Alle inzendingen over hoogtij

Ik heb je gevonden mijn zeldzame schat Jouw hart van goud wat een rijkdom is dat Ik heb je gevonden opeens was jij daar Aura,s die kleefden als stroop aan elkaar Ik heb je gevonden en op dat moment Voelde ik jouw liefde heftig en ongekend Ik heb je gevonden geluk viert hoogtij Een liefde zo intens tussen jou en mij……

zoek geen schuilplaats in de mantels van bizarre clowns die het hakken van letters uit het stenen alfabet tot poëzie verheffen zonder dat hun volgelingen dat beseffen viert narcisme hoogtij in ijdeltuiterij de vreemde eend wordt weggejaagd het zwarte schaap is afgemaakt gij wilt het kaf niet zijn onder hun koren alleen de clowns…

Wentel mij in de weelde van je dauw teken mij in het tasten van je leden tondel mij met de warmte van je blik zegen mij in de volte van je gloed rooster mij in de hitte van je kracht balsem mij met de mirre uit jouw kelk stijg met mij naar het hoogtij van je vuur droom met mij in de holten van je rust gloor met mij…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij vierde En de verdraagzaamheid Verdwenen was, en het Naast de rommel vooral De heimwee was die Ik bij je achterliet inspiratie: prof.…

waar plotseling wind het kabbelend water striemde tot golven een vlucht statige ganzen dook in gakkende paniek gezellig geroezemoes uiteen geschoten werd door dodelijke stilte daar verloor zon haar kracht werden levens vermoord dat moment waar waanzin hoogtij vierde werd abrupt in bloed gesmoord…

de wereld droomt nog van een tijdperk binnen leven waarin vrede hoogtij viert vandaag niet, vandaag verklaart de werkelijkheid haar oorlog aan de macht haar kracht zit niet in woede want ze lacht haar spiegelbeeld in luid geflonker toe wat ze doet - doet ze graag goed – haar overmoed gespiegeld in de dom van warme dagen wederom…

Zit ik rustig aan de oever van mijn stille binnenzee komt een scheepje langs gevaren met aan boord mijn liefste fee roept de stralende gestalte van de kleine boot mij aan loopt het tegen hoogtij, vraagt ze anders moet ik verder gaan.…

eonenlang hebben zij de tijd getrotseerd waar macht en kracht al lang zijn verweerd in het assyrische rijk heeft beschaving geheerst zijn goden vereerd voor een plaats in de eeuwigheid maar sektarisme viert hoogtij respect en historie zijn vogelvrij de mens is vervallen tot moord en vernieling in barbarij ook kunst kent die ziekte…

gehavend klotst de zee bedaard langs de gestutte boten het luikenblauw viert hoogtij in de rode avondzon kades met terrassen vol meeuwen schreeuwend dol terwijl de obers vliegen het water wast ongedurig kolkt de spiegel tot diepzwart dat blauw verdonkert tot de nacht terwijl de kades feesten overspoeld door de bretonse lach…

Gemoedelijk drinken viert hoogtij in deze gezellige ruimte waar Drachtens verleden blijft leven aan de wand getuigen oude trompetten en trekharmonica's van straatmuzikanten die hier eens speelden en verbleven allerhande vaten en kannen tonen de vroegere rijkdom uit kundige handen geboren zang en gezamenlijk vermaak doen al deze geëerde…

Graag wil ik blijven wonen maar misdaad viert hoogtij en de softe politiek maakt in dit kleine land het leef-klimaat doodziek.…

Voor hen die wijken, stil en neergeslagen, in de bijsternis van nog niet weten hoe de liefde wegen vindt, Voor hen die zwijgen, bij het hoogtij van verbondenheid van wat niet kon, niet mag en dus niet duldbaar is, Voor hen die smeden aan het hek dat binden moet, behouden zal, bezweren wil, laat ik een vlieger op met een lint dat…

naar zeewater van 15 graden plus zodat het saaie zwembad dus kan worden vervangen door zee aan wenkend strand door vloed omspoelde palen door tenenknersend zand door sterke stroomverhalen door verre zichten grijs door brutaal meeuwgekrijs Ja, voor wie graag in golven klauwt waar wind de toppen krauwt Is het ritme van elk getij Hoogtij…

hoe mooi nu te dansen op de dijken gestorte steenslag niet verklonken verend op matten katjes van voorheen gevlochten scheuten knot en teenwilg bezonken twijgjes aan de takken uit de grienden keringen krijgen milimeters ruim geven mee met stromen voor overleven bij storm hoogtij vloed valse onderstroom danst nu lieve vrienden…

een jaar vol transparantie maar de laatste scherven glas braken zonder kleur de ooit geroemde schoonheid af wij zijn gewond kelen gesneden uit naam van religieuze beden barbarisme vierde hoogtij en terreur kwam plotseling nabij maar open ogen vragen mededogen een plaats om weer te leven zonder angst jezelf met hart en ziel te…

zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

de kerkbank absorbeert gevoel lichte schijnheiligheid geurt als wierrook rond hun aureool samenzijn verplaatst zich, als het lied een koorrijk hallelujah brult dan lukt het wel want vandaag is deze kerk gevuld buiten school de kou in eenzame hoeken maar hier binnen is het warm komt allen tesamen vier de hoogtij van een oud verhaal…

Jouw ster, Kleurt de nacht Wanneer eenzaamheid hoogtij viert We zien dat je naar ons lacht Het is de samenkomst die zegeviert Je bent de avondzon De ochtendgloed De mist En soms de wind Je bent onze vader Die het zo goed doet Als Engel Die ons bemint De zon, Vult de dag Als ons geluk geen genade kent Je geeft een knipoog en een…

Waarom moet het zo’n strijd zijn Frustraties vieren hoogtij. En ik weet, dat is niet alleen zo bij mij. En dat dankzij Het grote karwei…. overgang.…

ik aanschouw mijn ongenoegen en onvrede met krimpend hart de dingen die me overkomen en aan mij worden opgedrongen ben ik een object in een wereld van orde en gezag spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol…

goed moment voor een welgemeende wens niks minder of meer wens ik jou dan mooie herinneringen de gedroomde toekomst momenten die geluk brengen aan jou en de jouwen omhels ontmoetend de schatten van wat was en komen gaat koester wat het leven vrolijk tint een glimlach tovert op gezichten die beseffen dat leven bijzonder is vier de hoogtij…

Draai coffeeshops de nek om met een pasje. Stop ledigheid en stop moreel verval. Stop blowers, heel dat honderdduizendtal, gedwongen in een heropvoedingsklasje. De straat af! Hup naar huis! Naar buis en moer! Met Barbie, Patty Brard en College Tour.…

Zonnestralen tergen de savanne gestreept zwart-wit begluurd door koningen in manenkleed Alarm stoft rood één stap, twee stappen geruisloos naar topsnelheid stroomlijn in lichamen achtervolging zet in op energieën in dampende vlucht Wolken stuiven op rond hongerige geuren fractie van een seconde leven of dood instinct viert hoogtij…

de banen van de vlag hij wappert, want het mag een feestdag heten jouw tas hangt woorden-loos en licht tegen het blauw een zonnehemel, en het grauw van angstig wedervaren- drijft snel weg het diploma plaats ik netjes naast een roos (hij bloeit nu al een poos en ach, de doornen lijken niets) in jouw jonge mannenlijf viert het leven hoogtij…

zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder…

Klaar voor hoogtij en onbescheidenheid De nacht geslonken tot een slanke maansikkel transparant cellofaan waarin ik de uren wikkel Zo ijl en flinterdun de overgangen de laatste stralen kussen al het schemerlicht van de volgende morgen en het verse vergezicht het duister is te kort voor hartstocht en verlangen De zomernacht waarin de dag…

hier, onder mijn vlinderstruik die roze is gesierd de takken hangen wat zwaar getopt, met hemels vocht bedekt zij schenken ons de zwangere schaduw waar een lichte geur zijn hoogtij viert en zowaar, een rijzende passie wordt verwekt ik lik de rood gezoete smaak van je lippen als langs je mond het groen wat druppels omlaag…

hemel, stil in avondlicht rustte van een zware dag uit In haar hart klonk ’t gedicht haar stem was zonder geluid Door ‘t riet zuchtte de wind alsof hij gelijk ‘t meisje leed O, waarom was zij zo blind toen hij haar had uitgekleed Het meisje aan de waterkant zag de wolken grauw nabij Sinds hij haar had aangerand vierde haar verdriet hoogtij…

laatste benen schijnt verleidelijk naar mij bruin gebrand met zon van lange dagen je kijkt me herfstig aan je ogen vol met vragen we dansen branding golfen passie deinen lust ik koester warm je lichaam tot de maan je zachtjes kust nu raas je tegen mij en drift het zand in stormen het strand zal zich weer vormen in een spetterend hoogtij…

Wij lopen niet op de klippen, wel hebben we wrijving gehad bij vlagen nat als `k weet niet wat golvend hoog als kippenvel Bij eb luidt hier de schippersbel en rust de mond niet achter blad de neus wel open houden schat want hoogtij kust het lippenstel Het huwelijksbootje is cliché daarmee sleepten vele dichten de diepte naar het oppervlak…