Alle inzendingen over klaasje OR ethel portnoy

Ik ben - nog meer dan van strand en van golvenzee, waar ik al zolang on- stuimig van houd – helemaal weg van de avondzonsondergang, met al zijn warmte van geel en van goud.…

dezelfde zachte zee azuur en zilvergroen waar zonlicht deinend meebeweegt mijn oog zich in ontroering leegt herinnert mij aan toen…

Wij kijken omhoog naar de lucht en wachten op hemels bevel; zo ver voorbij ‘s werelds gerucht verschijnen wij steeds op appel. Met vleugels verlangend naar vlucht, door wind en langs wolken pastel; wij kijken omhoog naar de lucht en wachten op hemels bevel. En boven klinkt zachtjes een zucht, van God die verlangt naar herstel: een schietgebed…

ik zit hier aan de waterkant me echt niet te vervelen mijn lange rok kreukt in het gras maar dat kan mij niet schelen waar geen geluid meer wordt gehoord wat kan er mooier wezen dan daar te zijn en ongestoord een heerlijk boek te lezen…

toppen zwiepen in de regen knoppen kopzwaar op hun steel heel de bloemenzee bewogen sluit de blinden van je ogen ruik nog eens het malse gras groen zoals het gister was…

De zee is onweerstaanbaar, ik schop mijn schoenen uit; ontdoe mij van mijn kleren bij bruisend stormgeluid. De drang is onbedwingbaar, naar zee die ik bemin; geen koude kan mij weren, ik ren de branding in. Het treffen onontkoombaar, ik gooi me in de strijd; reeds word ik weggezogen, zodat ik onderglijd. De golven onverslaanbaar,…

die blauwe pijn haar ogen vol met tranen haar zielsverlangen was het samenzijn met jou kon jij wat doen aan al haar domme wanen zij droomde van beschutting tegen kou daar waar zij ging moest jij haar laten gaan jij peilde naar jezelf de diepte van haar pijn wist alles van haar kille eenzaam zijn zij troost zichzelf omdat jij warmen…

droomde al een eeuwigheid komen zou hij op zijn tijd ik verlangde naar zijn stem wachten deed ik slechts op hem dwaalde zwervend en verward met een heimwee in mijn hart waar dan ook ver weg van huis zoekend naar een veilig thuis sinds de hoop hem heeft onthuld en verlangen werd vervuld zal ik nooit meer eenzaam zijn ‘k ben van hem en…

het leven draagt me op haar rug van ‘s morgens heen tot ’s avonds terug langs zilveren rivieren door dalen over bergen hoog verschijnt onder de regenboog voorbij de populieren de jonge aarde fris en groen de ranke rozen vermiljoen en roze gladiolen de zonnebloemen in het goud het koren waar een iris blauwt en purperen violen de lelies…

Weemoedig ziet ze op de kast het allerlaatste poppenbordje; haar vingers zoeken in haar schortje elkander voor een stil gebed, als tijd weer wordt teruggezet. Een boze hand die kopjes wast en breekt; haar grijze ogen sluiten; herinneringen die niet buiten, maar binnen bleven levenslang; dan sloft ze even naar de gang. Haar kleine schreden…

Kijk eens naar zijn volgelingen Overal hoor je ze zingen Na of voor of tijdens ’t eten In elk huis hoor je die kreten Nooit is het zo stil op straat Gans het land zit nu paraat Vlaggen wapperen met franje Overal zie je oranje Euro- Wereldkampioen? Trouw juicht steeds het legioen Bij de start van het seizoen Altijd voor òns elftal: Leve…

leer mijn lijf je lief te kozen leg mijn handen op je huid lijf me in bij ademlozen laat me blikken, laat me blozen leid me in en leg me uit…

niet wát je bent maar dát je bent daar is het om begonnen wie dat erkent heeft elk moment bij voorbaat al gewonnen…

wanneer ik moe ben van het leven en niets meer heb om weg te geven dan maakt één ding mij weer actief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik somber van de regen weer een depressie heb gekregen dan geeft één ding mij perspectief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik lang heb stilgezeten en denk dat men mij is vergeten dan voel…

Maar and’ren willen hem vermaken en nemen Klaasje achterop; het manteltje tussen de spaken: daar kijkt zijn moeder toch van op! En Klaas die krabbelt aan zijn baardje, van lopen wordt ‘ie zo snel moe; daar ziet hij plots een grijswit paardje en sjokt er dan maar eens naartoe.…

ik lig in de tuin waar ik elke dag liep ik lig in de tuin waar ik elke dag sliep onder de lariks of pal in de zon het liefst was ik buiten zolang het maar kon ik hield zo van slapen ja dat was mijn lust en onder de struiken daar kwam ik tot rust achter de hosta en juist naast de roos een zonnige plek die ik dikwijls verkoos ik…

Een monniksrob in Ecomare, die was, wat je noemt, een halfgare; zijn trek was niet mis: hij lustte veel vis, maar 'n lekkerbek vond hij: je ware!…

sinds ik besta gaat het met mij al fout omdat ik het wel even zelf wil weten verboden appels van de bomen eten omdat ik niet zo van geboden houd als schrik en angst zich dan in mij ontvouwt alsof ik door een adder ben gebeten dan voel ik mij verloren en vergeten mijn naakte lichaam zo ontzettend koud ik hoor een stem: God is op zoek naar…

Hij allerijlt naar Albert Heijn en bonust zich naar binnen; hij gruttert op vertrouwd terrein, gelooft reclamezinnen. De honger lekkert in zijn mond: heeft snel wat snabbels nodig; zo hollebollegijst hij rond, geen ding is overbodig. Hij winkelt laat, hij winkelt vroeg; geboeid aan winkel-keten. De consumens krijgt nooit genoeg van eten…

als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen dan liep ik nu niet in een plas maar lag ik lekker binnen nu sjouw ik af en aan met was met bed- en ander linnen als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen ik maai het gras verjaag de spinnen maar wil de zon beminnen languit op een terras als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen…

blije smoelen kind’ren joelen door elkaar rondjes draaien zwieren zwaaien niets is raar lachen zingen dansen springen in het rond op je handen voeten landen op de grond de omgeving in beweging door de wind geest van vrijheid feest van blijheid voor een kind…

Haar ronde lichaam glanst: verleid’lijk; zwart; geduldig zit ze in haar hoek te wachten, totdat een man passeert en haar ontwaart, want dan ontwaken er geheime krachten. Met een façade van verlegenheid lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging; zij spint al zachtjes van genegenheid, vertederd door zijn mannelijke hijging. Lokt hem dan nader…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

Levenskracht - die van mij week - laat mij achter, roerloos, bleek; wimpert ogen dicht met dromen, waar ik zelf niet uit kan komen. Schoonheidsslaap van honderd jaar maakt mijn lichaam wonderbaar, uitgerust en opgefrist; slechts de prins wordt nog vermist… “Kom maar met je rode rozen, laat mijn bleke huid weer blozen; enkel zo kun jij…

"hai koe" zei de stier en zo groen als haar grazen was zijn extase…

poppenbordje ruitjesschortje speel je mee? theeserviesje lijzig Liesje kopje thee? autopedje ballennetje hoelahoep avondwinkel kijk ik hinkel op de stoep eerste tandje handschoenhandje Bruintje Beer een biscuitje melodietje wil je meer? was uitwringen touwtje springen op de straat niet vergeten na het eten nog de…

het eeuwenoude bos staat bloot de aarde heeft zich nu verhard is wit in plaats van donkerzwart een ijzig laagje dekt de sloot de dag de tijd is zonder kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft…

ik wentel in water zo warm om me heen een veilige wereld voor mij heel alleen dan duwen plots krachten mijn lijfje er uit wat mij staat te wachten is kou op m’n huid een stem: ’t is een meisje! mijn borst zuigt zich bol dan slaak ik een krijsje en adem me vol ik glibber en bibber want fris is de lucht maar…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

water, wiegend water water van voor mijn bestaan waarin ik wentel waarin ik wacht water, waar kom ik vandaan water, weeënd water water waar vloei je me heen waar is het wonder waar ik op wacht water, ik voel me alleen water, wassend water water waarin ik mij baad waar al mijn weerstand weinig meer weegt water, ik was mijn gewaad…