Alle inzendingen over kind-zijn

Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

En al waren we maar kleine kinderen, wij hielden veel van haar.…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…

Ik zag een tuin onbetreden en een kind dat daar stond. Het stond aan zijn schrijftafel te schrijven op een lei. Het woord onder de griffel, herkende ik, was van mij. En toen heeft het geschreven, zonder haast en zonder schroom, al wat ik van mijn leven nog ooit te schrijven droom.…

Kinderen zijn hinderen, wordt wel eens gezegd. 't Liefst kwam ik morgen, verlost van al mijn zorgen, in het 'kinder-rijk' terecht !…

Kinderen zijn er om van te houden Om een toekomst op te bouwen Kinderen zijn zo onbezorgd en voldaan Ze trekken zich nergens iets van aan Mits de volwassenen hen hun gang laten gaan Bescherming is nodig Maar belemmeren overbodig Kinderen weten Wat goed voor ze is Stel je open op hun freqentie Dan voel je wat zij beleven Dan weet…

Je "krijgt" kinderen maar als er wat gebeurt, wordt je soms van binnen een klein beetje verscheurd.…

Mijn bestaan Is vergaan Door jouw komst Nooit meer onbekommerd Doen wat ik wil Zonder al te veel zorgen Voor de dag van morgen De verandering is groot Het begon in mijn schoot En nu jij bestaat Leef ik voor jou Met veel zorgen Vooral voor de dag van morgen…

We keken elkaar aan en er was meteen contact. Je zette 't op een brullen en ik dacht, dan hebben we dat maar gehad. Kon er naartoe leven, dus wennen was zo moeilijk niet. Maar nu ik er op terugkijk, is 't net of ik nu pas zie, dat de tijd van dragen veel te kort was. Bij de eerste, zijn er zoveel vragen, hoe of dat 't "zonder"…

Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

Het kind, zij draagt geen strikjes meer of vlechtjes in haar mooie haar het kind zijn is haar afgepakt zo jong volwassen worden was te zwaar.…

Blijf je mijn kind…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind....…

kinderen spelen hun stemmen worden één stem klaterend water…

Ze schelden en vechten, ze spugen en slaan maar als je ze waarschuwt Heb jíj t gedaan Ze spelen en dansen, ze zingen een lied maar als je eens meezingt is 't 'mama doe niet' Ze slapen en dromen, zijn ook wel eens bang maar als je wilt troosten duurde het wachten wel heel erg lang Het zijn net échte mensen die kinderen van mij met…

Een kind, Tekend haar eigen beeld. Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

elke morgen een kerende angst om te ontwaken in een kamer met gegil elke avond een blijvende angst om de ogen te sluiten in een kamer met geril tranen druppelen in een schreiend gelach in een bodemloze matras wachtend op de volgende vuistslag wakkere dagen slapeloze nachten elk uur een gebedje in een paniekerig kinderbedje een kind…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

Het is het kind in mij dat niet bevatten kan hoe het verdoold geraakt is in de tijd ik leef maar ben ik wie ik ben?…

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem.…

mijn kind, mijn baby…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

Als ik de kinderen zie spelen en hun klaterlach heb gehoord dan ben ik alle ellende vergeten en hoor ik weer elk lief'lijk woord. Als ik de kinderen zie spelen dan word ik warm en blij want een paar van die kinderen zijn de nazaten van mij.…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

voor ‘t kleine bange meisje dat nooit echt een kind kon zijn pluk ik mooie gele bloemen in een zonovergoten wei aan ‘t kleine lieve meisje dat nooit echt een kind mocht zijn wil ik al mijn liefde geven en haar vertellen het is voorbij tegen ‘t kind dat je niet zijn kon wil ik zeggen jij mag er zijn heb vertrouwen in de toekomst…

in verbaasde ogenblikken schonk het leven jou aan mij verwondert door het wonder toch uit het niets kwam jij. jij gaf me iets wat niet bestond voordat ik jou aanschouwde wie was ik dat jij je aan mij toevertouwde.…

Mijn geweldige kind, Jij hebt mijn vertrouwen in het leven gered. Ik ben zo trots als ik naar je kijk, mijn lekkere knul. Een plasje op je pot en je geeft een brul. Hiep, hiep, hoera klinkt het, Goed gedaan.... Maar voor mama hoeft het niet zo snel te gaan….…