Alle inzendingen over haarzelf

het jaar kende precies zijn plaats het was bezig met wat bewegen moest het vond het moeilijk om zichzelf aan te raken toch liet het een spoor achter van mooie en minder mooie dingen in een wereld van ontmoetingen waarin activiteiten samengebracht werden in een beschaafd applaus deze tijden weerspiegelen nu in onze herinneringen.…

gewoon als haarzelf wist ze zachtjes te doorboren wat jou verhardde…

ze was berooid ze is verstrooid ze was zo mooi zo is ze ook ze had angsten ze zijn er nog zoals velen en haarzelf samen skydiven het was gezellig zonder parachute…

Volgens haarzelf was ze écht niet bevlekt! En onze paus riep toen ‘Godverdenondeju!’ Maar heeft haar daarna genadig gedekt…

Vergelijkbaar met een kleine hoop klei Is zij door het leven geboetseerd En bestaat er niks anders meer dan brij Van wat de tijd haar heeft geleerd Alles ontnomen, geheel ongevraagd Nu dolend op zoek naar de scherven Bestolen van haar ware karakter en aard Valt er van haar niet veel moois meer te erven En ze begon zo prachtig als onbeschreven…

zij was op zoek naar het zijn der dingen ze keek links niks rechts nada naar boven maar voor je daar mee mag praten dat duurt een eeuwigheid dus dan naar onder de bron van alle waarheid helemaal voor haarzelf alleen…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

zij eenzaam alleen gelaten er is niemand meer alleen zij met haar lichaam geen aanraking meer alleen die van haarzelf domweg alleen gelaten de eerste keer omdat ze er nog niet klaar voor was nog niet alleen gelaten daarachter komt zij nu pas…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

met m'n kleindochter sta ik voor de spiegel ze herkent zichzelf niet maar na enige aarzeling draait ze haar hoofd om naar mij in de spiegel zie ik iets unieks: ze begint te denken niet eens over haarzelf maar over de wereld die nog wel zo klein is als iemand die haar draagt in de spiegel en in het echt…

Ze was haarzelf niet. En hij zag er uitgeput uit. Toen de deur achter hem open ging, keek hij schichtig om zich heen. Hij vond haar wel een lekker ding, maar zoals thuis was er maar één…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

Ze zijn listig soms lastig maar vooral lustig voor haarzelf haar liefdespartner haar aangezicht tot anderen om te laten zien om van te dromen om niet aan te ontkomen “for she, he and me too” maar ook haar kind te voeden hem of haar te laten bevroeden haar uiterlijk ’baarmoederschap’…

Nu ren ik door haar gedachten en ben niet moe te krijgen zij moet haar rust weer vinden niet in mij maar om weer te leven en een eigen weg te lopen zij moet rust vinden in haarzelf.…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

ze heeft gedwaald in het verhaal alsof het niet haarzelf betrof zij een reflectie was meed spiegels water glas een tweelingziel de vaste vorm verloochent zij soms gaat ze naar de waterkant beroert het water niet en ziet haar helder staan maar een kleine rimpeling laat haar weer gaan de epiloog die schrijft zij niet het wordt een open…

Doña Juana trok een spoor van vernieling strijd bevrediging door alle levens op haar pad zowel dat van haarzelf als die van derden dusdoende nam ze proeven met varianten zonder tal techniek geslacht moraal en wat dies meer zij vermoeid viel ze nu terug op aow en www want Don Juan had ze al dood gepest olé…

De tattoo verbleekt langzaam het woord verdwijnt de rust keer weer: Eindelijk tijd voor haarzelf zonder tattoo.…

liefde omsloten door haarzelf kreukelend in slaap van intimiteit in besef van het niets waaruit het ontstaat bedekt over nieuwe lagen van aarde verborgen in zomen van toekomst bedekkend dwalend in gedachten ontluikend in stille sprongen van oneindige lentewinden koesterend en strelend in elkaar opgaand ritmisch bezielend als ooit tevoren…

Ik ben alles voor haar Maar wil het niet zijn Ik wens het onwaar Ze doet haarzelf pijn Ze vergeet haar eigen kracht Alles wordt aan mij toevertrouwd Een te zware last voor mij Omdat haar leven op mij wordt gebouwd Ik wil haar niet kwetsen Maar juist sterker maken Maar hoe doe ik dat Zonder haar verdriet te ontwaken Haar verlaten kan…

Daar zaten ze, gezellig zo op het oog een heel gelukkige familie aan een persoon merkte men niets ze praatte mee, ze lachte haar ogen verborgen achter haar bril miserabel voelde ze zich maar ze wilde beleefd en aardig blijven wat had ze het koud ondanks de warmte ze bedacht ach als er ooit niet de liefde tussen hem en haarzelf was…

Kat in zwartste lijden, ontspringt uit haarzelf, garen spinnen uit haar negen levens. Uit: 'De kat maakt rare sprongen ' Pama.…

De vrouw slaat haar benen over elkaar zij waant zich alleen in haar nonchalance haarzelf bewegen is niet wat zij ziet waant zich alleen en onbespied Straks krijgt zij thee in de salon wat toastjes met kaviaar en een kus Op haar schoot leest zij gedichten vertaald in het Nederlands van Poesjkin Haar wangen worden rood en zij streelt haar…

Het heeft haar goed gedaan de haren gewassen in kleur en gekort zelf lang in bad lekker opgedroogd en vooral mooi opgemaakt ze gebruikt de beste merken ze kijkt niet op een cent ze wil mooi zijn voor haarzelf, vrouw en vent en voor het kind, dat voorbij rent ze is een openhartig type maar wel gesteld op haar privicy waakt daarover als…

Dacht je dat je haar verstond of lust je geen verlaten meer Ze houdt de spanning in haar huid voor hen, haarzelf, maar ook voor jou Denk je dat je haar verstaat of geef je enkel gitzwart af Soms slaat ze alle kreukels uit haar hemd, haar huid, maar ook uit jou Soms geeft ze af Soms geeft ze gitzwart af Soms ligt ze in je eigen weg…

Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen. En ze doet nog zo haar best, Om de innerlijke wond te stelpen. Ze staat daar altijd maar, Anderen lachen om haar heen. Niemand heeft haar opgemerkt, Ze staat toch altijd alleen.…

lang liefde is niet bang zolang zij leven mag elke gegeven dag met haar handen in haar schoot wacht ze met gebogen hoofd hij heeft trouw beloofd liefde kent geen regels zelfs de best bedoelde kunnen haar niets schelen liefde kent kostbare tijd ze willen deze niet kwijt liefde wil geen spijt van verloren uren liefde beschermt haarzelf…

Die haarzelf niet meer is, Ze is veranderd in iemand anders. Ik ging op zoek naar het echte meisje, En keek altijd bij de gevonden voorwerpen. Ik wist niet waar ik zoeken moest, Of wat ik precies aan het zoeken was. Ik had een goed gesprek met dat meisje, Er kwamen veel emoties en herinneringen naar boven.…

Rijzend en dalend op haar vloed, als kleine vogels op haar schoot gezeten, konden wij lange tijd haarzelf vergeten, rustend en rondziend en behoed. Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand.…