Alle inzendingen over in gedachten verzonk

(bij 'De keuze' van Suus Suiker) In een oude, sierlijke kloostergang of kerk staat zij in gedachten verzonken naar een stenen bak met water te loeren. Ze huivert, in de verte klinkt monnikengezang, door kabouters wordt er champagne gedronken en buiten beginnen tortelduiven te koeren.…

Avonden lang zat hij dan in gedachten verzonken. November brokkelde af in winterse buien, waarbij een straf soort duisternis zich ophoopte tot nachten van slapeloosheid en eindeloos wachten op het onontkoombare oordeel: Laf!…

wakkert verlangen aan zin om er op uit te gaan Op je kop te gaan staan verre oorden verre verten lonken over de horizon Voorlopig is de lente nog "op de bon" en zijn dit gedachten, verzonken.…

verlangen kent geen grenzen spreekt in liefde elke taal meer dan ik kan wensen beleef ik haar verhaal in gedachten verzonken aandacht voor jouw lach met passie gedronken toen ik jou gister zag het liefst had ik gezegd jij bent Hans, is het waar?…

verzonken vul de leegte tussen gebeitelde woorden lees hun geschiedenis op stenen bladzijden…

De jeugd keert weer voor d' in gedachten Verzonkene, die zich hervindt Een warm, van onbestemd verwachten, In zondagsstilte eenzelvig kind. En tussen toen en nu: 't verwarde Bestaan, dat steeds zijn heil verdreef; De scherpe dagen, waar de flarde Van 't wonde hart aan hangen bleef. Niet te verzoenen is het leven.…

Hier zit ik dan: in gedachten verzonken, en hoor Neil Young door de speakers klinken. Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht.…

In gedachten verzonken loop ik als een minstreel rusteloos over brakke glibberige keien in de luwte onder verlichting van de pittoreske straatlantaarn zit ik sluimerend te aanschouwen het schouwspel van leven onvoltooid onze planeet een melodieus melodra'ma een grote sappige meloen dorstig drinken we haar wanneer de zon een…

Diep in gedachten verzonken draagt hij zich naar de overkant waar hij, hangend aan de rand meewarig het hoofd schudt en hij zijn modderbenen onhandig stut Door vergroeiing tot versteend lijden, leeft hij met verknoeiing aan beiden zijden van het bestaan en tracht hij zorgvuldig de gemene deler der geheimen te benoemen Een onbezonnen…

Maar ik niet, ik ben in gedachten verzonken, je wijst het na met je blik en kijkt me weer aan, een mysterie; je wil me iets zeggen.…

Terwijl ik dromend voor me uitstaar zo helemaal in gedachten verzonken denk ik nog steeds aan die mooie uren voel weer mijn hart in m'n keel bonken Ik hoorde opnieuw je lieve woorden en proefde weer je hete kussen op m'n mond de passie, de liefde tussen jou en mij die ons eens voor het leven verbond En ik sluit opnieuw even m'n ogen beleef…

De avond valt langzaam samen kijken we naar de ondergaande zon al ben je niet bepaald spraakzaam dat komt wel terug, normaliter ben jij altijd spot-on in gedachten verzonken, met oneindige blik wel relaxed, dat is zichtbaar af te lezen al geef je momenteel geen kik we hebben deze avond niks te vrezen genietend van elkaar, van deze idyllische…

Om me heen kijkend lopen zij mij voorbij lachend, mopperend, in gedachten verzonken allemaal een reden om daar te zijn een doel om naartoe te gaan Voor een moment kijk ik naar mezelf al mijn vrienden verloren in de afgelopen jaren allemaal gingen ze hun eigen weg, gescheiden van de mijne ik raap mijn denkbeeldige koffer bij een en ga op reis…

In de verte hoorde je de golven van de zee, zo stond je, in diepe gedachten verzonken. Een man van weinig woorden maar met 'n lach, een stille man die genoot van elke nieuwe dag. Herinneringen en gevoelens nam je met je mee, van stil geluk en innige blijdschap dronken.…

verzonken vaart een glimlach voorbij op weg naar een nieuwe morgen nog even veraf als overmorgen…

Ik kom tegen middernacht uit ‘n bespreking die lastig verloopt en rij in gedachten verzonken de weg die ik dagelijks rij maar zie de bocht over ‘t hoofd M’n auto die in de slip beland komt in ‘t kanaal tot stilstand het water spuit naar binnen de deur aan mijn kant zit vast en met ’n lijf vol adrenaline duw ik de andere deur open en…

Verzonken in gedachten Dwalend naar niets Een weg inslaan Naar hunkering In stille verliefdheid Liefde voor hem Verzonken in gedachten Rondzwevende vlinders Een zalige verliefdheid Die nimmer kan ontluiken Het geheim in gedachten Stille adoratie Verzonken in gedachten Nooit zal diegene weten Dat er iemand Op deze aarde Waanzinnig…

Rampzalige spiegeling Stuitert voor mij uit Mijn stappen gaan voort Mijn lichaam wordt onttreden Armen schreeuwen houvast Zich vastklampend Aan strohalmen Rustig wiegend aan de waterkant Het rimpelende watervlak Overdenkt mijn daden Ik hoef alleen maar Te verzinken…

Verzonken gedachten repeterend in herhaling, denkbeeldig verzonnen zonder verlossing. De kern aanschouwend met een luchtig hart, verlangend zich te vullen slechts met smart. Onvoltooid in de toekomstige tijd, emoties blokkeren harmonie in haar volledigheid.…

Gemijmer in de vallende avond, of in de invallende avond, mijmer ik wat voor me heen het vallen van de avond valt als een donzen dekbed om me heen. Momenten die alleen van mij zijn van niemand anders, dan alleen mijmeren omdat het heerlijk is te overdenken, heel stil heel sereen, alleen van mij. Mijmeren over toen, nog meer toen wat…

Verzonken in de diepte. Verborgen achter holtes. Verdwaald in de geest. Bedreigd door het heden. Verzonken in de spiegel. Verborgen in gedachte. Verdwaald in de ziel. Bedreigd door het verleden. Bedreigd door geraas. Verdwaald in melodie. Verborgen achter ritme. Verzonken in optreden. Bedreigd door een wereld.…

Verzonken gedachten in een verdronken geheugen is de trieste balans van een werkzaam leven, er is geen moment, dat zuurstof verandering brengt in de situatie. Het geheugen is verzopen in de gedachten van het gehele leven…

Doelloos rijd ik Rondjes op het Verkeersplein van Mijn gedachten - Telkens vergeet Ik af te slaan Verzonken in Mijn diepste gedachten En weet 'k echt niet Meer hoe'k verder Moet gaan…

Dromer, Verzonken in gedachten, verdronken in jouw wereld. Zoekend naar de waarheid, verstopt achter emoties. Hopend op een rode draad, die jou leiden zal. Leiden door deze diepte, van gedachten.…

Op de vleugels van mijn gedachten zweef ik de einder voorbij verzonken in stil verlangen.…

even in mijzelf verzonken denk ik zomaar nergens aan door het landschap van mijn dromen reis ik wars van elke waan doch in mijn hoofd strijden gedachten om een plekje bij het raam…

Zacht, heel zacht omhul ik de weemoed van je gedachten met spinrag van troost de vrede van zonwitte dagen In woorden ben ik enkel een wever van wanen Maar toch.. Ergens… onvindbaar intens… omhels ik de verzonken schelp van je parel……

over de laagte van het veld glijden mijn vingers naar een schaduw wanneer mijn handen traag bewegen ik schrijf wolken leeg in het ondergelopen veen waar afgestorven bomen het landschap verlaten langs oude baggerputten en het smal begroeide spoor verstomt de avondwind op het dorre blad papier steeds dieper schreeuwt een vogel in…

jij luistert hoe herfst valt op blad en wind in doffe straten waar het gezicht schaduw verbleekt in’t geluidloze gewoel van blinde dagen over de brug stroomt te vaak regen naar spiegelruiten die verzinken in onbeminde kamers jij hebt gehoord en stormen begrepen maar de nacht is moe heeft mij en het uitgeputte blad in de stad…

Eindeloos verzonken in de diepte van jouw ogen. Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen leef ik. Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen. Met jou verder naar het leven van mijn dromen.…