Alle inzendingen over herademen

Alle beweging in jouw vierkante meter maar de wereld is rond, ronder nog in herademen van leeftocht, zonder aarzel verplaats jij de grondstof, beleef jij mijn inborst.…

Nauwelijks bedwongen een zucht, een kreet, herademing, en nieuw wordt ieder ding.…

in mijn zomertuin wordt tijd vertraagd daar heradem ik ik hoor grasjes groeien bloemen vouwen open in hun onnavolgbaar ritme een zonnelach streelt planten en bomen alle kleuren trillen…

in de schaduw ben jij voor mij geschapen zie uit naar jouw vragend licht dat ontwaakt mij uit levend slapen op herademen gericht het duurde maar even de nacht brak aan ik droomde verder op de verduisterde maan…

Na onweer, donder en bliksem, Waarin ik in een flits In al mijn zwakheden Werd vastgelegd, Mijn ik teruggebracht Tot het kale zelf, Begint het licht te gloren, Heradem ik licht en lucht, Word ik elke dag opnieuw Gezocht en ook gevonden, Elke dag opnieuw geboren…

gestrekt naar hoger herademen twee ranke wenskinderen hun kleur, door een rode silhouet spreken ze open vuur. ze nemen elkander mee zonder aanraking, stijgen boven de horizon tot achter hen een nieuwe diepere verrukking zacht pronkt.…

Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

Toeristen op zoek naar rust herademen hier: hun domein. Stilte is hun zeer dierbaar. Die verdween uit hun tuin.…

statig dansen in de valavond hun scherpe schaduw kruipt verdacht de kraters van de maan verlaten één voor één de donkere dagen ze klauwen grauwe wolkenlagen en hebben mij de vrees gelaten een oude eik, in de leegte geboren kraakt mijn stap voor stap verschrikt het fluisterwezen dat elk ogenblik het bos invlucht zodat ikzelf opgelucht heradem…

Onze intimiteit maakt de nacht zichtbaar teder, en ondoorzichtig onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken…

inter- actie waar je niet goed van wordt met wijd opengesperde ogen beleef ik de benauwende realiteit waarin onvoldoende ruimte is om te ademen laat staan eisen te stellen aan de luchtkwaliteit met een uiterste krachtsinspanning bevrijd ik me van vijandige vingers weet op de tast een eind te maken aan de kwalijke lozing van giftig gas herademend…

Ook op de binnenvaart is er herademing. Rivieren kunnen weer stijgen boten varen, ladingen verder gedragen. ------------------------------------- uit: 'De aarde, de aarde', 2013.…

snelle crematie o en ik zweef naar t’ eeuwige der dood Van ‘t pikzwarte zweven naar het licht wordt de wereld alsmaar minder groot Ik zweef nu naar levend zonder gezicht op weg naar de diepste stilte der dood Rondom mij heerst deze stilte van God woorden zijn te overbodig God is groot Achter mij glijdt zacht de deur in ‘t slot ik heradem…

Westerwolde onthaast terwijl alles voortraast vanuit Oldambt, Stadskanaal ga je hier terug naar normaal vrijheid smaakt beter dan elke 100 meter een verkeersdrempel nerveuze controle drukt zijn stempel in Westerwolde terug is het achter de rug heradem, voel je vrij in deze streek ontspan je zo in levenstempo van opgejaagd naar cittaslow…

Wat een herademing! Vee van terrasiena, de steden geest - naderhand bleek de intimiteit al geschreven, opgevoerd voor dovemansoren in de koelte van de steegjes, en de kleren van Franciscus waren ternauwernood van nut: de reis was niet meer zaaks dan het dempen van de put. -------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

het gras van de wildernis waar geen koeien zullen grazen vergankelijkheid heeft niets met poëzie van doen poëzie vertelt niets over de martelgang naar jouw liefdesdood een laatste regenworm neemt afscheid van jouw verhaal der dode lijven alles is bij jou vol dagen, verhalen en boeken, zinnen, woorden de wildernis is grijs nu ik heradem…