Alle inzendingen over grijns

Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen leeftijdsgenoten nee dat niet Je ligt naast een of andere griet Dan sta ik bij je Nou ja…

duizend jaar, liesgras, trilgras, liefdegras, duizend jaar geleden, maar kweldergras, knolbeemdgras, kijk daar eens even, daar scherpgras, hardgras, tandjesgras, een lege kleine zoogdiervacht, kamgras, baardgras, borstelgras, zo onaantastbaar zacht, en het schedeltje zo onbewoond kruipertje kromstaart, herderstas, dat nog zo'n brede grijns…

Wist plotseling dat hij haar bedroog Ontzet sloeg zij haar handen voor haar mond, een kreun slakend, volgde meteen de dreun terwijl zij zich vermande Hij hoefde niet te zien 't verdriet dat naar buiten wilde hun toekomst, die hij één klap vilde nerveus slikkend zag zij niet de grijns op zijn arrogante gelaat met 'n waas voor haar ogen…

die als wolken bij me weg lijken te drijven alsof ze niet op hun plaats kunnen blijven en voor het contact alweer zijn gevlogen Ik vraag je zachtjes wat er is verveelde zuchten langs me heen verkilde blikken snel van steen ik heb het fout, ik heb het mis Bedrukt vallen er gaten in de atmosfeer storm dreigt in koude stille vlagen tot een grijns…

Wanneer ik mij omdraai en wegloop wandelt er dan een grijns over jouw gezicht of draai je gewoon het licht uit zodat alleen het duister jouw grimas kan zien zoek jij dan op de tast de afstandsbediening en zap je even langs die jaren waarvan de scherpte, de kleuren en het geluid niet afgesteld hoefden te worden omdat het klopte…

ik kon het niet weerstaan hoe ik ook probeerde de lokkende smoelentrekkers wenkten mij als een magneet naar binnen dan begon de kwelling die grijns waarmee hij groette vroeg hoe hij me helpen kon de engerd wist het best terwijl ik de frankskes telde uit mijn knijpportemonnee had hij al een zakje klaar en zei geen groene geloof ik…

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…

pijpenkrullen in mijn haar als ik mijn hoofd naar buiten waag de zomer is een ware plaag voor bruinverlangend brandgevaar in plaats van warme zomersproeten koelen druppels mijn gezicht wanneer ‘k daarvoor mijn ogen dicht dansen de plassen rond mijn voeten het laat me allemaal stoïcijns al weet ik me zonneklaar geplaagd ik blijf behangen met een grijns…

en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas mij met tegenzin weiger de wallen onder mijn ogen te zien ik grijns…

licht verdwaald kijkt ze de wereld aan een donkere vlek ogen uit een schaduw bij de muur ademt onafhankelijk zijn de geur van bier en rookt het gif dat basis lijkt voor dubieus vertier ze raakt ons als ze wankelt de muur haar loslaat en een schaduw wegvlucht met haar grijns rotte tanden klagen vingers wijzen met hun zwarte nagelranden…

grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan zijn vele depressies het bewijs de dode takken tonen ook hun grijns…

De diepe angst van homo sapiens is vrees voor 't grote zinloze luchtledige het zwarte gat het niets zinledige dat is de angst er niet te zijn als mens Kan hij zich wapenen, verdedigen existentieel poserend voor de lens z'n grijns of glimlach heeft iets van dat snedige hij lacht zijn doodsangst weg - er is een grens Zijn leven…

Zij loopt voor me uit In het frisgroene bos Een grijns op haar snuit Hier kan ze los Ze rent achter vogels aan Over krakende takken Ze snuffelt verbaasd Aan voorbijgaande slakken Een andere hond Wordt uitvoerig beroken Een duik in het water De stok 100 keer Het wordt steeds later Maar zij wil nog meer Ik klop op haar flank Krijg…

meters zijn bevochten met een stompe bajonet en leeggeschoten warmgelopen revolver Een vlek op de kaart doordrongen met engelse of duitse kreten smekend om de overheersende angst weg te nemen van het moederziel alleen in zijn doodsstrijd te moeten berusten Zij kijken in hun laatste stuipen nog op naar de worm overgoten kaal gevreten grijns…

mijn kasteel is gevallen de slotgracht heeft gefaald bandieten zijn weer binnen hebben koppen van de romp gehaald ik sprong, mijn schaduw heeft me opgelapt toch word ik weer gehangen in de grijns van hen die mij hebben gevangen de torenkamer was te groot in uitzicht over leven en de dood toch ga ik hen ontsnappen door met een andere…

een knetterend licht van zuchten Zwom het kikkervisje naar de overkant Brak door het membraan Versmolt tot vrucht Een klompje van chromosomen en strengen Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat Het woekert in dat lauw, rond bad In de prille herfst wringt het zich Door haar bekken Schrikt zich een brulaap van de lucht Of is het de grijns…

Zacht blaas ik Over jouw lijf dat ik aanbid kijkend naar een lichtelijk bezweette grijns leg ik mijn vingers op jouw lippen je kunt nu niet meer terug het moment verschiet in geuren elke beweging prikkelt zinnen Dit is waanzin aldus mijn geest Heftiger als in mijn dromen Strelen mijn handen jouw lijnen Je doet mijn bloed ruisen Verre…

Denken aan jou vervult mij met passie, bezorgt mij een grijns van onmeetbaar gewicht. Jij bent veruit het mooiste geschenk in mijn leven. Je bent me liever, mijn liefste dan het mooiste gedicht.…

De kille grijns op zijn verstarde tronie -zo grimmig en zo peinzend als altijd- drijft nu gerimpeld in een waterplas Maar morgen kneed ik mij een nieuwe man uit vette klei, boetseer een brede borst en van die strak gemodelleerde billen, geef hem een vuren hart en latex armen.…

Wanneer zij de schil had mogen verwijderen van zijn in nevelen verborgen lichaam ooit nieuwe pitten had mogen planten in de vroege morgen uren pas dan krijgt nieuwe aarde vaste grond in werkelijkheid geplant waar verrotting haar eigen weg snijdt, gekarteld en wel terwijl het masker de grijns verbergt die gisteren met nu verbindt…

toe je weet nooit moe weerspiegel de mens draai negatief om positief is de wens mijn reis gaat door nooit opgegeven voor ons de mens wie weet er nog meer draai om ons heen door merg en been wind van kou slap maar ik hou van jou de letters zeggen wat ik denk wat ik voel je weet best wie ik bedoel het doel mijn smoel met de grijns…

Alles moet verdwijnen tot niets meer overblijft van dingen die hem levenloos verwijzen naar stukjes die nog stervend zijn in z’n geest wordt strijd gestreden nu de draad schijnt doorgesneden staat het falen op zijn gezicht geschreven in de grijns van medelijden waar hij zelfs geen troost lijkt uit te putten kan men aarde niet bewegen…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

mijn schaamdoek geroofd' zegt hij op zijn rug striemen branden kruis mij kruis mij de redenen aan scherven spreken van lijden en sterven de hemel voorbij donder bliksemt nacht bij dag geven graven doden prijs de schepping beeft, is van de wijs een romeins soldaat gaat overstag 'dood overwint' denkt worsthans likt de smoel van zijn grijns…

houdt het weten vast in monddicht, star strepen lippen loze lijnen, stom staren ogen in het verschiet, waar net boven de laatste golf ochtendrood verschijnt zachte stralen klimmen omhoog, zoeken een licht spoor, driftig sluit ik beide ogen, kijk naar binnen, strand op waarheid, ongelogen, drijft de laatste boei met een brede grijns…

ik was verbaasd, maar liet het hem niet merken onwennig staken handen uit de mouwen zijn blik verried gebrek aan zelfvertrouwen vandaag heb ik een manager zien werken cynisme kon ik tot een grijns beperken de stropdas los, Armani-pak vol vouwen verbeten bezig om iets zwaars te sjouwen ik bracht hem koffie om wat aan te sterken ik rook zijn…

De straat waarin ik woon is een drukke straat auto's komen en gaan De geschiedenis is een komen en gaan - van een verschrikkelijke woede die hakt en bloed spat op de muren die buiken openrijt De demonische grijns die volstrekt afgescheiden is van het wezen vrede en van alle wezens Een komen en gaan van romantiek…

Met weelderige vormen, een pruik met rode krullen, een diepe grijns op haar gezicht. Het was waarlijk om te brullen. En heel de dag door zat ze daar in mijn stoel, in mijn pose, met mijn pet en mijn handschoenen vlak naast mijn vijftig rozen. En morgen ga ik zelf op pad om mijn halve eeuw te ontmoeten.…

Dus when its à strange effect on me, ik zeg je wie o wie, ben je te zeuren over anderen, misschien heel misschien moet je een ommezwaai maken en wat veranderen aan de lach op je gezicht, want een grijns is niet te vergelijken met een big smile.…