Alle inzendingen over in gedachten verzonk

en toen ik eindelijk keek zag ik naast me op de bank een blad de leegte bleek getekend door een onbekende ik zweeg en streek voorzichtig scherpe vouwen glad beschaamd daar ik te lang in eigen werk gelezen had…

"Een verzonken dorp." Tussen wal en schip en met het komen van de herfstvloed, in havenzicht verdronken.…

wat is wordt was wat rest is as ontregeld ontdaan ontzet wat ging vooraf aan dat wat rest…

Je lavend aan de muren van een verzonken haven - Ik blijf nog even gluren - Wil jij de monding staven. Ik overweeg je ogen Wil weten waar ze zijn Bij de antieke bogen of in het groen venijn. Ik zink neer in 't warme gras Sluit de kijkers en hoop gauw Dat jij zal lezen wie ik was Zijn je ogen diepzeeblauw?…

Je lavend aan de muren van een verzonken haven - Ik blijf nog even gluren - Wil jij de monding staven. Ik overweeg je ogen Wil weten waar ze zijn Bij de antieke bogen of in het groen venijn. Ik zink neer in 't warme gras Sluit de kijkers en hoop gauw Dat jij zal lezen wie ik was Zijn je ogen diepzeeblauw?…

Brug over water verzonken weerspiegeling landschap in wording…

je hebt me In je ogen verdronken Zo blauw zo diep zo diep Toch voel ik me opgetogen Want een liefdevoller Verzonken zijn Bestaat er niet…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

" In de stilte van onze gedachten huizen beloften van trouw. Handen als ankers diep verzonken in zee gesmeed tot één roep,... ' Mijn vriend ' ' Mijn vriendin ' ' Mag ik je? ' ' Mag ik jou? ' - G R A A G -…

de ambachtelijke handen werken als fluwelen handschoenen aan het werkstuk en zijn gedachten zijn verzonken in stilte mediterend........... overdenkend.......... mijmerend............ een donderend gevloek maakt zich meester van tijd en ruimte het werkstuk telt niet meer, zomer wordt winter door die ellendige rot splinter…

Verdronken en verzonken In gedachten Komt de tijd Wanneer hij vergeten is…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

Verzonken onder gedachten over weer een jaar grijzer bij de dood als met een vingerhoed een lekkend dak verhelpen als je ik in de weg staat kom je jezelf steeds tegen het einde van het spel is toch ondoorgrondelijk belangrijker het alledaagse de opwinding over niets nog wind genoeg om uit te waaien tegen de storm in liefde…

Als ik zit te mijmeren beelden in gedachten aan me voorbij zie glijden. Laat me dan maar rustig dromen als ik er weer even in ben verzonken. In gedachten hoor ik een melodie van klanken waar de herinneringen binnen in me stromen en woorden me dan het spreken overbodig maken.…

Op de verjaardag van mijn zoon fiets ik verzonken in gedachten tegen de schrale februariwind drie hyacinten in een zinken emmer vormen tezamen met een tas stilleven in mijn korfje uitbundig groet hun roze en paars verheven in het groen met blij gemoed fiets ik een tandje hoger mijn jarige tegemoet.…

De weg tussen boomstronken, reis in vergetelheid en in diepe treurnis verzonken. Een mistroostig beeld, ziel en gedachten verward in maan- licht aldaar. Het geheim van geluk achter de sterren verborgen. De ruïnes, de puinhopen die ik zie... Eerst alles stuk voor het geluk van morgen. En wie ben ik, oh wie?…

De kiezels rollen verder, Tijdens de gedachten. Diep verzonken in fantasieën, Over lange kille nachten. Bomen knarsen zachtjes, Door toedoen van de wind, Ineens word ik ingehaald, Door een vrolijk zingend kind. Alleen hier in het park vandaag, Weet je wat het is? Ik zou je graag vertellen, Hoeveel ik je nu mis...…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

overspoeld van gevoelens en gedachten intens en gelukkig…

In een kamer vól met mensen, zit ze daar zo heel alleen, in gedachten diep verzonken, oogt ze eenzaam, verlaten, in zichzelf gekeerd. Allen zijn ze daar voor haar, ze heeft het alleen niet door, en wie hier voor wie komt, is niet duidelijk.…

VERdronken in jouw ogen VERloren in jouw liefde VERscholen in jouw armen VERzonken in gedachten VERslaafd aan jouw woorden die mij verwarmen VERstrengeld in jouw haren VERbrand door jouw begeerte VERliefd op jouw lijf VERlaten voelen zonder jou Maar alles vooral ... VÉR Realiseer ik me ... , nu ik dit schijf !…

Verzonken in eindeloze gedachten, verliefde gevoelens en slapeloze nachten Leef ik mijn leven van dag tot dag nooit had ik durven denken dat ik iemand zo graag zag Jij geeft me steeds opnieuw de kracht als ik zie hoe lief je naar me lacht Dromen over iemand anders hoeft voor mij niet meer want als jij me in de ogen…

Is ‘t vurig oog als in de nacht Voor eeuwig uitgeblonken, Toch ligt ze diep in mijn gedacht, Als in een graf verzonken. 1882…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

Midden op de vuilnisbelt staat in alle eenzaamheid een kleine plant te groeien geworteld in de diepe drek maar met fier geheven hoofd lonkend om het licht te boeien En aan het oude ijzeren hek staart verzonken in gedachten de vrouw van lichte zeden stil naar ‘t wonder van de bloem dat haar treft in hart en ziel omdat ‘t heeft wat zij…

Verdronken en verzonken In gedachten, Komt de tijd Wanneer hij vergeten is En als de wijzer Zijn weg Weer gevonden lijkt Te hebben, Is de tijd Te snel voorbij.…

ach meisje van de foto, lachend voor de lens, ooit gedacht eens niet te lachen want zelfs in pijn verzonken, strijk je teder, je hartenzeer van je af spreek je zoete woorden, tot het avondduister, of prille bundels van de dag vaag je weg, met één veeg, je ranke handen, boze gedachten in de lucht en zal je eens in lompen gestoken…

Voorovergebogen kluizenaar verzonken in gedachten, stap na stap behoedzaam vorderend op de van keien vergeven grond. Onmogelijk was het als kind al de aandacht te trekken van een ijsbeer in een stuiter van glas, onmogelijk is het te vragen wat hij zocht. --------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

De weg terug laat zich niet makkelijk vinden in deze nacht waarin we zilveren harten smeden uit kleurloos licht Er wordt geen haast gemaakt om nieuwe gedaanten te wisselen in de spiegeling van diepe wateren Alles blijft bij het oude –zo lijkt het- in jonge, maar bedachtzame ogen De rimpeling der gedachten is voelbaar voor de half…