Alle inzendingen over kussen sloop

spelen jij een kalme zee ik liet de zon verdwijnen je lachte, zei, ga mee je sportte om te winnen die strijd bond je wel aan ik speelde met de knikkers voor winnen ben ik nooit gegaan jij loopt terwijl ik wandel ik kijk als jij het ziet muziek is te genieten wel iedereen zijn eigen lied ik zal de sterren plukken die rijp zijn voor de sloop…

achter mijn lippen, in de mond wordt het kerkhof geruimd, binnenkort hoor ik hem zeggen vanachter het mondkapje: het gaat hier over de onderbouw de keuze kan ook vallen op stapje voor stapje, zegt de man maar we hebben voldoende geduimd en van nog langer tobben krijg je echt berouw, en Hij heeft er weet van enfin…

Stapel de stenen in de bouwput van het leven sloop scherpe kanten, maak zachte ronde hoeken let op de val kuil, sommige wanden zijn onbegaanbaar door een té ingrijpende sloop leef je het leven dubbel en blijf je op zoek naar die ene draad, die wijsheid met warmte verbindt…

De sloop van het huis veegt alleen maar stenen weg. Het thuisgevoel blijft.…

de dichter moet scheuren vormen slopen en delgen zodat de waarheid over blijft…

Als ik weer ga corona-piekeren ga ik maar weer legpuzzelen 2 x 1000 stukjes leg ik klaar de afmetingen zijn 44 x 68 cm van het merk Puzzel Box Pleasure de kleurrijke afbeeldingen zijn 'een wit paard in een gekleurde herfst' en een 'angstaanjagende tijgerkop' niet geschikt voor kinderen onder de 4 niet vanwege de tijger maar de stukjes…

Het maakte mij niets uit ik zag radijsjes blinken en je lippen rood ik wou je effen kussen je nam net een stukje brood…

voel zachte klanken in een eindeloze stoet, geluiden van nergens en overal wanneer daglicht en schaduw zijn woorden verlaten op zoek gaan naar losgebroken schimmen van de ziel; het weten dat alles leeft in open zicht en dat, gedragen door het sterven, verwachting terugkantelt in kleine fonteinen, ongevraagd en vaak hoger…

wek mij dan als de dag begint met uw speelse kussen Ik wil naast U liggen in de wisseling van heel uw natuur... Wek in mij Uw Liefde... zet mijn hart in vuur en vlam om jouw licht te zijn zoals een vlam de lamp doet schijnen... Zonder uw kracht BEN IK NIETS Zonder uw liefde KAN IK NIETS…

in mijn droom vloeit tijd over mijn kussen het druppelt warm over de rand de klok wijst nog maar vier wijl het seconden lekt in de straling van vormen en in de cohesie van lichtgeraakt laat het zich langzaam uit mijn geheugen stromen terwijl mijn oog waakt en speurt in eeuwigheid van ruimte…

Ach! wat kust ge deze verzen, Lieve schone, kus ze niet: Of zijn verzen zo veel waardig, Wees dan, schone, wees rechtvaardig, Ik ben louter minnelied!…

nauwelijks leek te blussen Wat rest zijn smeulende emoties Haar liefde is onbaatzuchtig, onvoorwaardelijk Voor hem, onbegrijpelijk, ongemakkelijk Haar liefde zit in elke vezel, in elke cel Voor hem, te dichtbij, te overweldigend Haar liefde is op elke plek, ten alle tijden Voor hem niet te vatten en benauwend En ze stikt hem met haar kussen…

Kussen van uw lippen en uw ogen, Zachte daden uwer handen, Zoals koele wateren getogen Door de tuinen dezer landen, Drenken in onmiddellijk bevloeien ’s Harten diepste wortelcellen, En naar een oneindig openbloeien Gaat de siddrende aandrift zwellen, – Een geluk als nieuwe wijn geschonken, Waar de schijnen dood en leven Schaduwloos in…

In de nacht droomde ik over jou en sliep ik heel zacht. Gelukkig lag je naast mij, maar je hoorde mij niet dromen. In de droom die ik had bedreven we de liefde. Het was zo'n fascinerend spel: je kuste mij en ik kuste jou. Gevoelens had ik voor je, intens tastte ik over je wonderlijke lichaam. Het verlangen was groot…

Zou het je helpen te worden gekust, door een Myriam of een Elisheva ? in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad vol van verleiding en Bijbelse lust. Ook de dochters van koning Salomon wisten met hun wiegen te behagen. Eens geborgen in hun malse schoot dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood. Jouw sombere buien zijn enkel…

de nieuwe verdieping tot ook die de top bereikt en de uitgebluste hoekstenen weer wachten op de sloop.…

rust liefde en geluk leven angst ellende en sloop dood wispelturige stilte…

De slopen bollen alsof de kussens zijn geschud de spijkerbroeken gaan op rij wijdbeens boven het gras Wasdag…

Want je vorige koop Is al naar de sloop Of naar de kringloop. We moeten leren Iets iets langer te waarderen.…

kwam even sloop duister langszij ...…

hij plakte watten tegen muur en tegen wand zij hebben oren *** nimmer heeft een muur één woord tot mij gesproken bang voor snelle sloop…

Brutale donder in zwart en wit Met je krachtige snavel pik je in alles Sloop je wat je slopen wilt Bessen en noten Restjes eten voor de mussen Waarvan je er laatst nog zelf een at En maar schelden tegen de kat Brutale donder met pit Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen En dan weer terug, alsmaar scheldend De honden verbouwereerd…

Ik zou je willen zoenen zoenen zoenen Je kussen willen kussen kussen Proeven je lippen proeven proeven En willen voelen voelen voelen Of je wat voelt voor mij…

een man en een vrouw samen oud geworden zaten samen zwijgend op een bank in een zomerend park en hij zag hoe herfst in hun bomen sloop…

na de sloop liepen we langs het puin door het lege land het leven van alledag was ruw uit haar raamwerk geschud een stormwind rukte de laatste vijgen van de bomen…

Geen tornado met hartstochtelijk temperament die zonder pardon door mijn woninkje scheerde. Geen auto die vlak voor mijn deurtje parkeerde met een, in Bin of Hoe zijns naam, compliment. Geen burenruzie waarbij te lang door is gejend. Ook geen e-mail bom die te vroeg explodeerde, noch een Alkaidiaan die `n praktijklesje leerde. Geen kernkoude…

Beroofd van schaduwspel en luwte ligt ’t in de wind en heet nog plein vrees ik door kerk en cafetaria bekeken wie daar blijft steken wordt gezien vindt er geen reden tot flaneren zal dus huiswaarts keren zonder zich te kunnen zetten bij een boom met bank of op een knus terras daar waar de herberg was werd recht gesproken over roof…

de sloop waart in de wijk nog staan er naoorlogse karkassen uit de snelle nieuwbouw toentertijd wat ooit een warm en intiem thuis is geweest wordt nu zonder enig mededogen uiteengereten gedoemd om te vergeten nog resten sporen op geverfde muren en behang zij openbaren stukjes leven uit verstreken jaren hun wereld was niet bang…

aan een Urkse kade rust een oude vissersschuit verwaarlozing in z'n blik de grove letters van zijn thuishaven leesbaar nog in roest gedegradeerd door quota van zee naar meer bestemd voor andere letters of toch voor de sloop ik miste hem al een tijdje in Scheveningen uit "De Zee en Ommelanden"…

ik mis de toren die ooit uit gebed is geboren opgestaan maar nooit ter kerke is gegaan gods vinger is niet meer sinds de heren hebben besloten dat hij moet worden afgebroken van het gebouw staat de deur nog aan kringelt wierook door gebeden over toekomst en verleden bewaken kaarsen walmend zielenrust terwijl het vet al sissend…