Alle inzendingen over hoogtij

ooit liep een kunstenaar bij Bergen’s hoogtij gewoon de zee in met 33 centiliter leidingwater in een limonadeflesje keerde zich naar strand en duin in golvend schuim ontdopte en ontdeed het oranje glazen omhulsel van ha-twee-oh vulsel het transparante vocht verdween in de woelige baren gelekt tot de laatste druppel de journalist…

het pluizige pluisgras waar jij met jouw allergische status vertroetelde met een niezige kus zonder enige schroom de leidster was gewas laat veelal scherpe sporen na als je er overgevoelig voor bent een warme lentedag die ons verwent rollend door grasland en de slag daarna paardenbloemen pollen geen lentefeest vergalopperen aanzienlijk hoogtij…

Het hart van deze gewillige dieren mag ook in zijn binnenste geitenaard fel en daadkrachtig hoogtij doen vieren. Vurige, eigenzinnige strijdersaard toont somtijds het liefderijke bestieren van geloof, dat eigen dapperheid verklaart.…

Verloren tussen duizend mieren moderne communicatiemaatschappij voor ieder de keuze om te klieren afleiding vinden viert hoogtij. Als een niet wil gaat zij weer kiezen snel een ander op het oog mocht zij onverwacht gaan kniezen dan legt ledigheid haar landschap droog.…

Eens als ons afscheid lang zal zijn en van ’t weerzien wij niet weten dagen vervulD van weemoed en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad…

vogels flierefluiten vol overtuiging een nazomers positief reisadvies luist’ren naar de natuur is het devies bij zo’n vrolijk stemmende betuiging een verwarmende trek naar het zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij…

de zonnevlegel dorst de velden onder een juk van stilte en rust het koele water van de Schelde trekt zilverklotsend richting kust dampend trillen de horizonten terwijl de ploert hardnekkig brandt sleepboten trekken mastodonten huizenhoog boven ’t Zeeuwse land in polders tussen sas en sluis vierde het smokkelwerk hoogtij de botermeisjes…

Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…

Daar zit ze, in gepeins verzonken golven komen rap naderbij, da's niet zo vreemd want nog even en 't is toch echt: hoogtij. Daar zit ze, krijgt natte voeten golven maken haar benen nat ze lijkt 't niet te merken is met haar gedachten, verder dan dat.…

het land geef mij de hand en dans een nieuw begin van leven winter is voorbij en zomerwarmte hangt op plaatsen die al veel te lang zijn stil gebleven bloesem spruit de bomen uit het groen dolt met de bloemen zal schaduw in de warmte gaan benoemen als rijpe rust die volle vruchten geeft weet dat je weer leeft op het hoogtij…

niet daarbij hij stierf, nog jong zo plotseling in mei Onze ouders zijn allang gestorven, te vroeg nu ik zoveel vragen heb Over leven en gewenste dromen in hun hart Het lijkt zo lang geleden soms als vandaag Dat wij kinderen aan de lange tafel vochten om een plek luidkeels aanwezig waren Nu zijn wij zelden nog bijeen slechts met hoogtij…

Zeer aandachtig leven ook al ben je moe en weet je niet meer waar te kijken, wat te dromen maar de dagen gaan voorbij en soms is zelfs het luisteren een kwestie van respect en al kan je nauwelijks méér dan ademhalen, de lucht zo ijl, de dagen vol van loomheid, zwaarte, druk en overvol gepraat; de zomer in zijn hoogtij, graag of niet...…

Als je denkt te kunnen overleven In een wereld vol met haat Waar egoisme hoogtij viert Waar niets nog ergens voor staat Waarin de leugen waarheid lijkt Vriendschap eigenbelang vervult De over-mijn-lijk mentaliteit zich snel verrijkt Waar intimidatie rede overbrult Je zonder agressie ondersneeuwt Oprecht en eerzaam snel verveelt Je niet te…

In de stilte sliep een mens, moe van het aards bestaan Levend over zijn pijngrens kon hij ’t leven amper aan Grauwe wolken van smart hingen om zijn droevig lijf Door ’t leven niet verhard, huilde hij al een uur of vijf Donkere tijden, kil en stil gleden onhoorbaar voorbij Zonder onderling verschil vierde het eenzaam hoogtij In de stilte…

Voorbij de illusies van de zomer, wanneer successen hoogtij vieren, en de zon niet langer ondergaat. Mijn schip nadert zijn bestemming. Al mijn illusies zijn gestorven. Ik staar verwonderd naar de horizon. Voorbij de horizon leeft de liefde. Daar is de bron te vinden. Daar eindigt ons onbegrepen leven. Daar, waar het ooit begon.…

vrouwen, ze kwamen niet dichterbij ze bleven dralen in het riet zich wachten voor het verschiet van een zomer zonder hoogtij. weemoed, nooit echt begrepen deed hem uiteindelijk verschepen naar onstuimiger, lichtzinniger oorden alwaar de vrouwen méer bekoorden.…

veroordeelt nu wie het geld regeert Shell oppermachtig wiens brood men eet diens woord men spreekt de fluister van de wind ageert het venijn zit in de staart opgestapt ontbonden wachtgeld zes jaar plus een hoge functie voor twee die aftaaiden Nederland en Amsterdam bankroet het schip gestrand in het zicht van de haven waar arrogantie hoogtij…

Hier viert de liefde hoogtij, hier komt het huis zelf tot leven. Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde 'n deur.…

Ik heb een kou te pakken Of pakte ie juist mij Ik kan er niks van bakken Dat kan er ook nog bij Aandelen bij de Kleenex Bij Dampo eveneens Het niezen viert hoogtij Terwijl ik geeneens Een ander slachtoffer zag!…

jij was er al om mijn hart te breken, al viert de liefde daar nog altijd hoogtij!…

west op z'n Best's doet men met ganzeveder vet op het leder in diepe waat'ren met troebele wonden afgetroefd door Nel van Klaveren als vrouw verschopt schuilend achter ramen tranend tuitjes nog te potten cyclamen op kluitjes onverbloemd blijft haar liefde rozig knops ongenoemd ja ja lieve luitjes waar harten pulseren is 't hoogtij…

Avondzon Ik wandel samen met de avondzon Denkend aan hoe het allemaal begon De kille wind streelt m’n tranen Die zich zachtjes een weg proberen te banen Je bent gekomen, je hebt me verwarmd Je hebt me met jouw liefde helemaal omarmd Je moet weer gaan, het was hoogtij Voor jou was de passie over, maar niet voor mij Ik heb van je gehouden…

denken aan zwarte kooltjes een oranje wortelneus het alpinopetje op de markante kop van een sneeuwpop waarom denk ik juist nu aan het geveegde paadje gele klompen bij de deur de appelen op zolder resten winter ze dwalen in herinneringsverhalen waarom juist die serene gedachte nu zo dichtbij… waren er in de winter juist onze hoogtij…

twinkelende ogen werpen en weer genieten van jouw lieve lach maar jij bent niet hier Als morgen de zon weer zal schijnen en de horizon net een golvende zee met roodgele tinten de aardbol geleidelijk opwarmt en verlicht dan zoek ik haastig naar een plekje onder de bomen en wil ik vooral zachtjes wegdromen naar een plek waar geluk en liefde hoogtij…

Ik had met de zomer mijn hoogtij gevierd met zijn klanken en kleuren mijn leven gesierd. Nu zie ik de zomer, mijn dromen vergaan of mijn hart en ziel dit ooit kunnen verstaan…

Dat wist zij zelf niet, misschien alleen God Zij vierde hoogtij als Christine McVie Met Fleetwood lag de wereld voor haar open Als zangeres was zij steeds in the lead Ze kon haar Own way gaan, met Fleetwood Mac Zonder Christine was Fleetwood niet Perfect…

Uitgemergeld bleek, haar knokige lijf stil in een hoekje weggekropen, haar haren wild en vuilig-stijf murmelend van ellende en straalbezopen Maar in haar ogen rest dat vleugje blauw waar mannen zich eens aan laafden té veel verdriet voor dat tere lijf godvergeten tussen al die beschaafden De hypocrisie viert nogmaals hoogtij, en weer wordt…

waarin zielen niet gehoord worden ook al schreeuwen ze nog zo hard zelfs zij die zwijgen zijn overgeleverd aan de rechteloosheid die hoogtij viert daar waar vrede geen grondrecht is maar een woord op een stuk papier waarvan de waarde allang verstreek hoe blind zijn wij, die onze ogen sluiten voor een hele generatie wiens leven voor altijd…

iemand jubelen juichen en gieren Van lentegekeuvel en floragezang Haar man werd er gek van, ging vloeken en tieren "Ik erger me groen aan je voorjaarsgekweel Dat paars uit de humus en bodemstruweel Ontluikende kuikens in barstensvol groen En insecticiden in huis tuin en keuken Saffraangele zaadcel in eieren buiten Springvloed en hoogtij…

In zwart moeras, waar mirt noch oleander tieren, Waar ernstige eik noch teedre linde hoogtij vieren, Daar valt uw donkre voorhang voor ‘t Beloofde Land. O populieren! O wereldvliedende in verheven hemelzucht! ‘k Zie goudlicht gloren door uw blauwe bladerklieren, Uw ruisen roert me als reizang van gewijde lieren….…