Alle inzendingen over laatste reis

nog toen jij Aan je laatste reis Naar Gods horizon Die ochtend in Vrede begon, En is het niet Alleen het gemis Maar vooral ook Wat je onaangeraakt Achterliet dat ons Raakt diep in het Hart waarin jij Voor altijd leven zal…

Verlies van iemand dierbaar is niet leuk Het doet pijn, het is niet fijn We hebben allemaal wel iemand verloren Iemand die niet meer bij ons kan zijn Deze persoon verliet deze aarde Voelt geen pijn meer en is bevrijd Deze persoon voerde zijn laatste reis Hoog boven de wolken naar de hemelse stad vertrokken Zijn laatste transformatie ondergaan…

grens heeft getekend wit, maar ook levendig schateren foto's naar het verleden zonder dwalen gaat deze laatste reis en elke bocht schept een klein beetje afstand een klein beetje minder meer…

reis met hoop op zegen in Gods Paradijs!…

Oud en grijs lief en leed gedeeld Voor ons het grote voorbeeld Een rimpel van zorgen Zorgvuldig voor ons verborgen Vele herinneringen schuilen achter die ogen Waarvan wij er vele weten mogen Sommige zijn net nog een kind Weer andere wachten Tot hun laatste reis begint Oude mensen jullie mogen we nooit vergeten…

reis klinkt toch als een sleutel voor het paradijs…

Een dag vóór je 50e verjaardag Je hebt het niet gehaald Met lood in mijn schoenen Voorop lopend in de kleine stoet treurende mensen Zonneschijn en vrolijk fluitende vogels Vergezelde jou in je laatste reis Mijn voeten wilden niet meer verder Maar ik kon je nog niet alleen laten We bereikten jou bestemming Langzaam werd je daar neer gelegd…

het was een plek die wekelijks houvast bood terwijl je verder steeds meer los moest laten dierbaren, gezondheid, werk en jeugd je ervoer daar momenten van genade waarin de eeuwigheid zich openbaarde velen werden er geroepen tot nieuw leven er werd een stukje meegelopen op de laatste reis en als je het gewoonweg niet meer wist dan brandde…

Een Hindu heeft recht op het Nirvana, het eeuwig durend paradijs; als die de ban van het wiel heeft kunnen breken, en mag ontsnappen voor zijn laatste reis.…

Hier sta ik dan wachtend op m'n laatste reis, niet wetend wat er komen zal. Ooh edele zeeën, door schone rivieren gevoed Ooh waarde aarde, toon mij uw gemoed. Mijn leven geleefd, mijn paden bewandeld.…

Voel de laatste zucht door de kamer gaan. Dag lieverd, goeie reis een kus, niets zal ooit meer hetzelfde zijn.…

reis weet het mij voor altijd stil te krijgen…

Hij zal me vast ’t genoegen niet ontzeggen me te vervoeren op mijn laatste reis om me vervolgens zachtjes neer te leggen, daar ergens in het poezenparadijs...’…

reis bloemen die kransen zie ik toch liever dansen maar de koffietafel achteraf dan nog liever op mijn graf…

mijn lief wat ben je treurig ik zie je ogen als de maan groot en rond breed schijnend vol in de hemel staan maar ik weet dat je gedachten nog verder van mij zijn je lippen die vaak naar me lachten zijn strak nu en vol pijn waar zullen we nog heengaan op onze laatste reis ik wil je vergezellen je bent zo lief, zo wijs mijn weg gaat…

blinkende revolver verborgen in de holster onder zijn oksel doet hem de wereld aankunnen eindelijk baas over eigen lot God staat op de trein te wachten zijn laatste reis, weg van hier waar zoveel mensen hem verachten uitschelden, verstoten, vergeten later misschien te ontdekken, schadelijk de kracht die kan uitgaan van hen onder invloed…

Door het open raam vangen je ogen de blauwe lucht Nog even genieten voor je allerlaatste zucht… Vogels laten zich meedeinen op de zachte adem van de wind Je ogen stralen in het schemerlicht Even voel je jezelf het kleine kind De angst voor je laatste reis is weg Genietend neem je afscheid van de natuur Nog één keer glijden je ogen de hemel…

En aangeraakt mogen worden bij de wakende geboorte van elke eerste droom van leven en bij de slapende stilte van de dood die in de schaduw van het wetende maanlicht een laatste reis is geworden naar de troostende eeuwigheid die dankbaar en verlossend blijft wachten.…

reis te ontzeggen om de klippen te verleggen, viel er tegen die natuur- kracht niets te winnen, behalve vanuit windstilte te beginnen de knopen door te hakken, alvorens een andere kiel te leggen.…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

reis helaas, mijn taken zijn nog niet volbracht ik zal nog jaren eenzaam moeten zwerven’ pas toen zag ik zijn scherpgeslepen zeis…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

reis het dorp je ziet en hoeveel de wind door vingers riet…

reis de klippen te verleggen, viel tegen innerlijke natuurkracht niets te winnen, vanuit ingehouden windstilte ankers te lichten, gelopen knopen door te hakken, over een nieuwe boeg te gaan.…

Een landman strijkt met forse streek de zeis, De zomerdag is weder rijk aan leven, Ik beid nu onbevreesd de laatste reis, Die veler hart staag van angst doet beven. Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven, Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs? Ik won de zielenvrede, hoogste prijs, Waarnaar men in dit veeg bestaan kan streven.…

Kocht boeken om nooit te lezen kleren om niet aan te doen nu zijn mijn kasten overvol maar mijn hoofd is nog leeg mijn lijf nog steeds de oude Ik klim op de klimop om de vallende ster te zien die daar ergens ver weg zijn laatste reis verlicht Zocht jaren naar de zin maar kwam niet veel verder dan wat losse woorden die ik neerzet naast…

reis Elk weekend kniel ik bij je grafsteen neer Bedankt voor je aanwezigheid Ik was liever zelf gestorven Als dat jouw pijn ook maar een beetje verdrijft Nooit zal ik het vergeten Elk moment samen zal ik elke dag opnieuw beleven…

Haar lichaam, die haar wezen als een reiskoffer heeft beschermd, wacht geduldig op haar laatste reis.…

Altijd op reis zonder ooit aan de laatste reis te beginnen. De koffer verdwijnt in de kast en komt er pas uit wanneer ze naar huis mag.…

Ik begeleid je op je laatste reis, hier op deze wereld En geloof, dat ik jou ooit weer zal ontmoeten.…