Alle inzendingen over kiem

Weemoed ‘k Voel me weemoedig Bezeerd ‘k Zou willen bidden Zoals ik eens heb geleerd Hoe kan ik geloven Dat Hij mij nu hoort Als ik al jaren heb verloochend Het Goddelijk woord Ik zou willen gillen Dat ziek zijn ‘t geluk zo verstoort Ik heb mijn verdriet In de kiem gesmoord Wat zou ik dan willen?…

de kerst mooi aangelicht een smakelijke dis een hang naar vrede in gezang in overlevering de kerkgang maar de boom is kunst de lunch weer overdadig en kerkboeken overjarig het stille nacht door drank verkracht de vrede uit elkaar gespat de boodschap wordt weer niet gehoord door de verpakking in de kiem gesmoord…

Hier ontspruit je nieuwe liefste Nieuwe liefste die ik ken Hier ontspruit je uit het niets Hier ontspruit je uit mijn pen Hier ontspruit je uit het blad En in de verte uit de kiem Hier ontspruit je in je woorden Hier ontspruit je pantomiem Hier ontspruit je dan uit alles Hier word je bedacht Je hoeft hier enkel maar te zijn Meer wordt…

Diepblauw gekleurde bewegingen ontlokken de diepte een kracht die het ritme verankert in een kiem van harmonie. Beschermende rotsen weerkatsen de melodie van zeegeruis als een fluisterend echo van vergangelijkheid.…

In droomgebaren sterven eenzame gedachten illusie van echte liefde in de kiem verstoord zelfs wat lentebloemen aan vreugde brachten gruwelijk door een heiligman vermoord rest slechts, meiwereld van de noodheilige oorspronkelijke spiegel aan stille waterkant een muis, een bruine rat, een waterhoentje niets is veilig voor de snelle schildershand…

Zoek het hart in mijn woorden kleed ze uit tot op het bot hoor de klanken in akkoorden van stemmingen die men vond en verdwenen in het heden in donkere ongeploegde grond laat ze als ongerepte zaden kiemen in een vrije lucht tot ze vele vruchten dragen naar een toekomst in het licht waarin ze verleden niet schuwen maar zich vormen tot gedicht…

hoe vaak heb ik vergeefs getracht mijn denken te verwoorden met lege zinnen zonder kracht die in hun kiem versmoorden hoe zeldzaam is een goed gedicht dat helder aan de hemel staat zoals een ster die door haar licht het duister met gemak verslaat ik blijf op zoek naar het geheim dat mij voorgoed zal tonen hoe ik het huis van mijn gerijm…

Zaden kiemen. Een mens wordt geboren, zoals alle mensen geboren worden. Zoals deze kreupele woorden zeggen, zijn daar bepaald geen woorden voor. Gedichten verwijzen alleen maar, naar de werkelijke werkelijkheid. Ware dichters zijn sprakeloos.…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

Discriminatie smoort men in de kiem Door afkomst, naam en aanverwante zaken Volledig onherkenbaar te gaan maken. Sollicitanten blijven anoniem.…

Ik strooi woorden als stuifmeel zoek bloemen van verbeelding koester de te kiemen pitten in de bodem van mijn geest. Gerijpt door de herfstzon breek ik mijn gelooide bast werp ik zaden ver van mij voorbij mijn rangeerterrein.…

Haar drang naar harmonie In ‘pleasen’ gehuld Ontlokt ergernis en jaloezie Schuld Haar troost aan één Die het hardste brult De ander in de steek Schuld Haar eigen grenzen ver voorbij Om iedereen te beschermen Obsessief te ontfermen Hun zelfredzaamheid vermoord Subliem in de kiem gesmoord Schuld Al haar levenspatronen Gehuld…

maak 't liefste, beter een laatste valt me hoog maak m'n droogte ziedend kiem mijn zaden vlak ontdoe je schoonte, naar onschuld blauwe weiden - je vloeit uit mijn handen, grip graait je niet uit mijn handen, ren rot ren los gelaten nacht en sterren tegemoet…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

Kiem in volle grond Zuchtend naar het licht Zon en regen bedauwen het land Levenssappen stromen door het jonge blad Sterk in streven Bloeiend naar omhoog Stormen woeden Even knakt het riet Lijdzaam vol vertrouwen Trotserend deze slag Als een boom Geplant aan de bron Zijn takken reiken tot in de hemel…

In de kiem gesmoord … Waar zijn de jaren heen? Verdwenen in de rimpels, De voren van een doorploegd leven. De tijd vliegt … de tijd liegt ……

bent u de dood - ze hielden hun adem in er gebeurde niets mijn stem brak en ik stamelde tegen de Noordster - bent u het licht - met neerhalende zeilen gleed zij langs de dagen die voorbij waren gegaan ik voerde dan een gesprek met verleden en met heden met vogels en met bloemen met dichters in elk jaargetij en zag zaadjes kiemen…

Wachtend op eeuwigheid ongekend verlangen in kiem gesmoorde kreet. Steeds minder komt ze hier, kan de pijn niet meer aan, nu alleen door 't leven.…

Aan de binnenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is zonder beelden los of houvast geen tussenbeide Hier is de kiem, zaad van het ontstaan de oorspronkelijkheid van ontspringen zomer, winter, herfst, lente zo zo van alle dagen stroomt leegte vol Uit alles tot niets, komen wij tot gaan in visa versa dromen…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

Aan mijn voorzichtige voeten dwarrelen ze voorbij sterrenstelsels in schemervelden ze vallen stralend uiteen om opnieuw te verrijzen in het universum van naderhand Twinkelen past alleen in duisternis en in witte pronkgewaden door onzichtbare straalstromen spatten ze als kiemen uiteen Het afleggen van het oude leven om te herrijzen in…

daar waar zacht het leven dooft waar vorst en wit de warmte rooft weet ik ons toegedekt wij stralen nu geen kou meer uit in heldere sterrennachten het herfstige tapijt beschermt ons in het lange voorjaarswachten wij kiemen lente ondergronds sturen groene punten door de sneeuw naar licht daar bloeien zij in kleuren en openen ons nieuwjaarsvergezicht…

Ik lach Ik lach de dag tegemoet Zoals het hoort Elke zorg in de kiem gesmoord Het voelt zo leeg Ik ben zo op Doch, zoals het hoort Doe ik elke dag terug voort En door en door en door En alles wat ik zie, is wat ik niet meer heb Maar, zoals het hoort Alsof niets mijn rust verstoord… Wil met je praten Terug, samen, als een team Het is niet…

Wat te doen als het ontwerp, vormgeving en kleurgebruik, een uit de kiem gekropen haiku de pers haalt? Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint uw kwalen.'…

Of werden zij reeds in de kiem gesmoord? Nieuw wordt ook weer oud, je zult het zien En wel in driehonderd en zes en zestig dagen.…

Daar ligt de kiem, het zaad, het ontstaan uit de oorspronkelijkheid, het ontspringen van seizoenen, uit die dagen stroomt mijn leegte vol.…

consequenties van het ene of het andere op een rijtje te zetten Misschien heb ik de schijn tegen maar ik hield me niet afzijdig echt, ik wacht nooit af Ik kijk niet weg ik kijk juist grondig voor een weloverwogen beslissing want er gebeurt zoveel en vaak zit er geen lijn in alle details En ik wil niets verkeerds doen Dat is de kiem…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

Een molen van sterren wiekt rond mijn hoofd een duivelse tovenaar zaait kiemen in mijn ziel. Er is niets aan het lijf een bijwerking van pillen zowel boeken als medicijnen zweren kunst en wetenschap.…

maar niemand luistert Inspraak: spreek in wat u wil wij bellen altijd terug eeuwig in de wacht Enquête: we onderzoeken waar het toch is mis gegaan wie wil zal vinden Verkiezingen: ik maak mijn keuze men zegt jouw stem bepaalt maar er verandert niets Vrijheid: waarheid in het woord dat nooit zal worden gehoord in de kiem…