Alle inzendingen over lelie

Op de drempel zegt ze: -het wordt weer kouder, maar de oude lelie begint te geuren Hoor! Hoor! Ze stommelt richting de warande. Hoor, in de hemel speelt Bach mijn sarabande.…

als een eenzame ui in een godverlaten bos zo stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde lelie…

Als een lelie op het water Heeft mijn ziel zich uitgespreid Tot een nú-zijn zonder later, Bij het stilstaan van de tijd. Onder 't helder koele laken, Waar ik op de sluimer wacht, Lig ik tussen droom en waken Voor de drempel van de nacht.…

De lelie van dalen ruikt erg lekker. Veel en veel lekkerder dan de anjer. Dus ruik vooral niet aan de anjer. Dit weten we dan ook weer. Dag allemaal. ------------------------------------------ uit: 'Plint', memo's en beeldende kunst.…

Waarom overweldigde je mij toen pas...met witte lelie- bloemen. Gaf je mij, met mijn ogen dicht...onverwachte zoenen. Waarom zei je toen pas...dat je van mij hield waarom pas toen, nadat mijn liefde voor jou, compleet was vernield?…

het was altijd stil in mijn kast én veilig het werd ook nooit dag of vlammend rood; het geschreeuw verdween samen met de stemmen van voortbewegende ramen die wolken droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen en het maagdenvlies dat zich verborgen hield onder de gescheurde kousjes en jurkjes van mijn pop klaverblaadjes…

Het pad waarover hij zijn stappen zet ligt afgezonderd ver van stemmen anders dan de zijne eenzaamheid is metgezel lijkt het wel voor al degenen die in eigen zwijgen niets kunnen verstaan maar hij ademt verwondering wanneer een lelie - badend in de maan - liefdevol het water kust of het nijgend zware graan vergoten tranen draagt van…

verlangen zichtbaar wordt in het lettertasten van schoonheid (zachtgelijnd) hoe dicht zal ik je vinden wanneer je in mijn denken ligt, touwtje springt met ieder seizoenslicht in oceanen van papier duikt -golvend- en poppenscheepjes uit een notendop wrijft om liefde enkel om liefde -zweef en geef tijd jouw naam- zoals een lelie…

Is een viooltje minder kleurrijk dan een lelie of een roos. Is 'ouderwets' wat uit de mode, niet meer hip, dus waardeloos. Heeft een prins een mooier leven dan een bakker of een boer. Is een man die niet wil vechten minder of nu net meer stoer. Is een film aangenamer dan het lezen van een boek.…

Citroen-aroom van gele zuidervrucht, Adem van perzik purperdons-bedekt En ziel van lelie tragisch bloedbevlekt Smelten bedwelmend tot één geurenzucht.…

Laat haar lelie op het water zijn, klaproos op het veld. Roos met doornen, duizend- schoon.…

Aardse schaduw omhelst maan haar nog onschuldig bestaan luna zonder sluitend verweer vannacht kapoeres, soezige sfeer als roomkleurige lelie verwelkt. In het water geraakt zienderogen schudt witte vacht om te drogen gênant uitgetrokken zichzelf terug hangend aan hemelgewelf in wedergeboren schoonheid gedoopt.…

Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien. ------------------------------ uit: 'Het onverborgene', 2006.…

Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien. ----------------------------------- uit: 'Het onverborgene', 2006.…

gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig pardon Immer turend voor dat kraakheldere meertje Met die enkele prachtig blanke lelie…

stel je komt niet lekker uit de winter buiten wat was je een eitje je vreet je te barsten aan lelie van dalen denkt ik popje prachtig ben zalmrose nimfachtig terwijl jij engerling met je eigen slijmschijt al je brede rug besmeert zodat je meer lijkt op ‘n hoopje vogelstront maar als je dan doorschiet naar je imago zwarte kop verder…

horen, uitgestrekt in het neervallen misschien om het gemis van de ochtend waarin bloei gulzig en ongeremd golft naar het oor van verbeelding om verder te gaan verder dan de broodgedichte dodenakkers die, verward, hun verlangen nooit meer kwijtraken in telkens grotere waterdruppels om wat zij geworden zijn, onthecht van licht en lelie…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

verder van ons werkelijke ik concessies dreigen veel weg te wissen besturen mijn wegen en mijn wik steeds troebeler wordt het water van wat jouw vijver ooit eens was de helderheid verdwijnt langzaam later en de vijver wordt een dooie plas Niets wil er nog in bloeien de waterlelie geeft het op geen kikker wenst er nog in te stoeien de lelie…

Wie belicht nú simpelweg de lelie, lis en roos de boterbloem, de bosframboos de heide, groen en gras de vlinderstruik, het struikgewas Wie bezingt nú simpelweg de vlinder, vlieg en mier de watervlo, de regenpier de lijster, spreeuw en kraai de roepie-roepie, vlaamse gaai Wie omlijst nú simpelweg het wonder, land…

Als ik mijn hemel eens op aarde kon verspreiden Mijn goede vruchten werden smaakvol onderscheiden Ik zou schoon gekleed gaan als een lelie op het veld Mijn zon had duizend stralen min of meer zo wel-geteld.…

Kinderschaduwen uit Antwerpen, De schaduw van een rode lelie, Een meeuwenschaduw uit Den Helder. En uit de tijd van Koningin Emma, Gerafeld maar nog goed herkenbaar, Schaduwen van grijze dames. De schaduw van een boom in Frankrijk, Een vleermuisschaduw uit Zuid-Limburg, Een grote vliegtuigschaduw uit de oorlog.…

De kiem waait uit een ver oosten Naar het westers laagland Een lelie in een bol gewikkeld Vouwt zich pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt…

Op de eerste stap in een ander jaar, nu moederziel alleen, zonder haar, rijplicht omvat de keel van mij en het bevroren land, het is niet zo dat de steel van de blanke lelie is gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween…

Kent u ze, die groene beestjes die kwaken in de vijver Kent u ze, ze springen in het rond Ziet u ze wel eens zitten op een blad van de lelie En hippend op de waterkant?…

Deze cultuur bloeit het lichaam open Met een hart dat is gesloten De body glanst met goud bespoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood zo oud Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

houden zelden tijden van distels de nectar is dan al in zicht - mijn liefde is aan jou gericht wij, verslingerd als kamperfoelie met de zachtheid van mos - ik laat je niet meer los nooit het gevoel van muurbloem maar dansend als een blad in de wind - op jouw melodie die mij bindt gevoel gelijk bloemen der lente en blank als een lelie…

dat moet godverdomme gedanst het was er een klingen en dreunen van hard pauken hard posaunen daartussen hinkten en steunden de kreupele engelen gezeten vanaf kraakwitte schouders keken er twee op haar hart ze wezen onherstelbaar deze bruid haar huid gebroken zwart --------------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie…

stad dat moet godverdomme gedanst het was er een klingen en dreunen van hard pauken hard posaunen daartussen hinkten en steunden de kreupele engelen gezeten vanaf kraakwitte schouders keken er twee op haar hart ze wezen onherstelbaar deze bruid haar huid gebroken zwart ------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie…

zó moeilijk, maar bloeide de lelie der zuiverheid. Er kwam een vredevol geluid met volledig nieuwe antwoorden. De gracieuze geste lag in elk schrijden, buigen en bewegen van mijn lichaam. De geest stuurde elk veranderde beweging, in de richting, voor genade der complete mensheid. Het vroeg wat van me, maar gaf ook.…