Alle inzendingen over koud OR dood OR bestaan

Naar dit veld leiden de wegen die wij lijdzaam moeten gaan aan het einde wacht de zegen voor ons kommervol bestaan Heel ons leven kruist de degen met de dood als Partizaan wil mijn as tot molshoop vegen als ik voorgoed heb afgedaan Blind van woede zal ik sneven waar de liefde is vergaan Doof mijn sintels in de regen verstrooide ziel,…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

Vingers graag. --------------------------------------------- uit: 'De man die ophield te bestaan', 2015.…

ik uitkijk over het landschap van mijn bestaan!…

Liever doe ik water bij de wijn, dan azijn te moeten drinken, of dood te willen zijn.…

Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkele na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn.…

De lente kwam met storm De dood kroop – zonder vorm - Uit zijn ei Genadeloos besloop hij mij De zomer bracht het licht Onzichtbaar, hard Stil stralend en gericht De kanker plots verstard In de herfst een gouden blad Blij met wat ik had Ontlook ik weer Opnieuw, een tweede keer De winter, niet somber of koud Maar helder, transparant…

Mijn ogen zijn nat en rood gevoelens bestaan niet meer mijn hart is koud en dood het doet zo schrijnend zeer De zoveelste klap te krijgen terwijl je me iets had beloofd begin je weer met bedreigen van vertrouwen ben ik beroofd Waarom moet je manipuleren om te krijgen wat je graag wilt is het leuk om mijn leven te ruïneren kick je erop…

Een zwarte ruimte, leeg, kil en koud. Daar zal je blijven, oneerlijk, oneerlijk is de dood.…

wilde bloemen met niets anders meer dan vlakte en een blijvende verbijstering de dood is koud de aanslag nog meer…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

jouw bestaan zo groots voorbestemd om te geven bij leven en dood…

het duisterde traag subtiel penseelde tijd meer donkerte in het decor zette contrasten aan die normaal de structuur van bestaan wrijvingsloos aanpasten de samenpakkende schaduwen gaven een koud en onbestendig gevoel waar vroeger minuscule stofjes dansten in tevreden namiddaglicht tochtte het kil in verlopend samenzijn sloot ieder…

straat verlatend uit de lucht wordt valer het bestaan is schraler in verdwijnend licht er schemert dood in het vervagend avondrood…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood. De kansen die jij vergat. Je koos ervoor, misschien bewust, nog voor ik je gedag had gekust, nog voor ik 'vaarwel' kon zeggen. Waarom? Jij kan het niet uitleggen. Maar ik wéét dat je ervoor koos. Op je graf ligt geen enkele roos.…

Wat herleeft is verzonken in de binnenzak van mijn jas ongrijpbaar voor de vingers pluist de voering zich in scheuren Mocht de dood van lange akkers zich in luxe baden en is het sterven getekend bij ’t geboorterecht laat mij dan gaan in die oude jas Wat blijft is verstoken van zonden en slechts de dragers zijn verhuld in stille momenten…

het koude het grille van de nacht, het duister kom ter wereld , eet en slaap trek en sterf leegte heerst de nacht het grille het diepe duister de hemel is licht geworden, de ogen zien niet de sterren stralen het duister beneden boven is het licht de mens is dood de gevangene is vrij…

Mijn verstand staat even stil Wil niets horen, niets meer zien Al die beelden koud en kil Is dat de zin van het bestaan Ik wil niet meegaan in die waan Mag het ietsje minder misschien.…

Een eenzaam bestaan kan leiden tot depressie. Het onbegrepen zijn door anderen kan leiden tot de dood.…

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

hij woont in mijn kamer kleeft al een tijdje aan de muur lijkt hij een wolkje in mijn bestaan op talloze pootjes kruipt hij tussen koude kleren met het vege lijf of kriebelt langs mijn rug ondraaglijk lijden wij sinds ik hem stolpte onder glas na een paar uur geklaard en opgelucht haalt hij eigenlijk adem?…

op kale huizen op zoek naar wie hem moet vergezellen Hij die hij najaagt blijkt ver van huis en de dood is te afgemat hem na te snellen De dood voelt ‘t bot van koude kraken met die najaarswind huilt hij luid mede Dan ziet hij een man bij een bed waken die fluistert stil: Rust nu maar in vrede Traag glipt de dood door koude muren…

met als doel na de dood eeuwig te leven Mocht er dan toch een God bestaan is het dan erg om dood te gaan? We zullen het pas weten op het moment als de poort wordt geopend naar dat andere bestaan Soms is het niet te bevatten want het blijft een mysterie of er leven is na de dood...…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

Toe maar, ik neem ze, die koude toppen en tenen. Steek ze in me en laat mij je verwarmen, geen afgrond voor verlangen mag hier bestaan. Ik neem ze voor lief en versla de kilte in jou. Kom tot mij, kruip dicht tegen mij aan.…