Alle inzendingen over kras-reizen

(Kras reizen) “Fantastisch, Geweldig, Formidabel”. Hij doet kond En alle superlatieven rollen al brabbelend stromend uit zijn mond Ze zweven als vogels door de lucht “Superbe, Schitterend, Uniek”.…

Slepend gaan zijn passen over het zanderige pad de winterse schoonheid van het bos kan hem zelfs vandaag niet meer bekoren schouders iets opgetrokken het hoofd naar beneden beide handen in de zakken maar verstoken van warmte gaan zijn stappen trager en trager niemand die hem wijst op de kleurrijke paddenstoelen half verscholen achter…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…

niet om Kris - Kras - Kris - Kras - Daar is de brug...bukken!…

ze vallen aan massaal die zwarte vogels op de pindakaas intussen roepen ze kras tiebie kras tiebie…

Mijn verstand op nul, ogen in het duister, dwaal ik door de gangen van mijn bestaan. Nooit meer zou een scherpe punt mijn lichaam strelen. De schijn, het perfecte meisje van toen, keerde eventjes terug. Maar ineens, mijn gedachten zo helder, ogen staren naar mijn arm. Zelfs mijn fantasie liet mij in de steek.…

verdriet stuurde ik vol valse hoop mezelf met een kluitje in het riet stak ik liever mijn kop in het zand en blijven beweren niets aan de hand besef ik nu dat lost niets op maar kost je wel zelf de kop recht ik nu schouders en rug wil ik al kijkend voor uit beginnen aan de weg terug weer te zijn wie ik was vrolijk sterk krachtig en kras…

Het woord ras Het is Drijfzand creëert afstand Het boezemt mij in Een gedrocht een monster een woord dat Tevoorschijn komt Als zwarte stralen Geen plek Voor dat woord Het is verboden in mijn hart Omdat Degene die in nood waren In tijden dit woord Terecht vermijden als Zwarte stralen Het woord ras Een leeg hart En diepe kras…

Het was, zo sprak een krasse vrouw in Drenthe Voor mij gewoon een soort van levenslot: Ooit win ik honderd euro uit de pot Want honderd euro vind ik best veel centen Maar dat het vijftigdúizend euro was Dat vind ik toch qua lot wat al te kras…

kras op beest! maar hij luistert niet hij fluit me uit klote vogel.…

Ik zie de chaos in de lucht Alle sterren kris kras door elkaar Voor elkaar op de vlucht Terwijl ik ernaar staar Ik zie de chaos in onze relatie Alles kris kras door elkaar Tussen ons steeds die spatie Besef, terwijl ik naar de sterren staar.…

Vluchtfantasieën, vakantie 'Mind your step' Veiligheidsprocedures, wachten bij de gate Ik sluit mijn ogen mijn gedachten nemen de loopband naar bestemmingen met een landingsbaan De sluis van de slurf hapert een meter voor de vliegtuigdeur 'Mind your step' .....Vluchtfantasieën, veiligheid .....'Morgen lukt het' .....Veiligheidsprocedures…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

Het krasse woord wordt net als veel mensen vermoord, het woord mag worden gehoord,wie moordt is echter gestoord!…

Ik kras een krasje op je hiel Als jij aan mij voorbij gaat Ik kus een kusje op je ziel Als jij weer bij mij staat…

Hij poetste de plaat en was zo kras, dat ie net als de plaat, met een snelheid verdwenen was die later in alle kranten te lezen was.…

De weg en de wegen de wolken passeren het oog en de vlucht van het vliegtuig en de benen lopen die stappen en luiden op andere grond en andere tijden kijken uit naar waar deze weg op uitmondt…

De kracht van de verbeelding huist in mijn hoofd zij draagt mij met vleugels op de wind waait mij naar verre landen met gouden torens vreemde klanken nieuwe kleuren en ander licht naar verre kusten woeste zeeën en verstilde stranden met reusachtige bergen drukke steden en kleurrijke straten mijn verbeelding is breekbaar…

In de reis ligt de bestemming: de weg de wolken het water het zand de jungle de rotsachtige helling beweging is bestemming nu en hier het doel er is geen daar en dan.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

Dan wist ik dat je snel weer ging Naar weer een nieuwe bestemming Rome Parijs Madrid Milaan Pakte je al je mooie kleding uit En gooide je ze naast de wasmand Lag je je tandenborstel op de badrand Dan wist ik je blijft een tijdje thuis Totdat je uitgerust was en niet meer moe Dan waren er nieuwe verre oorden Waar je dan weer heen moest reizen…

we aanvaarden de reis leggen een lange weg in stilte af we vervlechten de beelden tot een onsamenhangend weefsel we zijn reizigers zonder woorden passanten zonder grond we reizen met gesloten ogen gekleed in weerbarstige huid en dan is er het woordenloos weten: we komen nooit meer thuis…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Reizen met gesloten ogen, reizen zonder beperking, zijn verzekerd tegen financieel onvermogen ontdekkers van alle windstreken boeken nu een vliegvakantie.…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

Ik zou willen reizen, heel ver weg Het liefst ver van mezelf vandaan Maar ik weet dat dat in geen een land zal gaan. Ik zou willen reizen, heel ver weg Maar besef dat dat niet kan Dus van dat reizen daar komt het niet van.…

reizen over de randen van de wereld om niet thuis te komen…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

Reizen is heimwee. Thuis is verlangen.…