Alle inzendingen over ginder

de dood draagt geen schoeisel het bekokstooft haar tijd in nieuwbakken manoeuvres een overkoken van het bestaan het waken van leven afgelast anoniem in een zoete val je blik verloren in het laatste licht in een omhullende eindeloosheid ver ginder in de schoot van stilte bewaar jij je herinneringen in een hemelsdiep verlangen gapende in…

zij staat daar in een hoekske glundert wolken bruisende bloesem verstuift liefde aan haar bezoekers warm en ongekreukt staat gij in mijn schaduw, o uw handen knijpen verlangend een moederke staat gebukt in haar hofke tussen de akonieten zij knikt minzaam als de zeewind, als de kustlijn van hier tot ginder, waar gij zwaait naar…

‘k ben van je schilderij gaan houden, ‘t was al te koop maar ‘k wil het niet meer kwijt die uitgestrekte armen in het donkergroene, de wachter naast het bed die bij haar schreit het Licht door t wit gordijn dat nodigt: daar ginder zal het altijd zomer zijn jouw schilderij, een groot mysterie, het maakt iets binnenin mij onweerstaanbaar…

Laat mij, als wie uit zijn huis getreden, ginder in de nevelen verdween - - nimmer nimmer hoort men zijn gewende schreden – spoorloos in Uw stilten zijn vergleden, waar ik eeuwig ben met U alleen.…

Maar aanstonds daalt hij en de ontoegankelijke Bergenspitsen, de blanke gletsjers, De vreedzame dalen, Bewoonde vlakten, kanalen, steden, De zeilende schepen, de huizen vertonen zich - En ginder - Hoe klopt hem het hart als hij het bewegen Van mensen waarneemt, En ginder In de tuin bij dat huis de gedaanten Van de allerliefsten.…

Maar aanstonds daalt hij en de ontoegankelijke Bergespitsen, de blanke gletsjers, De vreedzame dalen, Bewoonde vlakten, kanalen, steden, De zeilende schepen, de huizen vertonen zich - En ginder - Hoe klopt hem het hart als hij het bewegen Van mensen waarneemt, En ginder In de tuin bij dat huis de gedaanten Van de allerliefsten.…

de vrouwtjes zien me wel zitten of niet soms dat nu is vandaag de vraag ik fiets linea recta naar de C&A aangezien daar veel wuft spul zoekend naar een ervaren knul koffie nuttigt in de cafetaria met roomlipjes van de schnitte als ze knipogen zeg je ja graag zo heb ik gisteren vernomen van een wipper uit Zuidlaren van ginder naar hier…

Het jachtvliegtuig haast zich beschaamd Naar zijn oefenruimte, ginder, boven de waddenzee. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

'k Hoef jou niet te zeggen, dat de avond vrijt met de nacht als onze Kus in 't donker een dans lanceert 'n Verkenning in zomerse nacht Verlangende lijven die zuchten Onder 't genot dat lang verkeert 'n Sex-appeal van hier tot ginder Een aantrekking van Noord- en zuidpool 'Heat of the moment' van Asia geleerd…

Wij snappen niet hoe ginder ver de dingen lopen of wat er echt gebeurt met hen die gaan, maar weet, je naam blijft in ons hart geschreven en jij kan nu weer alles nieuw verstaan.…

wat blijft er van me over als er niemand is om te delen ik ben niet meer dan de onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen…

dit teruggezette leven geeft mij weer een morgen herstelt mijn zicht zoals dat ooit vol van bloeiende velden was daar ginder troont nu leegte waar mijn land zo diep verzonk dat ik verstomd de kreten dronk van verkillende vissen hopend op verheffing tot ik zelf een uitweg vond zwevend naar het oosten herwon ik vijftig zonnejaren voor…

Daar ginder wenkt de horizon zij klapt in gouden handen het heimwee naar die einder is onvergetelijk en groots maar 'k ben gebonden met onzichtbare banden. Ze roept me elke dag en stille stemmen in de nacht roepen mij dwingend en duister ik luister niet, naar hen en wil die stem niet horen ik hou niet van gefluister...…

Je bent van hier tot ver achter ginder, de laatste pure betovering gebleven. Je bent geen spreuk uit oude boeken, noch verbijsterd stil verstand Je bent de waarheid uit de doeken, met het verlangen in de brand. Je bent mijn jeugdig groen verlegen. Je bent mijn kansen, lang verkeken. Je bent mijn dromen nooit ontstegen.…

Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.…

Metrisch rechtlijnig, gelijk plaatsbepaling, kruisen eindeloze rijen zonder dwaling smetteloze lijnen, om ginder in ijle ielheid naadloos te verfijnen. De open horizon ademt een blauwe bries. De wijde omtrek zegt los te laten zonder verlies. Hier geen gepijnigde steden langs de strakke waterkant.…

Er klinken voetstappen daar ginder op het pad. De grindkiezels knisperen op het ritme van een lang verleden. Ze spreken de taal die symbool staat voor de liefde in een hart. Ze kleuren de oude mentale zwart-wit beelden in het heden. Iets van herkenning veert op in de geest.…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

De grond is arm, als menig hart, En zo gebaat bij malse regen, En ginder, achter wolken, mart De goede zon met al haar zegen. O somber, toch zinrijk verleden, Dat immer ver en verder wijkt, Gezegend is het zonnig heden, Waarover nooit een schaduw strijkt.…

je in de tuin bezig bent om dooie bladeren te verwijderen en er klapt plots een reusachtige engel voor je op, samen met van die kleinere toch zou ik zoiets niet willen missen het is een gewaarwording van jewelste neem nou die sterke herders in het veld van Efratha, dat waren geen watjes dat moet een ervaring geweest zijn van hier tot ginder…

Kom vlinder geef mij ook vandaag gerust met jouw vleugels even hinder, mijn denken over ginder is welluidener de traan is poëzie en niet gestopt. Ik zie je nu gaan over het veld en talud je afdalen als voelbare verwarmende ' tut '. Ik zie je naar de hoogte van vogels gaan op weg naar de sterren en de volle maan.…

Wanneer het denken Donkere wegen voortduwt Die zijn geasfalteerd Met verdriet en pijn, In volstrekte eenzaamheid Het stukje korstmos bewegingloos Liggen blijft, de weg naar Het licht die in het Begin oneindig lijkt En alleen lijkt Op te houden als ik Deze aarde verlaten heb, Is daar ginder in De verste verte Nog net voor…

Vele vrouwen ik ben ze allemaal geweest nee, ze bleven niet om ter langst hebben zich maar even in mij verschanst ze kwamen en gingen als de seizoenen soms ijl en vluchtig als ochtendmist dan weer nadrukkelijk luidruchtig aanwezig, hier of ginder zoals stemmen klinken op een zomeravond laat dan weer langoureus verstrikt in de nostalgie…

Ginder hoog Bloemenboog... Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ik weet Liefdeleed Dat me bidden doet... Wat doortrilt Er de stilt' Van m'n kamerkijn? - 't Is 't gerucht Van een zucht Om bij u te zijn...…

Groot land, vol van moskeeën en vreemde klanken, zoekend en soms vindend, lang gevonden reeds miljoenensteden en toch de zang van krekels ginder, achter die hoek, die draai, dat water.…

En hebben op zijn groene top Veel vreugde en heils gehad; Wij stromp'len nu vast naar beneên, Maar helpen d' een de aêr En slapen ginder niet alleen, Claes Hendrikszen, beste vaêr!…

Niet hier maar ginder en onze liefde wordt niet minder. Van mij en hen die jou nooit zijn vergeten. Ach mocht je toch eens weten hoe wij je nog altijd missen, iedere dag.…

" Ik zing en dans, al tril ik als een vlinder Op vleuglen des gezangs, naar jou van ginder…

Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord. We zijn de prooi en tevens jager vastgebeten in elkaar, afgewogen in een optelsom, de waarzegger van niet geleefde dagen in elke kus die je moest missen en voor dood werd nagelaten.…

Zie ginder die twee gouden vensters, Daar wonen wij - Daar wachten twee lichtende vensters Op jou en mij. Zie, die duizenden sterretjes stralen Al naderbij - - Kind! kind! ál die sterretjes stralen Voor jou en mij!…