176 resultaten.
de zee en ik
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 728 De duinen nog onvervuild
voelen de wind waaien
naar de landelijke polder
weg van de glooiende golven.
Boven het bruisende
bruine schuimende sop
schuift scheerlings een meeuw
naar haar zeeluchten kajuit.…
smaragd
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.721 daar lig je dan
akker van belofte
glooiend in het licht
als een beminde
deinend in mijn blik
hangmat van verlangen
gekoesterd door de zon
met weligheid omhangen
de elzenhaag hoedt je
voor de strakke wind
een smaragd
voor ieder die je mint
je boomgaard lokt
geen merel is beducht
je aarde komt tot leven
de hemel opgelucht…
haar in de wind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 238 waar de natuur nog ongerept
haar glooiende struikerige
goddelijke gang gaat
plaatsen mensenhanden
'verboden toegangsborden'
maar soms
op verdwaalde momenten
wanneer niemand kijkt
ontdoen wij ons
van stoute schoenen
om blootsvoets
door velden te jagen
Blik op oneindig
haar in de wind
oor aan het kind…
Sluitstenen der eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 969 jij en ik
groeiden
aan de zonzijde
van het vrijgekomen land
de nacht viel
langs glooiende
trechterheuvels
enkel ons einde
droeg een krans
van stenen
in de oase van
samenhorigheid
stapte ik
over ijzige dagen
en zag
hoe vlak keien
mijn graf omsloten
in de weidsheid
van stilte
vlak voor het portaal
naar een vrije wereld…
Ontvankelijkheid
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 53 ik heb
met je huid
gesproken
kleine rimpels
en kloven
heel minutieus
onderzocht
van beneden
naar boven
in het
glooiend
heuvelland
voelde mijn
hand de zacht
vertrouwelijke
warm vrouwelijke
opbloeiende
ontvankelijkheid
daar waar
de wereld
strijdt toont
zij kracht is
de oppervlakte
vaak robuuster
en beter bestand
tegen…
Merels lied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 228 Wegend elk woord
gedachten vol gesproken
blijft voor lang
het glooiend licht branden
het genot en twijfel
van liefde die
onbenoemd er altijd
was, is en mag blijven
zonder woorden
meer is er niet te zeggen
niet eens gezien, wel gevoeld
brandende nachten
mijn merel zingt ook
morgen vroeg weer
een wonder lied
voor al die…
Merels lied
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 249 Wegend elk woord
gedachten vol gesproken
blijft voor lang
het glooiend licht branden
het genot en twijfel
van liefde die
onbenoemd er altijd
was, is en mag blijven
zonder woorden
meer is er niet te zeggen
niet eens gezien, wel gevoeld
brandende nachten
mijn merel zingt ook
morgen vroeg weer
een wonder lied
voor al die het begrijpen…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 Onder een grijze massa
zinspeelt een roerloosheid
van welbehagen
vluchtend naar de velden
huilend van angst
verwilderd van verwachting
snakkend naar verlichting
verreweg hangt een droom
dansend op de asem
van de zon
lost op in het niets
hij huilt
de regen kwam
in veelheid van overvloed
en voedt het glooiend land
verkoelt zijn aangezicht…
loutering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 261 ik kom toe glooiend
en kan eindelijk strekken
mijn voetzolen zijn als gelooid
het plateau heeft vijf huizen
bruinig zonder schors het zijn armen
die me binnen trekken
zonder handen als de verbeelding
van reddeloosheid plompverloren
het overvalt mij de kerktoren
priemt de lucht open en morst
de kleuren in het dal
mijn benepen hart jubelt…
Glooiend op een gele heuvel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 231 trekken aan de koorden van fatsoen
je liet je gaan had niets gehoord
een salamander roerde modder
zijn winterslaap verstoord
je zag weer de spelonken in je geest
de routes die je hebt gelopen je hoeft
niet meer je bent er pas geweest
ik wil je wijn en dronken kussen
de warme wijngaard en de zon
beneden de rivier in lussen
wil je glooiend…
Glooiend op een gele heuvel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 trekken aan de koorden van fatsoen
je liet je gaan had niets gehoord
een salamander roerde modder
zijn winterslaap verstoord
je zag weer de spelonken in je geest
de routes die je hebt gelopen je hoeft
niet meer je bent er pas geweest
ik wil je wijn en dronken kussen
de warme wijngaard en de zon
beneden de rivier in lussen
ik wil je glooiend…
herinner me het glooiend geel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 608 ik herinner me het glooiend geel
waar jij zo open was, nog heel
waar ik jou de bloemen bracht
die ons wekten met hun pracht
de druiven bleken wranger
dan hun rode kleur beloofde
we waren zo verliefd dat we
nog in elkaar geloofden
ik heb je nooit gezien
toen je mijn tranen droogde
je hebt mijn hand gepakt
toen drank mijn pijn verdoofde…
herinner me het glooiend geel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 344 ik herinner me het glooiend geel
waar jij zo open was, nog heel
waar ik jou bloemen bracht
die ons wekten met hun pracht
de druiven bleken wranger
dan hun rode kleur beloofde
we waren zo verliefd dat we
nog in elkaar geloofden
ik heb je niet gezien
toen je mijn tranen droogde
je hebt mijn hand gepakt
toen drank mijn pijn verdoofde…
bevrijden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 terwijl hij uitkeek
op de hoge witte
blinde muur
zag hij het
mangrove moeras
de reflectie van de
vurige zon op het
water hij zag
de adelaar
in het grijze licht
de wilde haas
in de verte het
glooiende land
het wisselende
wolkenspel
erboven geen
ijdele woorden
maar pure poëzie
waarmee hij de
zieke uit zijn
bed bevrijdde…
Parcours
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.048 in het glansrijke daglicht
laat jij de dag in plooien glijden
in gedachten verken jij de dag
giet het naar jouw vormbeeld
emoties spelen hierbij een rol
in tal van voelbare golflengtes
langzaam krijg jij ideeën
in unieke herkenbare beelden
dan verschijnt er in jouw ogen
een prachtig glooiend parcours…
In de kleur van jouw ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 mag ik met schuim
de golven krullen
van de grijsgroene zee
ongenaakbare bergen
zachtjes afkammen tot
een geel glooiend geheel
waar boven ik speel
met het wit van wolken
in een zomers blauwe lucht
zo samen liggend
in het groen van gras
met bloemen die ik je gaf
maak ik de wereld
die ik al jarenlang zag
in de kleur van jouw ogen…
Storm in je stem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 178 je woorden stromen
als lieflijke beekjes
bloemen begroetend langs zonnekant
ingetogen bij eb
vloeiend terugglijdend
van het zacht glooiend strand
striemend tegen rotsen
met storm in je stem
bulderend breken de golven ongetemd
ik hoor je wel
laat het water ongestoord stromen
wacht op het spatten van jouw kleurige bel…
rivierarm
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 het leek op toeval
of een bekend gelaat
dat van een glooiend dal
in weelderige weldaad
uit onverklaarbare lucht
vliegt een eend tegemoet
kalme spiegel, zachte zucht
dicht bij rustend gemoed
de tijd lijkt eeuwen geleden
water, ver weg van hier
met lijf en leden afgesneden
och arme, oude rivier…
de geest van de stilte
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 804 De geest van de stilte op dat glooiende veld.
De geest van de stilte die mij niets verteld.
De geest van de stilte blaast mij nieuw leven in.
Door het gebukt gaan in de geest der stilte, geeft
hoop het leven weer zin.…
Tropisch Nederland...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.355 De warmte heeft de overmacht
en kleeft zich vast aan de aarde
In een klamme vochtigheid
broeit de zindering voort
Het glooiende landschap verdwijnt
in een dor geelkleurende woestenij
Niets ontzien de stralen van de koperen zon
en laten een spoor van verzenging na
De warmte heeft de overmacht
Voert de boventoon van natuurgeweld
Langzaam…
Vluchten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.045 Ik vlieg over glooiende velden,
met de horizon in mijn vizier.
Wolken zijn mijn naaste helden,
en ik ben mijn eigen koerier.
Wind til mij hoger als je kunt,
tot het oneindige heelal is bereikt.
Nog hoger dan het hoogste punt,
waar niemand op me neerkijkt.
Laat de zon mij achtervolgen,
tot de aarde in duister verdwijnt.…
Zelfportret in een schilderij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 Glooiende keerkringen,
mijn schaduw lag
als bevestiging van de zon in mij.
*landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte.
Galerie Milic Bozana, Zutphen…
Waterloo
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 123 Lag te slapen op een veld
flauw glooiend omhoog
hoorde schoten en gekerm
van soldaten, geroffel
van cavalerie kwam naderbij
Was aanwezig, stond erbuiten
in een regen van bommen, granaten
en het bloed kroop rood
door het gescheurde ondergoed
uit de uniformen van soldaten,
in de stank van uitwerpselen
na het ontspannen loslaten
Het was…
trappetjes
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 tussen jou en mij slechts de zee
open zoals het vlakke land
weinig te verbergen behalve het
heimwee dat als een schots en
scheve lappendeken ons omzoomt met
ruige heggetjes en rommelige muurtjes in
het glooiende landschap
tussen jou en mij slechts de zee
weinig te verbergen behalve het
verlangen naar trappetjes om
over de ergste hindernissen…
Schilderachtig karakter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 246 (Voor Lisa, Mara en Ivora)
Prachtige huizen in een
Glooiend landschap
Oneindig
Heuvels. Dom. 't Gewelf strakblauw
Zonnebloemen
Bootjes
Vrolijk vliegende vlinders
Zoals dat hoort
Levendig
De dagen prijzen jullie
Nieuwelingen
Deze eeuw
Verwachtingsvol in jaren
Gedijde tijd
In toekomst...!…
Bijzondere verrichtingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 het moment is weer ter plaatse
verscholen tussen nu en even
moeilijk te benaderen, zoals
te doen gebruikelijk in een
zee van tijd, een glooiende weide
groener dan blauw, aanwezig
als strijklicht onder een hellingshoek
alles vloeibaar, nergens steen
altijd plaatselijk en ontdaan
van elke zwaartekracht
ja, ik krijg de wolken steeds…
Zomerdag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 66 Terwijl je bijna afscheid neemt
verblind je mij, verblijd je mij nog even
straks ben je voorbij
zolang de wolken voor jou opzij gaan
de glooiende velden rood gekleurd
het landschap laat rusten
weet ik dat het goed was
dag mooie dag
wek me morgenvroeg als goud
om met roodgekleurde wangen
de zwoele avond in verlangen
naar meer, te beleven…
Home Sweet Home
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.215 Thuis ligt niet in mijn nietig huis
niet in deze stenen stulp
waar het tikken van de klok
de stilte uitschreeuwt
Thuis ligt in jouw ziel
bij de open haard van je hart
turend naar de golven
in jouw ogen
zoekende vingertoppen
strelen er zacht als sneeuwvlokken
een tapijt tederheid
over jouw huid
hier strooi ik mij uit
over het glooiende…
De veluwe
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 180 Glooiend,
Heuvelachtig
Landschap.
Van dode hoek
Tot stille bron.
Heide dat aan de enkels jeukt
En zand dat in de schoenen kruipt.
Fiets de trappers rond
Naar het volgende terras.
Waar de koffie lauw
En de salade warm
Naast een pakje peuken wacht.
Gedeelde smart
Blijft gedeelde smart.
Zo ook de zadelpijn.…
In Medias Res
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Het roestbruin bloeiend
bedolven onder het witte laken
van de continue geboorte
De stem van de stilte
zweefde over het open veld
zelfs de kraaien vluchtten
Zout was de dauw
de tranen van het ontwaken
deden de ramen beslaan
Zacht glooiend plooide
het landschap zich ondertussen
naar het afscheid van de winter
Haar groene vacht werd…