Alle inzendingen over herinneringen OR verleden

mijn dochter heeft een tatoeage heel dierbaar, goed voor de fotoreportage het is de handtekening van haar vader hij was haar levensslagader 10 jaar geleden is hij overleden een mooie herinnering aan een warm verleden…

De herinnering is als het ontwaken uit een dagdroom Fijn, verdrietig, mooi vaak alleen maar vaag De realiteit onze kooi de droom het verleden vrijheid soms relatief…

een smeulend vuurtje en wat as de overblijfsels na een brand een kortsluiting in het leven herinneringen die vlug, onaangekondigd mijn revue passeren maar dat is nog geen reden om al dat andere moois uit het verleden zomaar te vergeten!…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats. Bij een ijskoude volle maan. Kan er heel vaak iets moois ontstaan. Ja, dat is ook de winter, met heel veel vertier. Met koek en met zopie en heel veel plezier……

Des te meer herinneringen, herinneringen, herinneringen. Des te meer sluimerend verdriet, het verleden ging te keer. Surfend naar jou, vallend over golven, jij onbereikbaar. Een eiland met af en toe een brug ernaartoe, rustend Op steeds wijkende warme gedachten als drijfzand.…

Ik zag bij ons afscheid de tranen op je gezicht Maar ben niet opnieuw voor je gezwicht Herinneringen aan het verleden Het weinige wat we hebben gedeeld Ik wil er niet meer over praten Ik kan er niet meer om lachen Hetgeen er was is verleden Je deed me huilen keer op keer Ik zou van je moeten houden Maar kan jou niet vertrouwen Deed…

een duik in het verleden is met een plons in de vorige eeuw terechtkomen wentelen in weemoed watertrappelen in de moederschoot van herinneringen en dit vol blijven houden tot je bent geslaagd voor zwemdiploma A…

mochten dragen. - Verloren, lang, 't geluk van hen te dienen, Zie 'k, vreemd en onverschillig, mijn ruïnen, En zonder wrok om wat ik heb geleden; En zonder bitterheid en zonder schreien Voel 'k, zacht als 't stof, 't verlangen op me glijen: Uitrusten, vredig, bij toch lief verleden.…

droge bron dit verleden land draagt de vrucht van onverholen waarheid en verzucht zijn laatste herinneringen in de wind…

Nu de laatste dagen van het jaar zijn aangekomen, en ik terug kijk op het verleden.... zijn het herinneringen die in mij overstromen en wil ik soms vluchten uit het heden.... Wás het ooit zo goed, of is 't nostalgie... en besef ik niet, wat ik nu heb..…

Hier hoorde mijn moeder in negentien vijf het drinkwater aan komen ruisen door de net aangelegde buizen. Hier zag ik tegen de ochtendzon mijn grootvader thuiskomen van de Noord die hij heen-en-terug was overgezwommen om zijn zestigste verjaardag te vieren. Hier hoorde ik als jongen een uiteenvallende briket ritselen in het fornuis en dacht…

herleefd verleden heeft een gezicht onder vele vage haarscherp gesteld jouw ogen dwalen mij tegemoet oren in luisterstand je mond vertelt het verhaal van jouw wedervaren je vingers schrijven de brieven die ik kreeg in de afgelopen jaren en niet meer kreeg wel verwachtte beiden hebben we het hekwerk van onze eigen werkelijkheid op slot…

Een enkel beeld laat net dat beetje herinnering zien als kleine steentjes, opspattend en de ruit weerspiegelt de strijd. Erdoor, maar niet uit ik ben erbij voordat ze vlucht en noem het een herovering het bewijs houd ik aan mijn oor de melodie gaat altijd door.…

is niet meer dan bundeltje kleren onder het bloed continu kermend aan de hand van pseudo-foto’s registreert zijn bewustzijn een snel driftige vader die deur intrapt na gymuitvoering uitermate boos de beelden gidsen terug naar heden ver weg van het verleden toen jeugd garant stond voor illusies en idealen verschrompeld nu toén aanbeden…

Sluit je ogen en val Volg die traan En glijd weg Op deze eeuwige pijn Voor de laatste keer Sluit je ogen en sterf Binnenin breekt je hart Een nog nooit ervaren pijn Neemt je in de macht Voor de laatste keer Sluit je ogen en voel De pijn stromen door je lichaam De gekmakende herinneringen Voor de laatste keer Open je ogen en…

en doof de herinnering niet aan de drie gouden zuilen, als het lot mij versmeten heeft en mij vervuilen laat als een vod.…

Vaak denk ik terug aan het balkon waarop we zo graag zaten voor de thee De mussen aten altijd van de koekjes mee Het huis is nu waar- schijnlijk nog wel daar ik ging er na de oorlog niet meer heen zie het soms in een droom nog maar alleen Wij dragen dan geen gele ster allen nog bij elkaar Voor mijn raam in New York is er ook een…

Pokdalig erf. De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ------------------------------ uit : Tirade…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Op mijn stugge beukenhouten benen Vervolg ik met moeite mijn rechte weg. Eieren loop ik struis op mijn tenen; alle kippen voor mij dus aan de leg. Geen woorden van dank wanneer ik niets breek, De tale God's is nog steeds niet verwoord. Toen de gemeente naar de Herder keek bleef Z’n boodschap vooralsnog ongehoord. Hoe zal men mijn levenspad…

Vervlogen lijken ze dichtbij maar toch ver weg Laten soms als kleine gunst fracties los uit hun archieven De rusteloze zoeker koestert ze als schatten in het kleine museum der herinneringen…

Kristallen bollen voor de toekomst Voorzien ons van een grote angst Ook al zie je liefde en genot Wie zegt dat het later echt zo wordt Geef mij maar een plakboek Met dingen van vroeger Herinneringen zoet of wrang Waar je niks meer aan veranderen kan…

de gedachte aan je stem die over heuvels en zeeën vloog naar andere landen toen je vreemde vruchten proefde en opgewonden raakte van smekende vrouwenogen altijd een muntstuk in je hand het was al een herinnering bij je krantje kopen en kopje koffie op de hoek toen later vroeger werd van samen naar de bioscoop mijn tranen en jouw zakdoek…

Door dagen, maar vooral door nachten vlucht ik voor hen schimmen uit verleden, heden mijn belagers trachten me te achterhalen door het wegenlabirinth van eigen geest bevreesd, klim ik langs bange paden blindelings tastend, zoekend naar (ach, laat hij bestaan) die schakelaar, barrierre tussen licht en duister hees gefluister overspoelt mij…

Voor het laatst vertoonde zich de goudkleur van ikonen en middeleeuwse schilderijen op wenskaarten uit de vijftiger jaren: laatste opleving van de beslotenheid en het geluk. Nog eenmaal spanden mensen als een rendier natuur voor hun ar: breng ons verder! Breng ons door de poort van het stervende jaar! Ja hoefijzers en klavertjesvier, zilverglitter…

Vroeger is geweest en al die dagen zijn voorbij gevlogen, Het is nu eindeloos verleden tijd, De volgende dag is een voorspelling, maar het geeft je geen zekerheid, Morgen is een nieuwe dag, maar de herinnering aan gisteren blijft.…

het raam is donker maar de deur staat aan in vleugjes tocht laat het huis zijn adem gaan vertelt in geur de kleur van bewoners in een subtiel onderscheid geeft zij hun geheimen prijs het ongewassen raam oogt weinig openheid en orde de deurmat is versleten door generaties voeten vegen toch bel ik aan laat het verleden staan het zo…

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden.…