Alle inzendingen over immens verdriet

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

in zwaaien harmoniëren handen en vingers maar armen stokken in reiken ogen ontmoeten blijdschap spreken verstaan van het immense verdriet zonder woorden is zijn ontbreken voelbaar gemis wordt verzwegen het grote geheim dat zich geluidloos openbaart in samen weten…

iedere hoop verliest zichzelf in de weerspiegeling van zilte tranen reflecteert het immens verdriet in die eigenheid van eenzaam zijn zoekt als een schaduw getemperd verlangen de begeestering van alle pijnen overheerst de hopelozen aan hen behoort de eeuwigheid Die onmacht soms...…

iedere lach verliest zichzelf in de weerspiegeling van zilte tranen reflecteert haar immens verdriet in de eigenheid van eenzaam zijn wacht als een schaduw getemperd verlangen in de begeestering van alle pijnen beheerst een leven dag na dag smeekt de toekomst mild te zijn…

waar stilte verbroken het zwijgen verstoort immens verdriet harten raakt stukgelopen dromen het vallen van een traan gefluister in harten liefde laat gaan breekt verlangen haar eindeloos ritme hoor ik de tranen huilen in jouw hart…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen te horen.…

Bij een festijn schijnt het normaal te zijn, om in de stemming te komen, middels een zaligmakend pilletje, bij een festijn, waarbij men normaal al van de voorpret geniet, is nu alleen maar sprake van immens verdriet, voor hen die achter blijven!…

Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn doch het antwoord…

striemende woorden vlijmscherp snijdend, grove leugens immens verdriet in stilte lijdend zilte tranen stil vergoten, eigen gevoelens buiten gesloten troostende woorden gefluisterd diep in de nacht, opnieuw vertrouwen opbouwend langzaam en zacht schuchtere glimlach betraande ogen, er bovenop komen jouw eigen vermogen…

Soms wetend, vaak ook niet, maar wanneer ze 't wél beseft, heeft ze, nét als nu immens verdriet. De dagen rijgen zich aaneen, worden weken, maanden, wie weet járen. Steeds verder gaat ze terug in de tijd, tot ze niet meer wéét dat wij er waren?…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

verdriet in ons licht en donker schemerlied…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

verdriet zullen we harder lieven, dan ooit…

Ik zie je staan Je haren zijdenzacht Als een engel op aarde In al haar macht Als een engel op aarde Sta je daar En ik denk bij mezelf Is dit echt waar Jij bent de mooiste Dat zie ik direct Want alles aan jou Dat is gewoon perfect Een stap dichtbij Maar het lukt me niet Ik ben gewoon niet dapper En ik keer in immens verdriet Jij…

De zee nam meedogenloos Dit keer van het land Ineens met grote kracht Op gruwelijke wijze Meedogenloos Het werd immens verdriet Wereldomvattend Onbeschrijfelijke onmacht De wereld weent Weet niet hoe Gezichten grauw en verdoofd In hun ogen de gruwel De onmenselijke schreeuw Koortsachtig zoekend naar anderen Hoop Kinderharten verschrompeld…

verdriet Uit mijn dure FLATSCREEN weerklinkt een kerstlied Vrede op aarde in den mensheid welbehagen Ik buig mijn hoofd Waar en Wanneer…

Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven, Kun je schenken met zoveel zin.…

Langs Vlaanderens wegen staan verspreid aan kant en berm waar men ze ziet, de kruisen der ontroostbaarheid getuigend van immens verdriet, van onherstelbare treurigheid; herinnerend ons, 't kind zonder verweer argeloos in speelse jeugdigheid, geveld in meedogenloos verkeer.…

17 juli 2014 MH17 mensen op weg met een goed gevoel in gewoon een vliegtuig met ongewone bestemming gewone mensen met een doel Vele dromen letterlijk uiteengespat een grote droom vervlogen door een stelletje idioten dit had nooit gemogen Zoveel mensen met immens verdriet voor nu en de rest van hun leven wie heeft dat op zijn geweten wij…

Het moet mooi en synchroon lopen dat doet 't nou natuurlijk niet vandaar dat fluisterzachte wenen dat groene immense verdriet! Hard lawaai, verstomt het wenen, Ik kijk en luister nu maar niet kan er namelijk heel slecht tegen tegen dat struiken-ween verdriet!…

ontdek een troostvolle plek toch doch sombere grijze stenen mensen het verlies niet begrijpend afscheid van dierbaren nemen na de begrafenis van je geliefde keren de mensen terug naar hun dierbaar thuisfront heus nadenkend over jouw immens verdriet let wel het volgend bezoek heerlijk lentezonnetje luister de vogeltjes…

Met jou had de wereld er beter uitgezien Ik weet het zeker Ik kijk naar de maan En weet dat je er bent Dat jou kracht er niet mocht zijn Dat het noodloot toesloeg Op een moment Dat we gelukkig waren Ik zou daarna Anders door het leven varen immens verdriet Doordat jij het leven Liet Hoop verdween Een ander licht op het bestaan verscheen…

‘k Had zo gehoopt dat het nu echt zou doorgaan maar ‘k heb me weer voor niets verblijd, ik word er zo immens verdrietig van, Peninna kan zo naar me kijken, ik weet dan niet meer waar ‘k het zoeken moet en wil het liever ook niet laten blijken, hoe zeer ik naar een zwangerschap verlang.…

Je neemt me mee van het uiteinde der aarde, naar universa hier lichtjaren vandaan, naar het heden, verleden en de toekomst, van grote vreugde, naar immens verdriet. Jij, jij doet me voelen, zo sterk als Jeanne d'Arc, zo liefdevol als Elia, zo wijs als de Dalai Lama, als een moeder aller moeders krankzinnig als Donquichot.…

hitte kunnen explosies ontstaan zonder de zon geen licht en duister in ons bestaan De zon de bron onontdekt hemellichaam de zon het verste weg in warmte het dichtstbij wat stralen van de zon en je voelt je even blij De planeten de zon het stelsel de zon op je wang zijn logisch Dat wat er gebeurt op aarde niet dat geeft immens…

daar aan het stille water, zong zij haar mooiste lied, over haar immense verdriet. Een glans in het meer, het was haar beschermheer, wederzien, vreugdelijk blij, samen nog nooit zo dichtbij. Hij nam haar gewillig mee, door grote velden bloemenzee, als koning van het land, vroeg hij om haar hand.…

verdriet dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid hier leg ik jou neer, dagelijks stuur ik duizend kusjes naar de hemel, in de hoop jou terug te zien ooit weer…