Alle inzendingen over godvergeten

De zon ging stralend onder De zon kwam stralend op Daar lag het dus niet aan Dat ik zo godvergeten was.…

hoe koel moet mijn gevoel om meer dan tienduizend jaar tot nu als vers in de gletscher geconserveerde vleeswaar samen met wolven bruine beren zojuist ontdooid te consumeren in nog grijze taiga van alaska nog steeds groeit ons bereik een kariboe ten prooi gevallen diepe voren van wreed gebeten achter schuin toen open gereten vanaf zijn…

Laten we samen het woordje God vergeten. Hij, zij of het, heeft zich goed verstopt, in het woordje Goed. Het Goede goed te doen. Het slechte goed te laten. Is God genoeg.…

het is de regen die me parten speelt ze drupt in regelmaat al mijn gedachten stuk haar monotone vallen schept toch een paradijs voel woestijnen weer bevallen na hun godvergeten zijn juich de bloemen toe in een voortvarend bloeien droom de rijke oogst voordat de droogte hen zal snoeien hier miezert het in somberheid en nostalgie ja…

Hier liggen mijn crediteuren die mij zo godvergeten konden plagen, En -liggen zij er niet- och God! dan wou ik dat ze er lagen!…

Mijn kompas stuurt me verkeerd ‘k Loop al urenlang te dolen Dat komt vast zegt hopman Geert Door die godvergeten polen…

Daar liggen godvergeten zonbeschenen stenen heet te worden, af te koelen. Geen mens, geen dier om het te voelen. Alleen wij nu even. ----------------------- uit: 'Zeepost', 1963.…

heb je al genoeg gezien mag ik je minnaar zijn misschien ik heb je godvergeten lief voel niet het strelen van hun klauwen, van zichzelf houden is hun devies, kom in mijn armen de hel van mij zal ons verwarmen…

Natúúrlijk is gezondheid godvergeten als je als voer voor leeuwen wordt gesmeten!…

niet om gevraagd maar daar sta je dan wel met je spillebeentjes de wereld aan je voeten pa en ma die je een zetje geven naar het leven zo godvergeten ongewoon hetzelfde patroon zij vallen weg en ik schuif de nota door…

Je denkt aan cultclubs die vaak zijn gered In godvergeten desolate oorden. Aan sterfconstructies denk je ook, maar tevens Aan de bekende kat met negen levens.…

Op basis van een godvergeten boek gaat waanzin hier vermomd als staatsbezoek.…

King Charles zit, zwijgzaam bij het vuur gezeten, zich godvergeten gruwlijk op te vreten.…

O, Nederland, Met je lariekoek, je getijdenboek, Je paling in een emmer snot, je door hebzucht godvergeten God, Elke nacht door Jan en Alleman verkracht.…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

Krakende hersenen blaffende gedachte inspirerende gedrochten idioten lachen slimmeriken likken de wonden van het ikke gangen vol slangen op tenen trappen de zonde te misleiden sluipende sluitingstijden vluchtende uit dit godvergeten café van ellende.…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek en zong sterren van de hemel in een godvergeten lied applaus verbrak de betovering van mensen die kapot waren van haar ovationeel gejuich tranen als afscheid bloemen kleurden haar vallend gordijn…

nog verdwaal je in de vlokjes sneeuw die dwarrelen en dansen terwijl je blik in groen en blauw al volop lente geeft je vingers groenen ondanks kou op warm beschutte plaatsen krokus maar in duizend kleuren jij bent mijn godvergeten zonnevrouw…

alles zal vergaan ik weet niet eens je naam maar lees gruwelijkheden in je ogen we houden elkaar vast in een laatste greep op ons bestaan maar het is gedaan het hete licht dat ons omringt heeft geen goddelijke allure we schroeien door hitte van de vuren geen engelengezang wel godvergeten bang om te sterven door de chaos die…

ik zwaaide draaide me om herkende de wereld weer het deed alleen zo godvergeten zeer nog bloei je steelde lang als knop lenteschoonheid die alleen de zon ontbeerde wat ik ook probeerde wij zijn zomer aangegaan in lange lichte dagen zelfs stilte bracht geen vragen wij genoten van een innig samenzijn maar de vergezichten bleven…

ik zal voor jou de godvergeten bloem weer laten bloeien op een kale rots verzamel de verhalen die in fijnmazig splijten uit het gesteente zullen wijken teruggaand in de tijd zullen zij in vorm en kleur hun basis weer herkrijgen waar eens uit scheppers handen bloemen het paradijs konden beroemen zo zal jouw knop uit gods vergetelheid…

zag zonnen trillen manen dalen en weer klimmen de zee verstoof tot waterzand vloed schuwde het land hield mij staande in natuurgeweld toch ben ik geveld de hand ontbrak die mij kon helpen op een strand vol schelpen ik stierf daar in godvergeten eenzaamheid maar ook die dood gaf geen respijt…

ik bouw een droomkasteel op hen die mij zijn voorgegaan hun graven zijn mijn fundament ik heb ze allemaal gekend mannen kinderen en vrouwen hun handen geven mij vertrouwen zij helpen met het bouwen als de werelden zijn stilgezet zij beeldhouwen de lucht uit godvergeten dagen de slotgracht wordt gegraven en in de heuvels groeit het bos…

vragen malen schouders ophalen vluchten voor alles alweer ik draai me om kom ga met me mee ogen vragen handen klagen zeg geen nee we graven ontdekken openen zacht de gestorven tijd van mijn jeugd die niet mag je gebaar die aai over mijn haar je bent er we delen in godvergeten zeer…

laat zelfs de snelle zwaluw vluchten angst scheert langs de regenboog je dondert stemmig lage tonen bliksemt de problemen weg de lentebui zal niets verschonen en hagel hoort niet wat ik zeg in het tikken op je vinger krijgt mijn zon de goede kleur je bent nog maar een beginner zoekend naar de fine-fleur dat is wat ik mij herinner je godvergeten…

Na Prozac® nam ik Amitriptyline®, Aurorix®, Sarotex® en Remeron®, Anafranil® , Zoloft® en toen Tolvon® en na de Seroxat® kwam Sertraline®… Gelukkig ben ik niet meer depressief, alleen maar godvergeten agressief!!!…

ik zie hem nog voor mij zoals hij daar, aanvallig, ligt met licht gezicht, ogen dicht maar zo godvergeten voorbij nog immer niet uit het zicht, duivel uit het hoge noorden die trachtte woorden te vermoorden, het wordt tijd dat jij wordt ontwricht ik begraaf de bijl, die leidt naar strijd en wens jou, en mij, vergetelheid…

schaduw was bekleed met kleine reepjes zon die dansten op de warme wind in een oase met licht als bron een stukje paradijs waarin alles vergeten sneller smolt dan stukjes ijs ik kuste jou de nieuwe wereld in met een schitterend perspectief ik heb je al mijn deel van leven zo godvergeten lief…

Woede van de eenling Die zich kansloos waant In deze godvergeten amorfe, Anonieme, maatschappelijke Constellatie heeft een Nieuwe toekomst gekregen Door de macht van wat Sociale media wordt genoemd - Gebundeld tot een vuurpeloton, Vooruitgeschoven post van de Pas opgerichte wereldwoedebank Waarvan voorlopig Sjoerd van Keulen…

Ik was het vergeten maar nu weet ik het weer op de stoel gezeten ging het binnen even te keer zo weg gesmeten zonder sfeer zonder medeweten niet eens een sneer hoef niks te weten leg me er bij neer niet door godvergeten gedraag me als een heer en zonder te zweten zeg ik het nog een keer: dingen in geniep uitvreten verpesten…