Alle inzendingen over hippie meisje OR witte wolken OR gouden stranden

blaadjes van de bomen in de eerste lentedagen zwierend als in een ballet de takken van bomen in het licht van de rode ondergaande zon wat een prachtig silhouet witte sneeuw op struiken in de winter terwijl de zon even door de wolken kiert een meisje in een roze jurkje met strikjes dat om haar heen zwiert de heerlijke geur…

Onder die doorbroken lucht kleurt bruinig rood een waterstrook langs okergeel rondom oranjebruin dat zich weerspiegelt in het heldere water boven rode daken van wie uitzien over strand zie je in die spiegeling dat wit opmerkelijk licht het lijkt alsof de aardevaart op handen is.…

Aan een diepblauwe hemel wolken van een dieper blauw dan het blauwste blauw van zuiver kobalt, en wolken van een helderder blauw zoals het blauwachtig wit van de melkweg.…

Op hoge hakken trotseert een meisje blikken, hoofd in de wolken…

Het leek wel het gouden uurtje op het strand. Gouden taferelen vol met zonneschijn. Het juiste moment op het strand en aan zee. Paarden in galop dichtbij de kustlijn, waanzinnig mooi. De wind maakte het behoorlijk fris, maar dat neem je gewoon voor lief.…

Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar: En loopt onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Zo mooi als de witte wolken hoog in de hemel zijn wij nu, vandaag Met de gouden vlechten aan elkaar verbonden Vliegen wij samen in een geurend veld vol met duizendschoon Ik kijk diep in je blauwe parels en we beloven elkaar eeuwige en onvoorwaardelijke liefde…

De leegte die aanspoelt op het stille strand in de vorm van golven met schuimende koppen Laat steeds weer een restje achter van wat ooit in het verschiet heeft gelegen al wat rest is wit Helmgras schudt het hoofd hoor de wind fluisteren zoals grijze wolken de zee kussen voorspellen zij niet veel goeds…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

Ik denk veel aan het meisje uit het kamp in Guantánamo ze is een bloem tussen de bloemen een berg in de bergen, ze leeft en hoeft nooit ergens heen Daar zingen vogels in de palmen een beek stroomt door het dal het water blinkt zachter dan goud en zij is een witte roos in juni en in januari Van haar wil ik zonnenstralen dichten in het…

Als wolken zijn wij, die komen en weer gaan. Wij zijn als wilde vlammen, die weer moeten doven. Mensen lijken op wilde golven, die op het strand te pletter slaan. Zijn we als smetteloos witte rook? Zijn we als vlammend zonnevuur? Zijn we als oceanisch water, dat we hoogstpersoonlijk dwingen, om te druppelen uit een kraan?…

Achter de wolken schijnt de zon en geeft deze een subtiel gouden randje. ik wou dat ik hem pakken kon daar op het veerse strandje. Ze schittert zo prachtig in het meer het zijn net diamantjes. Wat is het toch heerlijk om hier te zijn met die wolken met gouden randjes.…

die altijd warme zomer, zo licht en zo groot, kinderen die vrolijk spelen, in het warme avondrood die altijd warme zomer, vol bloemen en vol leven, en een paar witte wolken, die een klein beetje schaduw geven die altijd warme zomer, vol zand en vol strand, zoveel verliefde stelletjes, altijd hand in hand...…

naast kou ook noch zoveel pijn de dag en de wolken treken voorbij maar waar is zij het meisje dat zo zat te beven waar is zij gebleven onder een laagje sneeuw ligt een vrouw die doet herinneren aan het meisje in de kou de warme zonnestralen schijnen op haar gezicht ze merkt het niet haar ogen zijn dicht…

Het meisje aan de waterkant zag de wolken grauw nabij Sinds hij haar had aangerand vierde haar verdriet hoogtij…

het waren witte wolken die jij het goud aan de randen schuurde in jouw poging lente vroegtijdig te laten beginnen eenvoud was het mozaïek waarmee de plantsoenen werden opgesierd en dan nog in een veelvoud van herhaling in kleurpaletten bleef ook variatie het ondergeschoven kind in blauw groen en geel in hun strijd wie er…

vanaf de hoogste top, kraait de gouden haan, bejubeld door gegoten klokken, de boodschap van de Heer, het kunstwerk aldaar vertelt zijn verhaal in alle stilte en eenvoud, daar kan men schuilen, en praten, zonder meer lichte wolken als witte vlokken verbinden beiden ieder geeft op zijn wijze beschutting weer…

een lied dobbert mee, gedragen op golven van groene zee, joodse ladino muziek; het verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar…

Ik ben het al enkele weken hoop dat het maanden worden maar toch ook weer niet want met deze liefde doe ik mijn vriend verdriet het begon met chatten zo onschuldig als het lijkt leerde ik je beter kennen begonnen wij elkaar te verwennen ook in het echt ik wilde steeds meer je belde me op een dag minimaal 3 keer ik zou het m'n vriend…

Ze weten het niet dat ik 's avonds huil totdat mijn tranen op zijn en ik met rode ogen eindelijk in slaap sukkel Ze weten het niet dat mijn lach niet echt is en mijn blijde momenten overschaduwd worden door 'n gevoel van eenzaamheid Ze weten het niet dat ik vanbinnen pijn heb mijn hart huilt het is verscheurd gebroken en kapot…

Waarom heb je dit gedaan? Hoe kon je dit nou doen? Ik kan het bijna niet meer aan. Waarom ben je vreemdgegaan?…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Vandaag zweven ze weer de lucht in Heerlijke mooie ronde witte dekens Die mij doen denken aan schapen Met hun zachte dons vacht Morgen hoop ik ze weer te zien Niet alleen te tellen als ik slaap Maar ook buiten zien zweven Als ik zachtjes verlangend kijkt, Maar helaas zijn ze overmorgen weg Door een harde regenbui Die de schaapswolken verdreef…

ik heb de zomer getekend diepblauw de lucht boven groen van de bomen wat witte wolken in oplossende vlucht zon zee en strand spelender hand maar ben het intense genieten vergeten gehurkt in het zand tong uit het bekkie speelt hij met de wereld op zijn eigen stekkie water en schelpen in een stralende zon wind door de krullen hij maalt er niet…