Alle inzendingen over jouw schaduw

Ik ben jouw schaduw niet, ‘k begreep toen ik jou verliet, ‘k heb teveel van mezelf gegeven, nu heb ik weer mijn eigen leven. Ik ben jouw schaduw niet, jij bracht me veel verdriet, liefde had mij onteigend, teveel had ik me weggecijferd.…

kijk in mijn vuur wakker het aan in jouw schaduw wil ik ondergaan…

zag vaag jouw schaduw in glas wist dat ik alles al had gehad nog sprankel je licht twinkelend ondeugend terug gevangen in glas dat altijd bodemloos was…

barrevoets desnoods wil ik zoeken tot aan de branding die jouw schaduw schept ik zal zandkorrels verslepen en boetseren tot het gezicht waar jouw ziel in rust…

oneindig het licht van mijn maan in jouw schaduw kan ik blijven staan kan ik schuilen zacht huilen alleen zonder uitzicht op iets oneindig mijn blik ik ben als jij een schaduw in ons maanlicht…

niet dat ik wil vergeten je sporen verliezen in de sneeuw niet dat ik wil vluchten alleen even luisteren, zien hoe vlokken vallen een lichtkrans leggen jouw schaduw vinden…

Een schaduw schiet voorbij Achter een wolk weer verdwenen Een geurspoor komt langs mij Als een kat langs mijn benen Wilde vragen naar je naam Maar je was reeds verdwenen Heeft jouw schaduw wel bestaan In het nu of het verleden...…

hoe het kan dat jij zonder een woord mij in jouw schaduw zet me doet luisteren naar de melodie van het blad dat net genoeg wind vangt om ruisend te zijn ja, ik wil hier wel zitten het geruis opluisteren…

Deze verlichting aan jouw kant, jouw kant van de weg, laat mij in de schaduw staan…

en zelfs in een ijskoude nacht weet ik wat ik kan doen, mij verwarmen aan de schaduw van jouw zoen.…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

het gaat mij niet aan dat jij zo droomt of vleugels ziet op voorbijtrekkende woorden waar jouw schaduw de geest omzoomt en de weg slechts één richting kent die de spiegel doorboorde…

in de avondzon kerf ik onze namen en open mijn handen til jou over de wolken heen om neer te leggen in een bed van rozen met 160 kaarsen die jouw schaduw dansen…

ben al blij jouw schaduw te dragen dan ben je tenminste bij mij heb geprobeerd met een gedicht je gezicht te belichten maar jij liep me stralend voorbij kan je houding en loopje dromen wacht op de vinger van je hand die mij wenkt te komen uit de schaduw stap ik dan naar voren in jouw ogen wordt een man geboren…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

Ik zie je jouw schaduw drukt een ets in mijn geheugen de gloed van koper geeft niet de warmte die ik zoek ik tast in lucht lijnen lijken samen te stromen maar mijn horizon zal jou nooit bereiken…

schaduw staan..…

wij spiegelden geen glas bekeken enkel hoe alles uit andere tijden was je vlamde toen ik uit jouw schaduw trad verblindde mij met schoonheid die je vroeger had nog spelen licht en donker hun afwisselend spel ooit zijn wij geboren maar zijn wij nu onszelf nog wel…

niets “ enkel jouw schaduw onbegrijpelijk, onverwacht…

mag ik als wildwaterbeekje sprankelen tussen jouw oevers als wolk voor de zon jouw schaduw delen onder je voeten mijn grint horen knersen als je zacht over mij loopt de lach op je mond zijn tussen verrukkelijke lippen de blik in je ogen met liefde betoveren mag ik je hart voor altijd…

Als jouw schaduw mij verduistert Dan straalt de zon mijn langste uren. Fotografisch beeld in één oog op slag. Dat zijn mijn langste uren in het kort. Mijn langste ogenblik tegen het zonlicht Jouw silhouet als model zonder gewaad. Pronkt in jouw geloof mijn langste dag. Dit zijn mijn langste uren in het kort.…

Geen woorden van spijt die deze ruimte vullen het gaat toch om de grote vorm dit is een nieuwe ochtend het andere droom begin jij, jouw schaduw, en de hond vragen hem voor het avondeten en hij volgt de trein naar de duinplaats waar jij met zand de hoop ophoogt.…

klein dor blijf omdat ik zelf in jouw schaduw ben gaan staan…

toen ik liefdeswoordjes in luchten hing vielen deuren dicht groeiden muren en de horizon zuchtte nu zie ik ijsbloemen hangend aan jouw mond en in dode ogen donkere nacht de bitterheid druppelt van je lippen je laat me drinken en rond jouw schaduw slingert het vergeten.…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

donker daagt jouw schaduw op het bankje bij de dijk je wiegt met de meeuwen en fluit de golven voor je uit de geur van pijptabak trekt wolkjes in mijn hoofd ik lees de omrande woorden laverend boven zee blijf ik je ontmoeten ik heb jou mijn naam beloofd…

Voor Hennie Een kleine zestig jaar Ben je met me meegefietst Op het verharde zandpad Van ons leven - pad Waaraan we geboren werden En dat we levenslang met Ons mee zouden dragen - En ook al heb ik je Nu moeten laten gaan En weet ik dat jouw Lichaam er niet meer is Merk ik dat ik jouw Schaduw naast mij nu al Zo ontzettend…

de kleur van je ogen 't dwarrelendblad de blos op mijn wangen stormachtig de wind vurig je hart op klaarlichte dag was daar ons ontmoeten jouw schaduw raakte de mijne ik kuste die van jou hoor je het ruisen tussen guirlandes van wolkenpracht de fluistering van onze herfstmelodie…

Er ligt een episode vol begeerte tussen voor en na het virus onaanraakbaar deze liefde afstand bewaren tot het hart alsof ik in jouw schaduw sta helende kracht van duisternis in volle teugen van genieten totdat het besef weer daar is samen in dit stil verlangen.…

Als ik maar één gedicht dichten kon als jij zou ik onmiddellijk de pen ter hand nemen ik zou dichten tot er bloed verschijnt ik zou dichten tot het bittere eind maar zoals nu kan ik het alleen van verre bekijken al zijn al mijn zinnen keurig onder elkaar geschreven ik sta niet in jouw schaduw ik kan er niet eens op lijken jouw niveau zal…