Alle inzendingen over grenzen verleggen

De fles aan je lippen Je delirium doet zeer Bij anderen Je pijn verdrinkend Geef je hartzeer Aan anderen Je zorgen vergetend Nieuwe zorgen creërend voor anderen je grenzen verleggend wordt een grens getrokken door anderen de fles aan je lippen ga je gang de anderen zijn weg.…

in vleugjes parfum rook ik even de feestjes het plezier en vertier van het uitgaansleven geen losbandigheid maar de ongelimiteerde handigheid in flirt en subtiele hofmakerij zag in ogen het ongeremde jezelf verwennen met drankjes en pil de zoektocht naar het nieuw onbekende grenzen verleggen in het je niets laten zeggen helaas…

Het woordje nee daar zit ik zo mee het accepteren huilend proberen want nee moeten zeggen is je grenzen verleggen gewoon omdat je lichaam weigert in je hooft het allemaal steigert van woede en verdriet de pijn die men niet ziet weer een stapje naar benee het antwoord moet en het is nee sorry, er komt een hele dikke traan ik weet even niet…

Steeds weer je grenzen verleggen, een aanvaarden van je evenbeeld. Op zoek gaan naar jezelf, verbeten wegdrijven in de ingewanden van je lijf. Een weg moeilijk om te bewandelen, een begrijpen van dwaalsporen. Het vinden van jezelf, een luisterend leven in de warme helderheid in je hart.…

optimisme lieve kind is waar je kracht en steun in vindt bij alles wat soms tegen zit heb je dat dan even niet stuur je je zelf met een kluitje in het riet hoop ik voor jou dat je dan heel snel merkt dat optimisme echt werkt wil ik je dit mee geven sta positief in het leven zonder stress angst en beven pas dàn kun je je grenzen verleggen…

laat me maar drijven op een oneindige zee oeverloos deinen met eb en vloed mee de wind als mijn vriend golven als huis in hun eeuwig geruis heb aan de hemel mijn leven getekend met wolken in buien en regen als sluiers daar waar zij raken de lucht en het water streept horizon bol eist bestaan weer zijn tol want grenzen verleggen…

Dus begin je zonder angst of beven je diepste gevoelens bloot te geven; kortom: Grenzen verleggen……

verleggen nieuwe wegen inslaan eenmaal zo ver ben je er aan toe je tweede jeugd…

verleggen nieuwe wegen inslaan eenmaal zo ver ben je er aan toe je tweede jeugd…

Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten proberen te bewegen, met moeite je die ruimte gevend waar je om vraagt, want… waar eindigt die?…

daarom wil ik mijn grenzen verleggen, niet één keer, maar elke dag opnieuw als het moet , of kan , of wenselijk is om trouw te blijven aan mezelf en mijn idealen.…

op zoek naar mezelf, grenzen verleggend al balancerend op het dunne koord voortdurend de lat steeds hoger leggend wordt vanwege mijn grote haast steeds mijn wiebelig evenwicht verstoord en stap ik er elke keer weer naast op zoek naar mezelf, een ideaalbeeld creeërend heb ik de eerste helft al achter de rug ondertussen af en toe mezelf…

de tijd is rijp om te oogsten dat houdt ook in het erkennen van de onbereikbaarheid van het ideale hoogste wat ik mij voorstelde telkens door de jaren heen het is aldoor wel grenzen verleggen immers dat drijft een mens voort terwijl om je heen muren worden neergehaald of gevoelens in de grond worden geboord of aan het hart worden gepaard…

Door haar aanwezigheid kan ik de grenzen verleggen zowaar reizen in uitdagingen en vooruitzichten Bovendien krijgen dromen en wensen een bestaan als nieuw begin in de realiteit waar ik kan genieten van onverwachte en plotse dingen; een intens nabij.…

Hoe dan ook door haar aanwezigheid kan ik grenzen verleggen tot reizen in uitdagingen en vooruitzichten van waar einde nog niet is geschreven of gesproken terwijl droom en wens uitkomen in een werkelijkheid waarin ik geniet van onverwacht en plots; een intens nabij.…

Telkens nieuwe horizonten verkennen, grenzen verleggen intensief meemaken van reizen vol uitdagingen en vooruitzichten O Venus, door jou krijgen mijn dromen een bestaan in de werkelijkheid maar ook wederzijdse liefde tussen twee zielen: jij en ik, samen en niet alleen.…

verstopt in mijn eigen lichaam gevoelens diep verborgen alles is voor mij een schaam maakte ik me maar minder zorgen ik zie mezelf als hallucinatie grenzen verleggen keer op keer nooit tevreden met een prestatie alles kan beter iedere keer weer ik stel mezelf steeds weer teleur het vreet aan mijn zelfvertrouwen loop met mijn hoofd tegen…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

Je hoort vaak zeggen Dat je je grenzen moet verleggen. Maar je moet ze ook respecteren En al doende proberen Ze te integreren. Ik zal er niet om liegen, Maar gaat poesje binnenkort vliegen?…

Ga dan op zoek zou ik haast zeggen Om eigen grenzen te verleggen In de ruimte om je heen. Het bovennatuurlijk Vind je boven, natuurlijk.…

Want inderdaad, zij waren het die van Bea pikten Dat zij staatsrechtelijke grenzen ging verleggen. Was eigenlijk niet het pleidooi in haar oratie: Een president aan het hoofd van onze natie?…

het is een hel wat ik je schroomvol toon en ook nog niet in woorden uit te leggen, maar vat wel moed, er zijn veel lieve mensen die werken nu zo hard, verleggen grenzen! Snelsonnet…

is het koud buiten vraagt hij niet veel aan zegt zij zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten in het zal het voorjaar zijn…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

Zalig grenzen te verleggen.…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

is het koud buiten vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst...…

Het leven heeft veel onzichtbare grenzen. We denken: Het leven legt ze er neer. We kunnen ze niet verleggen. toch komen er steeds meer. De wereld verdeelt zich, In wereldjes met eigen grenzen. Partijtjes en groepjes. Overschrijdt je een grens, je hoort er niet bij, hoe graag je zou wensen. Als een vreemde wordt je behandeld.…

ik heb met kleuren getracht de kracht van leegte te breken het is me niet gelukt wel heb ik ruimte geschapen door grenzen te verleggen maar het onpeilbare bleef bestaan die ruimte hebben wij gevuld met een levenslange competentiestrijd en het ontwikkelen van engelengeduld ik zie de vuren doven uit naamloos diepe kloven sluipt langzaam…

wat nu wel of niet bij liefde hoort zo groeien wij snel naar elkaar maar in het grens verleggen laat eigenheid zich steeds opnieuw ontdekken…