119 resultaten.
Tussen gevlochten takken
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 70 Takken vlechten zich ineen.
Stilte fluistert zwijgend
door het bladerdek heen... '
Hemelwater slingert zich een weg
in 1000 druppels
blad per blad
kussend, sussend, strelend....
In de schaduw van haar blik
spreekt haar stem
tegen het weten.
Ze koestert de Liefde
als een diamant
vanuit ruwheid
door het leven geslepen.
Ze…
Noordenwind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 416 Stil tel jij
de dagen naar
het licht schreeuwt
donkere nachten
duister dicht
heelt spijt
in verborgen
zinnen
ooit geschreven
"verlangen"
zwevend op
weemoed van
noordenwind werd
onvoorwaardelijke
liefde aanvaard
gevangen
zacht gevlochten
draden horen
de wederroep
verstaan
jou in mij
bevrijd
leeft ooit…
Afdalen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.686 Handen door mijn haar,
al even verward
als het laken onder
ons lief beminnen,
dan weer hard
tot op het bot en daar
wil ik je
steeds weer
ontmoeten en
verder
afdalen naar
gevlochten vingers
gespannen lijven,
dan weer los en
terug naar de plek
..waar woorden
maar half..,
het bed te klein,
een omgestoten glas..…
Talen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 Jij vertelt over de lente
terwijl regensluiers
kindergezichten verbergen
achter schampere schijn van
schuldig verlangen
hink, stap, sprong,
hink, stap, sprong,
laten hakken op grijze
stoeptegels klakken
een touw draait gevlochten
bochten en als inspin
nogmaals de grond raakt
vertel jij weer over de lente
maar nu over onschuldig verlangen…
jij bent de Eva
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 567 zon speelt door
je haar en licht het
op in warme tinten
het lang gevlochten
in een staart opgebonden
met zeeblauwe linten
ogen raken aan
mijn strand je hand vrijt
branding langs het zand
lippen nodigen me uit
je mond is lente en je stem
zingt het hoogzomerse geluid
ik duik in oceanendiep
laat me in jou verdrinken
jij bent…
lang ...geleden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.219 Herinneringen worden gevlochten
doorheen de tranen
van afgebrokkelde muren
Beelden rusten en gaan vervagen
de pijn echter,
lang geleden,
die blijft je voor jaren
in je schoot aanstaren
Vleugels worden gebroken
handen vergeten te slaan
angsten blijven drijven
op een eiland
waar ik ze wil begraven
samen met een opgeborgen traan
Een…
"Carpe Diem"
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 6.323 Een aai, een streling, lieve woordjes
’n welgemeend hart onder de riem
gevlochten energie in koordjes
met raad en daad: ”Carpe diem”.…
Rood verbonden
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 41 jij hebt met
subtiele hand en
lange armbeweging
geluiden aan
elkaar gevlochten
met een rode
draad als toon
daaromheen
vibreerden golven
rapten teksten
hun akkoorden
vloekten dissonanten
in een straattaal
die hier niet hoorde
in de veelheid van
muziek knoopten
losse einden snel weer
hun begin in eindeloze
mantra’s en repeterende…
Kom maar ......
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.244 Reik mij jouw hand
vecht niet langer
geef je over
ik neem je mee
Kom maar
sla me
raak me
voel me
zie me
Doelloos zweven
van jouw vuisten
geven mij
hernieuwde kracht
Ooit begrijp jij
de gedachte
wanneer je de liefde
niet meer verwacht
Kom maar
sla jouw hand
maar in de mijne
raken kun jij
mij toch niet meer
gevlochten…
katjes onder ons
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 548 hoe mooi nu
te dansen
op de dijken
gestorte steenslag
niet verklonken
verend op matten
katjes van voorheen
gevlochten scheuten
knot en teenwilg
bezonken twijgjes
aan de takken
uit de grienden
keringen krijgen
milimeters ruim
geven mee met stromen
voor overleven
bij storm hoogtij vloed
valse onderstroom
danst nu
lieve vrienden…
Zomerbloemen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 178 haar liefde gesponnen
in een web
van tranen
kleine parels
aan zijdezachte draden
verweven
haar zinnen
de vrouw als uit porselein
gehouwen
staart naar de maan,
ze heeft zomerbloemen
in haar haren
gevlochten
in een krans
haar dromen gebroken
maar ze koestert geen haat
in haar ogen
ligt de hoop van de
toekomst
die ze toevertrouwt…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Je leest de stad in fasen
Gevlochten in je bruine haar
Weerspiegeld in de glazen
van een ondoorzichtig paar.
Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 138 Je leest de stad in fasen
Gevlochten in je bruine haar
Weerspiegeld in de glazen
van een ondoorzichtig paar.
Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.…
De leugen schittert
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.009 Hoeveel bedrog kan een mens velen
in een wereld vol zwart en wit
waar niemand verdriet wil delen
maar vol zelfmedelijden zit
Ik heb voor elke waarheid gevochten
keiharde leugens heb ik weg gejankt
verstand en gevoel in elkaar gevlochten
het vertrouwen is nu afgeslankt
Ik heb het eigenlijk wel gezien
deze wereld moet een virus kwijt
ik…
Bevrijdingsdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 63 langzamerhand worden
de dagen langer
rondom ons de
roze en witte bloesem
zichtbaar in de bomen
ik onthoud de kleur
en houd hem vast
bij de herinnering
aan koude winterdagen
de wereldse plagen
van dreiging en geweld
schommelen als ijs
klompen in de ziel
ik open de deur
naar de vrijheid
met een gevlochten ketting
van robijn…
Pril geluk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 479 Er hangt een wiegje in de struiken
fijn gevlochten en stevig gebouwd
van allerlei kleine stukjes hout
de vorm geheel naar oergebruiken
Diep verscholen voor vijand en vrind
door takken in tederheid omvat
gehuld in een hemeltje van blad
gesust door het zuchten van de wind
Twee lijsters zingen er met hun beidjes
een jubelend lied op hun allerbest…
Kosmisch Ei
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 628 Rode draden banen een weg
door tranendal en vreugd
gevlochten in een mandje pech
een pijnlijk nare jeugd.
Versleten door de tijd
je sporen achterlaten
verleden is ontdaan van spijt
nu...hoeft niet meer te haten.…
Wazig zicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 477 In mist verzwegen
uren tellen tijdloos
voorbij dromendagen
sprookjesachtig wij
handen in het duister
verloren ooit gevlochten
in verleden wassen onschuld
in vloeiend wenen
gevonden tranen in de nacht
stromen langs een zachte
glimlach teder op weg naar
een getekende morgen
waar de spiegel elk lijntje
laat stralen doorzichtig als…
mijn dagen als hond
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 234 het zij aan zij lopen het was het
dragen van de eindigheid op een
drafje, God kan niet sneller meer
verdragen op deze technologische
paden, Hij vreest het eind van zijn
dagen de straatplaveien gevlochten
mensen vaag in hun onbestemdheid
van lange dagen en bevruchting onder
de tegels, mijn hond en ik ingebeeld
hij behoedt me niet van het…
de wilde zwanen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 een vlucht zwanen
tekent witte
wieken in de zwaarte
van de lucht
eens droeg het
meisje paarlen
gevlochten door het
haar
nu staat ze daar
en tuurt
een koningsdochter in
de rouw
trouw aan haar lieve
broers
de wind neemt haar
bittere tranen mee
gevangen door
gespreide vleugels
gebaar van welkom in
hun harten
te lang getart…
De schilder
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 219 De logica van het modern
Het licht en duister van de grote meesters
De zachte romantiek
De schilder en zijn ezel
Het is muziek
stilte en concentratie
Voor de momenten
Van puur zijn
in vrije expressie
bevochten
altijd met de tijd gevlochten
de schilder op zoek naar zijn vorm
de worsteling enorm
alleen in zijn ziel
doch begeerd
is hij…
Balans
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 521 Wanneer mijn letters zinnen dansen
ik jouw woorden bedrukt zie staan
weer denk aan gemiste kansen
verzopen van hun huid ontdaan
klanken opnieuw mijn oren strelen
handen behelzen jouw gezicht
gezel verspelen zonder delen
gevangen in het eerste ochtendlicht
zullen letters dan nog beamen
in gewisse vriendschap met de tijd
als gevlochten…
oude wilgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 238 knotwilgen
hun jonge scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in lange tenen
opgestaan uit zompige zoden
voor fundament gevlochten…
Jouw onbesponnen web
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 360 Ik heb me geëvenaard
naar jouw paradijs, mijn woorden
gevlochten naar jouw
zinnen, je beeltenis
vereeuwigd op het vlakke water, je hand
gerijmd onder mijn dichterswoorden
noch mijn stortvloed die ons
deed waden door het onverkorte koren
beitelde jouw besef terug in de volkomenheid
van trouw, neen jij stierf mijn dood
alvorens mijn adem…
Toen zij zich ontplooide
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 Plooien in het witte kleed vindt men niet terug
in haar gelaat; zij is de schoonste van het
plein
krullen langs de slapen hangen fijn dansend
boven schouders naar achteren in wrong
gevlochten
bewegen van de aarde rond de zon laat leven
bries verlegen langs haar ogen zucht de
schaduw, zij niet alle aandacht wenst
destijds viel Sculptura…
Droom voor droom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 164 dromen van margrieten
dansend in de wind
madeliefjes gevlochten
als een haarlint
dromen van de dauw
zilverbolletjes in het gras
van zongerijpte tomaten
in de broeikas
dromen van pasgeboren
roodborst jongen
van het veulentje
met zijn rare sprongen
dromen van de hartjes
de poesjes van mei
van lakenvelders
grazend in een wei…
Zomer in Friesland
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 827 ik maak een verrukkelijke reis
naar gene zijde, heen en weer
in mijn hangmat van gevlochten leer
met een achteloos gemak
trek ik mij voort aan een tak
ik heb de zomer aan twee bomen
beweeg me tussen lust en dromen
stop de warmte onder mijn huid
en mijn oren vul ik met geluid
dat buitelt uit fluitende vogels
voor mij geen volle zee of zonnebrand…
Wij dansen mijn droom uit .....
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.217 Blote voeten op het gras
jouw handen in de mijne
vanuit het duister naar het licht
dansen wij mijn droom uit
langs het pad naar samen
in het veld van tederheid
vinden onze handen
de vochtige bodem
van verloren eenzaamheid
op het pad naar samen
lachend wandelt zij mee
geplukte bloemen worden
door ons gevlochten en
als een krans verbonden…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 816 Ik zie gevlochten takjes groeien
tot mand gevuld met verenpluis
de architecten zijn twee kauwen
die bezield een wiegje bouwen
in d’oude Linde voor mijn huis
Het tweetal is gezwind verloren
en treedt zich in het lieve lusten
tot de plicht die aan hun beidjes
gesteld wordt als er broze eitjes
in ’t warme liefdesnestje rusten…
Rits dicht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 436 ik
jouw angst dubbel
scheur het doormidden
en deel leven
wanneer jij het dan
in dat donkere jack
stopt en jouw handen
gestoken in de zakken
het duister zoeken
misschien, ja heel
misschien vind je
daar dan diep verborgen
nieuwe hoop zonder
dat de rits pijn
buitensluit
ik wandel even
met je mee en
geef je mijn lach
op dat gevlochten…