Alle inzendingen over gevormd

ze zijn me dierbaar zowel de doden als de levenden waar ik nu aan denk de bomen hebben even stilgestaan een rij gevormd als een erehaag maar gaan nu weer hun eigen weg ’t is goed geweest ritselen ze zachtjes voor een laatste keer eren koning winter in een naaktheid die geen mens bezitten kan…

In het geluid van mijn woorden hoor ik de klanken van je stem die mij hebben gevormd tot de vrouw die ik nu ben geworden. Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost.…

Vallende tranen gevormd in het hart zijn het symbool van onmisbare tekens vol met dierbare geschenken. Emoties vliegen in het rond als vlinders in een vlindertuin en je geest zweeft nu in de hemel.…

als een vlam terugtrekt in zijn blauw voel ik me klein en warm mijn hand voorzichtig aan de randen tot het vloeit en tongen likken laat hoog opgelaaid, naar boven waar een luchtzak –heet zijn uiting volgt: een sfeerballon drijft over in mijn wel- gevormde blik de tranen die me overmanden…

God, zo wordt beweerd, heeft ons uit klei gevormd. Nog geen beeldhouwer hier zag ik wimpers maken. ------------------------------------------ uit: 'As van de koning, niet blazen', 1992.…

In volkomen onvolmaaktheid lag de schoonheid diep verscholen vaak veel mooier nog dan woorden in gevormd spiegelglas waar ik mezelf in herkende in een ogenblik van staren als een toverboek waarin ik mijn geheimen wou bewaren maar dat jij voor mij geopend had terwijl je er uit las om mij er blad na blad te zeggen met een knipoog - wie ik was…

Je woorden worden nu gedragen gelezen, alsof je stem ze heeft gevormd. Ze zijn geschreven en leven, door de gedachte dat je tong ze heeft gemaakt. Je adem heeft ze naar mij gebracht, uitgestoten en ontvangen. Mijn oren maken klanken, van alles wat jij schrijft.…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

ik lees boeken en handen aan lange tafels in stille zalen en verloren ruimtes volg ik aders en lijnen, gesprokkelde letters tot zinnen gevormd kan ik waarzeggen, toekomst voorspellen in alle rust het einde dromen of blijf ik hangen in sprookjes, het schrijven in stilte van een eigen verhaal…

Maak mij een beeldhouwwerk een herinnering gelaten gevormd in brons zoals het was niet als het is mijn hoofd ontoonbaar zonder bedekking nee, ik wil geen hoofd laat maar mijn armen zo broos als breekbaar zijn kan gelijk de benen niet meer van mij maak mij een beeldhouwwerk een buste van brons met borsten als zijn ze echt gebleven…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

Door iets machtigs gevormd en gemaakt ik voel het als je me ermee aanraakt, vlinders zijn in mijn buik gevangen ik begeef het bijna van verlangen. Het stemt me oh zo rustig maar ook een beetje wild, als je handen me betasten is dat het enigste wat ik altijd heb gewild.…

Ik gaf aan elke golfslag iets van mijn woorden mee en als het tot gedicht gevormd was, dreef het in de grote zee daar waar het zonk en opnieuw tot leven kwam bij een zeeman die er ooit verdronk En als de zee het weer teruggeeft en jij woorden ziet liggen op het strand koester ze dan met liefde want ze kwamen van mijn hand.…

Aardse geuren kruidig gevormd, kronkelen omhoog langs ontluikende bloem omzich te vermengen met lange zilverwitte zonnestralen, die door de morgen schemer, de dag doet ontwaken.…

wat bewoog de dichter de zelfzekere kicker of het mazzelzwijn hoe te achterhalen wat de dingen waren voor ze neergeschreven zijn wat dacht die maker bij het stellen van zijn regels en het trekken van de lijn was het afzien of verstrooiing was er wilskracht deed het pijn waarmee de klanken zijn gevormd trilt wat na in rijm nimmer…

als het papier is gescheurd doch nog niet het beeld werd gevormd dat ik daarna voor ogen had in tonen gekleurd komt de sound later tot leven het ritme van de trom kwam in mij weerom heb hem weggegeven ergens in Amerika als mijn Afrikaanse roffelaar die er moest leven maar dan denk ik terug in razernij aan ons verleden dan transformeert…

Nevelig herfstbos Herbergt vele roodborstjes Tjilpend in de kou Het jaar loopt weer af Ze kleuren tezamen rood Op een grauw toneel Wolkjes waterdamp Gevormd door kleine bekjes Cirkelen weeldig Bladloos in de kou Met zijn talrijke bomen Woont het bos in hen...…

Ik ben een lege huls Voed het Houd van het Laat het slapen Tot in de eeuwigheid Doe ermee wat je wilt Geen stem, geen benul, wordt gevormd jouw hand Voor jou Een pop Laat haar slapen Mondje open Oogjes dicht Geen pijn Geen pijn Alleen in het duister Doelloos. Een lege huls…

Zij kan niet praten, krijgt geen woord gevormd Haar lippen blijven geluidloos opeen. Zij kan niet uiten, gebarentaal is haar vreemd Zij kan lachen, huilen, tranen vloeien in overvloed.…

je laat zoveel achter als een storm gaat verstillen het meeste omdat je dat wilt maar ook veel dat je hart doet verkillen en je neemt zoveel pijn met je mee het is pas echt voorbij als je voelsprietjes zich hebben teruggeveerd in een nieuw gevormde rij de rust daarna van binnen is als een magazijn waar de herinneringen gesorteerd…

ook over mij ook al kloppen ze niet helemaal er is wél een vuur in mijn buik misschien kan het gedoofd worden maar zolang het brandt, verlangt het naar het beste van jou dat mijn schoonheid niet begeert om mijn lippen binnen te dringen maar hunkert naar het beste van mij het zware geheel, heilig en veilig, mijn thuis dat ik zelf gevormd…

Weerspiegeling in het water de contouren van je gezicht door rimpels vervagend vereeuwigd in een gedicht Weerspiegeling in de lucht gedragen door dwarrelende winden een droombeeld belevend van haar, die ik niet kan vinden Weerspiegeling gevormd door gedachten jij tedere, heerlijke vrouw creatie van innerlijke krachten ach lief onthul,…

Bonsai meester observerend gevoelsmens vormt bossige spar zijn oude stam in sierlijk belijnde zilverspar innig langs gracieuze wijssteen lijkend de verkozen berg landschap in klein romantisch neervallende cascade geboren droomlandschap gevormd in eeuw belijnd door grootmeester kunstenaar bonsai.…

haast een geval apart zo voel ik mij zo hèèl veel heb ik meegemaakt ik ging door menig dal van pech en verdriet zo uitzichtloos niets in het verschiet moeizaam en heel alleen worstelde ik overal doorheen ik zie het als een leerproces een jarenlange levensles die mij gevormd heeft tot wie ik ben en ervoor zorgt dat ik mijzelf…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

Maskers Bedekt, bedrukt de uitdrukking afgelegd gevormd voor het gelaat van klei, hout of andere creatie met open mond en holle ogen, zonder jij of ik relatie. Vermomming geborgen een laag op het gezicht herbergt, via ogen door gangen de ware gezindheid; achter een muur van onherkenbaarheid huist de ware identiteit.…

Orde regelt zich gedachten netjes op een rij gevormd met heggenschaar. Grasspriet en zevenblad ertussen uit. Overzichtelijk. Aangeharkt mijn letterperkje Tot binnen de perken beperkt.…

ik heb letters samengevoegd om woorden te proberen maar hun betekenissen konden mij niet verder inspireren zinnen gevormd om diepte en gevoel warmer te illustreren maar de tekst bleef droog en vlak in beelden zonder hart heb je aangekeken als door een wonder las ik heel andere tekens in ogen vol emoties en verlangens alleen…

Haar prachtige gevormde lichaam brandt in mijn ziel. Haar geweldige karakter doorboort mijn hart. Oh engel der kwellende liefde, laat mij toch met rust. Waarom houdt zij nou niet van mij?…

ik heb stenen gevormd tot mijn alfabet schik ze tot woorden in zinnen van universeel gebed kleur strofen met emotie voeg witregels toe in perspectief licht en schaduw zijn in te passen als contrasten mijn werkelijkheid kent vele talen lezen en schrijven openen alle verhalen want tijd heeft de stenen gespaard hun geheimen…