zijn vruchteloze strijd gevangen in het taaie web wordt hemel slechts tot aarde geboeid het diep verlangen verkwanseld dat van waarde als in een danse macabre in het theater van de dood jaagt hij die eens een god was dat na wat god verbood vol droefheid slaat…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

De transparante inkt uiteengespat de druppels gevangen in een autonoom web en tot vrijstaat gesponnen een baken in een opgedroogde bron maar toch sterker dan beton. Ideeën, als makke schapen afgedwaald van kuddes, in een eindig verlangen geschapen te worden in het oneindig prisma van een transparante druppel.…

september, er is kou en vocht met zorg de draden uitgezocht ik weef ze tot een stevig web waarin ik je gevangen zet geen nood, de kou zal jou niet deren geen reden om het hoofd te keren ik knoop en vlecht en span het touw in kleurig jacquard rondom jou vermeng wat haren en wat zweet met stukjes weefsel van mijn kleed ik zorg…

het kunstig geweven web van de spin beschermde ons voor indringers lichtstralen werden gemorst over de doorzichtige vleugels gevlogen in 't zilver blauwe glinsterde het spinrag als een schoon kunstwerk het is voldoende om naar de gevangen zwarte stippen te kijken met ogen van de ochtend vandaag schilder ik opnieuw…

de spin weeft zijn web het web logt wereld wijd wijdt in tot globe taal taalt niet naar stilte…

Langzaam gesponnen, de route naar de kern Korter werden de paden strakker het patroon Abstracter de vormen en groter de leegtes Haar pad werd bepaald door beklemmende stiltes en daverend onweer Zijn ego manipuleerde, manoeuvreerde kronkelend tussen waarheid en leugens Een indringend spel roulette van macht en onmacht De benauwdheid sloeg…

De spin zit in het hoofd, verleidt het gekastijde brein, verdoofd in een wonderlijke woestijn, getransformeerd tot schorpioen, z’n angel doopt in potten vol venijn, van bloeiende oase tot verdorde jasmijn, er was te veel beloofd, een web van gesponnen ijzergaren in het groene ooft, vangnet voor een stekend visioen, lief te hebben zonder…

Het wonder van webben, wirwar van draden van druppels van werk en van weven in bos op de paden, in de tuin, in je leven, behoedzaam gesponnen de parels gewonnen, in de morgen, een uurtje, onvermoeibaar, de spin en haar rag, zo fijn en zo teer, trilt in de wind wiegt heen en weer, de dag die begint met een lach dank dat dit mag en ‘…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

Haar hoofd sierlijk als in een tango Ronde bewegingen in een bloedrode jurk Prompt valt zij als een druppel op de petunia maar opgevangen in zijn veilige web Zij voelt de passie en roteert mee Een zucht van verlichting verbreekt de stilte…

Lokt hem dan nader voor een snelle daad, verzekerd van zijn dierlijke verlangen; zo houdt ze hem en zijn begeerlijk zaad in ‘t wijde web van erotiek gevangen. Eet dan haar minnaar als een middagmaal: de zwarte weduw' is een femme fataal.…

kleef woorden in een web zuig ze uit klinker huid en plet de zinnen het losse vel verwaait de zijden onbeschreven het web herstelt de honger is gebleven…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

in haar groei Onlosmakelijk hemels Bruidssluier witte pracht Jouw liefdevolle web Koestert en beschermt Als in duizenden armen…

Ik raakte verstrikt in het web van je woorden die je weefde met ragfijne akkoorden tot gevleugelde gedichten die m'n ziel raakte zijdezacht maar het bleek een illusie en viel uit je web met verpletterende kracht…

illusies geef me liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg, kader jezelf niet in een anekdote, zo'n korte film gevangen…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…