Alle inzendingen over herinnering OR emotie

..en in mijn geest bewaar ik steeds de herinnering aan jou aan hoe je lachte hoe je keek en aan wat je zo graag wou nooit zal ik nu die lach weer zien en je bescheidenheid maar in me blijf je wel bestaan ook al ben je "uit de tijd"..…

Ergens huilt een kind het geluid zo iel nog begint een eigen spel en verfrommeld de verharde plooien van verbetenheid Dan danst met luister de ontwaakte variatie van het grote plan dat zich ontvouwde in de verborgen hoeken van onzichtbaarheid Ontdaan van de barsten in mijn vermoeide huid ontplooit een vergeten glimlach en dwaalt herinnering…

Het begin van een nieuwe hellevaart waarop niemand zal worden gevrijwaard van het ellendig leed dat immer wacht in de haven van herinneringen, donker oord van wrede verschrikkingen, waar al het leven eens werd omgebracht.…

Vind ik in ritselende bladeren Antwoorden op de vragen Die spoken in mijn hoofd Hoor ik in 't bulderen van de wind Die raast rond mijn huis Jouw stem Zie ik tussen de takken van De bomen silhouetten Van weleer Er is geen antwoord Voor de wind lijk ik doof Blindgeslagen door de tijd Ontglipt mij het beeld dat ik van je had…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Met denderend geraas rolt de traan als een druppel van een blad via een stromend beekje door het dal. Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon. Beeld…

Sport is en blijft emotie John van Lottum wilde scoren Weer tot de wereldtop behoren Blessure geregistreerd door televisie Afhaken in de eerste ronde Sport blijft emotie, hoezo zonde?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

val naar een onzeker oord die traan, die mijn verdriet verraadt die traan, die mijn emotie verwoordt…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

weten VOCAME IS EMOTIE!…

Als warme tranen vloeien langs mijn koude wangen waar ik word overmand door mijn emotie die me beletten om de woorden te spreken die ik nog had willen zeggen.…

Voor Irmlinda Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt,…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

Ogen, Zij tekenen jou Zij geven een beeld van wie jij ben Zij geven de emotie Brengen de emotie over op een ander Zij verleiden, Geven liefde Zij tranen als je hart overloopt. Zij zijn er in het donkerste van de nacht, Op het diepste plekje van de aarde Zij liegen nooit. Zij zijn de spiegels van je ziel...…

als de muziek weer als vanouds gaat spelen het is geen herbeleven maar een diepe emotie die in samen het met elkaar leven weer nieuw bloed heeft gegeven…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

De radio speelt het oude liedje Ze veert op, evenals die akelige emotie van weleer Maar anders deze keer Vergeten waar het naar verwees Hoe eng het soms kan zijn Dat mooie herinneringen langzaamaan vervagen Zo dankbaar was ze Dat anderen zomaar ophouden te bestaan…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…