Alle inzendingen over herinnering OR beeld OR werkelijkheid

in een ogenblik bloeit een herinnering open als wat ooit is geweest immer zal zijn een werkelijkheid die vol in zicht het voortbestaan van liefde bloesemt…

Je kent een sterke hang naar het verleden omdat je denkt dat je het heden kan verbeteren met de herinneringen aan toen maar wat je vergeet is hoe dat verleden in het heden werkelijk heet.…

Even dacht ik weg te zweven naar een ongrijpbaar verleden maar jij deed me beseffen dat de werkelijkheid zoveel beter is dan een vervlogen herinnering…

Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

Het perron bezaaid met mensen immer met hun beeld in strijd voortdurend jagend naar hun grenzen in spiegels van de werkelijkheid Het beeld schrijdt voort evenals de mens aan wie het toebehoort Wat is wordt nimmer wens En ik zie maskers om me heen overal waar ik kijk staar ik er zelf doorheen "Ik ben!"…

wanneer bij heldere hemel licht wordt gebroken beelden als klaarblijkelijk spreken knipper dan de schijn uit de werkelijkheid laat je niet verleiden door wat slechts tijdelijk blijkt…

De onmetelijke werkelijkheid omsingelt de mens Zijn eigen beeld lijkt hem vast en gelijk De werkelijkheid is een immer bewegend en onbeschrijfelijk rijk Door de grenzen van de taal blijven we alleen Het beeld van mensen is een leger van duizenden personen Gelukkig waren we in de natuur Het bewustzijn versplinterde, de beschrijving lonkte Zij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

gezeten aan tafel en stoel bezeten vol gedachten, een heleboel gedachten, woorden en beelden verbeelden mijn werkelijkheid jou zie ik zoals ik denk ik zie wat ik weet leeg kijken, zonder beeld leeg kijken, zonder verwachting ik ontrafel steeds weer een mens, een mysterie…

de ijdele beoefenaren van de moderne wetenschap geloven dat zij iets verklaren het lijkt haast bijna wel een grap gedijend in een valse schijn zijn zij helaas vergeten hoe klein we in verhouding zijn en dat we echt niets weten hardnekkig wanen zij zich groot en houden vast aan deze fantasie volhardend tot en met de dood gaan zij ten onder…

We zijn nooit echt alleen want zij die gingen dragen we in ons hart steeds mee in beeld en herinneringen…

In het nu ben ik, groots denkend, in wezen klein In de toekomst word ik slechts een herinnering in hun beeld van mijn zijn.…

Met de beste bril Van de wereld kan ik De diepste waarheid Nog niet zien - Werkelijkheid die te groot, Te veel omvattend is, Gezichtsveld dat uitdeint Naar links en naar rechts, En ik die daardoor nog steeds Niets zie, hoe kan ik dan Mijn blik vernauwen, immers Dan pas krijg ik een helder beeld Van de weerbarstige waarheid -…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

wie zijn we zonder herinnering geen mens geen wezen we leven dan letterlijk in het moment wat voor sommigen wordt gezien als het hoogste streven voor sommigen geldend als de ultieme wens: de zwaarte van herinneringen en leven even te vergeten maar wat als je in geen enkele herinnering meer kunt lezen wie je was of nu werkelijk…

Hoor de beelden Nu het licht uit De ogen verdwenen is, Zoek de waarheid In het zachtste geluid Dat voor de ziende Onhoorbaar weerkaatst wordt, Maar voor mij oorverdovend Binnenkomt, waarheid die Voor jou niet waarneembaar, Maar voor mij werkelijkheid is…

lief speelt onze geest met dingen die we zien een caleidoscoop van herinnering completeert onze eerste blik in de verschillen van beeld proeven wij verandering vallen kleuren vorm en ogen op wordt de stem als uniek fenomeen meteen geautoriseerd alleen jij komt binnen als een hemels paradijs zonder enig vergelijk ruimte vullend warm…

het zijn herinneringen die mij verlichten in mijn verdriet mijn glimlachen, streelt het verleden in de maan, de sterren de wolken, de straatverlichting laat mijn gedachten in herinneringen herleven het raakte mij aan in kleuren van prachtige beelden die na de nacht het zonlicht mij schenkt in een nieuwe dag...…

In mijn herinnering komen er steeds weer beelden voorbij met een blik uit mijn verleden. Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn.…

Gezichten spinnen zich ineen adem op adem tijd verdroomt zich wordt licht, wordt waarheid in een andere werkelijkheid. Herinneringen vliegen ver waaien waaien over over zee naar wie kust en wie bemint.…

Ik neem een ronding waar het beeld wordt alsmaar scherper terwijl mijn kracht vervaagt ik staar slechts naar een beeld dat als herinnering wordt afgespeeld alweer en weer vertraagd ik volg het kwijlspoor dat verdroogd de tijd bepaalt ik zit al uren zo…

vervolgens stammen bonen op kruiwagen en kapot achterlicht moe klopt de kokosmatten wringer en wastobbe verkeren in wachtstand houten knijpers liggen in een mand op de regenbak de buurvrouw zingt met stok en zwarte pet wandelt opa van moeders kant gekromd als de r stram onder invloed van Bechterev soms even óp kijkend over straat herinneringen…

Mijn huis is niet waar ik nu woon Het is de plek waar ik niet ben Het heeft geen muren geen ramen en geen grond Mijn huis ligt in mijn hoofd in mijn verleden of liever gezegd het is zelf een verleden net als ik…

Ik klem het vast dat beeld van toen met beide handen en trek het naar me toe hou het vast voordat het wegglijdt in nevelen van vroeger vervlogen glimlach om dat woord dat nog ergens hangt en ik verbaas me hoe helder het nog klinkt…

Wanneer je het straatje nog weet, ga dan eens terug naar die middag in het slapende hart van een zomer. Je zult zien, er is heel weinig veranderd, omlijst als het blijft door die ene altijddurende tel. Bijna niets. Onweer verstopt in de lucht. Blad slap en donker. Geen wiekslag. Geen klokslag. Ongemerkt vertakt zich de tijd tot vandaag…

Van een pop, een beeld, een torso luidt de saaie waarheid dat ze dood zijn. Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten en het ware beeld.…

Een leven is zo groot als een lichaam dat trager in bed zakt. Vlak boven de grond. I Ik wil voor haar een tekening maken. Wat zal ik tekenen, een zee? Hoe berekenend moet ik zijn. In de weigering van haar voet zie ik steeds meer dan traag bloed alleen. De aderen en de vaten vernauwen zich naarmate ik haar dichter nader. Een kind,…