Alle inzendingen over herinneringen OR toekomst

je keek om de hoek versprong waarin wij als gevangen leefden ik zag je perspectief ineens had ik je weer uitbundig lief wij zijn de dans ontsprongen werden uit elkaar gedrongen plaatsten muren die bescherming zongen met tot steen gebakken kou gestapeld met berouw ik kijk om stille liefdes zwaaien om de hoek ik groet…

nee ik vervel niet meer geen nieuwe roze huid die jeugdigheid naar buiten uit scheur stukjes leven die ooit geluk hebben gegeven zo uit mijn vel het schoont verlost me van herinnering maar gloeit na als hel zo raak ik de kern voel me in genaakbaarheid zo ferm want ik ben gelukkig alle ballast kwijt…

'n herinnering! Terugkijkend, tevreden, over het verleden, het heden.. Op naar de toekomst!…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

Laat wat eens is geweest een mooie herinnering zijn, ontplooi je gevoel durf weer te dromen in een toekomst van nu en morgen.…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

dood is het verleden een herinnering slechts immers het kan niets meer toevoegen aan zichzelf noch aan de toekomst die zich weliswaar toont als het ongerept heelal zwanger van het leven zoals mijn gedachten van morgen waarvan evenmin kan worden gezegd dat zij al tot het leven behoren…

Onze persoonlijke herinneringen, die gisteren naar morgen brengen, herinneren we ons altijd nu. Vergeten filmfragmenten, die in oude archieven wachten, kunnen heden worden gezien. Oude boeken, die ons onvoltooid verleden naar een verre toekomst dragen, kunnen vandaag worden gelezen. Tijd is een menselijke illusie.…

en danst sierlijk met haar tot rust gekomen herinneringen de toekomst in…

Licht zonder duisternis blijde herinnering spirituele schoonheid perfect uitstralende zuiverheid zonnedruppels schoonheid en kunst groei schoonheid in collectieve eenvoud de toekomst nieuwe creatie geduld in gevoel vreugdevolheid zinsvervoering in stilte.…

Ik heb vertrouwen in wat komt het is niet de toekomst waar ik bang voor ben maar de herhaling van het verleden de pijn die ik heb geleden ik laat het zijn en laat het achter in de loop van de tijd wordt alles zachter met mooie herinneringen in m'n hart maak ik weer een nieuwe start…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

De toekomst van het verleden, is het verleden van de toekomst. Het zijn gedachten die nu ontstaan. Illusies die u in toevernu droomt. Onze toekomst en ons verleden, zijn vervormde herinneringen. Meer niet. Nooit minder. Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven.…

Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten.…

Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Ragfijne herinneringen, nu al, spoken, malen onophoudelijk. Wanneer houdt dit op? Onze stemmen, een traan, lachen, ja, dat vooral. Nu, met het gezicht naar even geen toekomst. Tsja, wat dacht je.…

Loslaten van dromen en plannen, van tekens en licht om voort te gaan in stilte van klein gedicht; loslaten van vreugde en pijn, herinnering en hoop, om voort te gaan in niet-weten. De wortels vergeten, de toekomst, de dagen, om enkel te vragen te worden gedragen.…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

beheers de sprong toekomstgericht in de ondenkbaarheid dat tijden vervagen beparel tranen met ochtenddauw in de wetenschap dat gisteren verdween herinner het verdriet die droefenis te dragen doorheen een leven dat er geen was beloof mij morgen dat tijden vervagen het licht van de zon mijn toekomst weerkaatst…

een gedicht in een gedicht in een gedicht geboortegewicht een boom in een boom in een boom dennenappel hitte in de hitte in de hitte eeuwige zon een mens in een mens in een mens kleinkind verleden in het heden in de toekomst herinnering leven na een leven na een leven eeuwigdurend afscheid…

Gracieus slingerend langs statige gebouwen door mijn geboortegrond geflankeerd door wijze heren stroomt zij water Mijn Vecht gevangen in vocht haar grillige oevers zacht kreunend van vurig verlangen Konden zij verhalen over het laven der zinne op gries groene grond waar toekomstige herinneringen werden ervaren zij vonden de woorden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

Met één been in de toekomst De ander in het verleden De laatste pagina’s van het boek Verdwijnen met het heden De laatste bladzijde slaat om Met het boek is het gedaan Het afsluiten van het verleden Het is tijd om verder te gaan Het boek klapt dicht, een traan op je wang, herinneringen dringen zich aan je op maar dat duurt niet heel lang…

Hij heeft mij herinneringen ontnomen. Wat aan mijn voeten lag gekluwend met najaarsdraden verwaait, verstrooid, weggedragen naar onbereikbare oorden. Geen verleden, geen toekomst meer het heden onbepaald onbewust van tijd en eind .…