Alle inzendingen over grauwsluier

Waar vreugde alom heerst Wreekt de dood zijn grieven Om dan uit het niets toe te slaan Meedogenloos ongeremd vals En wee hen die geliefd zijn Daar richt zijn venijn zich op Mokkend telt hij de slachtoffers En bereidt zich voor op het volgende Droefheid gehuld in grauwsluier Verslagen buigen wij het hoofd…

Grauwsluier voorbij begint het licht te dagen Meer ruimte voor blij…

Als de muziek alleen In de verte nog klagend Te horen is, en Het licht van de dag Vervaagt tot grauwsluier Die nauw'lijks nog te Doorbreken is, besef ik Met een schok dat het Weer maandag is, slechts In een kleur verkrijgbaar, Blauw zoals alléén Blauw zijn kan…

Grauwsluier over De geblakerde resten Van dit zielloze Bestaan - houtskool En gruis ligt in Dunne restjes te Wachten, terwijl het Mijn leven toedekt, Wachtend op het klapraam Dat open gezet wordt, Schone levenslucht Die naar binnen stroomt, Om nieuw, vers leven Binnen te laten…

Een dag was geen dag De nacht was er altijd Het is de reis Zegt iemand Een reis naar niets Een reis zonder monumenten Geen bezienswaardigheden Geen attracties Zo leeg ook mijn hoofd Een schaduw op haar gezicht dat ik niet zie Het werpt de grauwsluier van mij af Toont alle schoonheid die innerlijk verdampt was Ik kan ze nu aanschouwen…

kapotgereden klei stuift in de wind legt een grauwsluier verstikt het beeld van een hete zomerdag vol naakten bruinend in de zon als vele meters huid waarop zoutparels verkleien want in de adem drijft stof kleistof uit de polder kapotgereden in de wind oostenwind tikkeltje zuid…

De lucht al weer klaar om verder te regenen weerspiegelt donker haar overvolle wolken in een bodemloze plas De zon al weer gestopt met haar verwarming heeft slechts kortstondig de wolkenlucht doorbroken grauwsluiers opgelicht De wind al weer geluwd doorblies vergeefs de geest frisse voorjaarsbries voorlopig weerstaan maar de lente…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

Een grauwsluier omgeeft golven van emoties een woeste zee splijt mijn gedachten Lopen door het water de horizon onbegrensd waar mijn eigen ik verdwijnt in de verte en het denken de macht bezit Het rijzen en dalen van mijn gedachten het zuigen naar het diepste diepere van de zee verdringt mijn pijn Overpeinzing doet met schuimende…

geen ruisende baren, geen ontploffend strand reclame zegt... weg met die grauwsluier precies wat ik wil... weg ermee... weg... weg... weg... weg.... IK WIL STILTE IN MIJN HOOFD....!…

zij zag de ziel van mensen die haar stralend aankeken voelde het intense golven van hum emoties door verdwijnende schaduwen die jaren van stress en spanning hadden achtergelaten als tekens van leven op hun huid ik heb ze niet zien verjongen maar wel zijn hun grauwsluiers van zorgen weg daar schemert weer de jeugd in lach en blik…

laat zich door de wolken druppelen De zon krijgt geen kans om zich te warmen De zomer lijkt nog zó ver weg Het zonlicht verscholen achter wolken Verlangen naar blauwe luchten Waar de zon ieder zal laten verwennen De zomer lijkt nog zó ver weg Stranden die in leegheid treuren Zal de zon de strijd met de wolken verliezen Of zullen de grauwsluiers…

Er raast een wind tussen de winterbomen die zich dringt door een grauwsluier van de winterkou. Het moment lijkt spoedig te zijn gekomen dat Sint Nicolaas weer zal wederkomen volgens zijn belofte zo voor eeuwig trouw. Ach wanneer zal hij eindelijk wederkomen deze graag geziene gast?…

Het is alsof de grauwsluier oplost in nieuwe vergezichten. Ik leg mijn potlood neer en ook de oude dichter typt niet meer, hij blaast uit, dooft de vlam, rookt een sigaret. Nog leeft de oude dichter - als een vlinder dansen zinnen op papier. Wanneer de zanggodin zwijgt, hoeft het van hem niet meer.…

Een grauwsluier van opeenstapelende wolken blijft nog even hangen in de lucht van waar men een bittere wind hoort schuren langs de bladloze boomtakken die met hun volledige kaalheid donkere schaduwen werpen over het maagdelijk wit van het golvend landschap.…