Alle inzendingen over lengen

zullen dagen lengen wanneer de zomer een regenjas draagt worden nachten korter wanneer ogen niet omzien naar uren die tussen zon en maan verbleken luiden klokken de lauden in of worden korte metten gemaakt met lofzangen en psalmen wanneer in het raamkozijn schaduwvleugels worden gestreken…

ze stonden allemaal vol in het licht met zon op hun gezicht familie vrienden en bekenden deelden het leven dat ik leidde maar in het lengen van hun schaduwen verkleinde ook mijn beeld tot de laatste vriend mij vroeg wat er aan scheelde ik schaduwde slechts plicht het volle licht had mijn leven al geruime tijd vergeven…

het huist al in warme tuinen struint op beschutte plaatsen in de duinen jaagt met de vogels in lied en gebied bij het zonnig lengen van dagen het cirkelt rond in takjes met vragen hoe krijg ik dit jaar mijn nest van de grond het is mijn lente nog steeds prenataal zij wordt geboren in een totaal onverwacht ochtendgloren…

eind januari begin ik altijd naar Lichtmis te verlangen dagen lengen . de eerste stap naar vernieuwd leven tijd om met een pannenkoekenbak een feest te geven maar nog houdt corona en mutaties ons gevangen misschoen kan ik dan toch beter kleine flensjes maken en tegen mezelf zeggen laat het je maar lekker smaken!…

De zon schijnt blauwe lucht De kou schrijnt een winterzucht De dagen lengen verlangen groeit Ik heb lentedrang naar al wat bloeit Groene blaadjes bries vol rozengeur Een bos lavendel mooie paarse kleur Zwoele zomeravond zon op mijn huid En eindelijk weer die verwarming uit…

Maar onbezonnen slijt, en met het lengen, wordt een jongen, langzaam een man. Ogen knijpen nu dicht keren terug naar toen wij geen weet hadden, nergens van.…

Snijden gedachten wonden in het zijn van geleefd verleden en is het pad van de toekomst soms slingerend en onbegaanbaar struikelt wantrouwen niet meer over vertrouwen in het nu, dan zal morgen tijd geven in dagen die lengen, de zon zal roepen en ik zal wachten boven aan het duin waar zicht geen vergezicht meer is en de…

de nachten lengen tot rode wederkeer naar 'n herfstige dood, wollig gekleed in grondmist en doorregen met rag op elk pad dat ik onwetend betreed het lijkt alsof verloren stemmen in die zachte, verstilde draden zijn gevangen alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig leven naar eindigheid doet verlangen…

zomaar een ziel uit duizenden waarvan de bladeren één voor één worden ontvouwd om zo tot de kern te komen is de vraag of je het wel toelaat daar dagen niet meer lengen de wind langzaam aanwakkert de kou je wellicht de das omdoet kleuren gedachten dieper nu de tijd is aangebroken om te leren schitteren in alle eenvoud…

dat me duint naar het Wad, de tocht door het vlakke land pluimt nog na, na deze langgerekte dag toch telkens als ik staar over het water valt het me op dat het me eigenlijk niet meer boeit, alleen de emotie spreekt nog uit een andere tijd maar steeds is er die drang om weer die kraag te beklimmen en de witte punten in de lucht te lengen…

waar wateren zich voegen lijken oevers op elkaar gaan tranen naar zee als vogels over dunne huizen vliegen, wuiven wolken schrilheid weg met regen en wind ruimt het vuur, rest de warmte van het tastbare woord om elke ochtend dezelfde dingen te doen, het water te koken, dagen te lengen…

reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden derfoar.…

plamuurde snel het grote doek met basiskleuren jij gaf de wereld meer gezicht zonlicht deed wat geel verkleuren maar in ongebreideld mengen werd snel het schildersmes gezet je probeerde nog met water aan te lengen in contouren was je leven uitgezet nog dagelijks penselen we in oliezacht het wit van licht en zon maar de…

Of waren jullie het juist die me ridderlijk op 't goeie spoor brengen, met deze plant, die nu in mijn tuin huist om zijn leven te lengen.…

aan mondhoeken kabbelend proef ik een vloeibare wens de lucht te bevolken, te dolen langs een frisse, onbewaakte grens de ideale plek om een offer over bodemloze grond te plengen of mijn stoffig lijf uit aderkalk met gestrekte adem te lengen bij hoog mikken of laag scheren kent deze platgeslagen woestijn noch gebeitelde geboden…

De zon verliest terrein, maakt plaats in het seizoenaal spel, waar dagen niet langer lengen maar korten, gelijk mijn adem gestokt in wolkjes langend naar lichter.…

ik keek naar je op je spiegelde hemel ontmoette in glas het wit van de wolken zag jou komen in blauw dat strakt boven groen in een zomer vol dromen je was geen fata morgana maar vatte mijn hand keek naar het land en zei, kom we gaan naar het huis waarheen de wind ons zal dragen een thuis waar gelukkige uren zich lengen tot…

in en uit de ademtocht op het deinen van de zee lichtgewicht gedragen welbewust van overgave strelen golven welvend voldoening van een warme waterwieg nachtdonkere diepte tintelt helder gekleurde levenskracht in zwierig ritme begroetend de zonneklare moederlach ongemerkt lengen vreugdetranen zilt de gul geschonken zachte schoot seconden…

Ik heb in je hart melodieën geschreven, zonder muziek maar wel met het licht dat ik in je ogen heb ontmoet de dagen aaneen lengen de jaren waarvan ik de tel ben kwijtgeraakt, ik heb zoveel zonderlingen ontmoet dat ik één van de melaatsen geworden ben ik kan niet kaatsen tussen de reiziger in mij en de zwijger die in mijn woorden zichzelf…

twee gewassen handen een schone mengkom stralende glimlach het bereidingsboek vol plakkerige ezelsoren twintig vlijtige vingers die goed kneden kunnen vuurrode lippen om te zoenen eerlijke producten om aan te lengen met liefdesliedjes een voorverwarmde oven alwaar de hartvormige taartvorm met beleid wordt ingeschoven wachten verwachtingsvolle…

Maar met t lengen van de kou, en korter worden van dagen, slaat genadeloos de stal-blues toe. Klaaglijk loeien zij over groene velden, en de stier van hiernaast. Hoe weemoedig hun dansant. Zwart witte koppen hangen triest, maar zij plotten hun ontsnapping; een koe is nooit lang levensmoe.…

je ziet eruit als een picknick van Van Gogh blozende wangen in een gebruinde huid als aardbeien tussen twee boterhammen met talrijke tarwekorrels als sproeten vertrouwen was zonnig verschenen maar verried de winter al voor de herfst en nu, wijl de dagen nog steeds lengen had het niet donkerder kunnen zijn je ziet eruit als een picknick van…

Zou wensen in jouw hart waar je slaapt en droomt een zingend leven dansend misschien jouw stem horen terugkeren, hoop bewerend zal weer de grond omspitten de zolder opruimen, het jaar afserveren een nieuw huis inschrijven de bomen laten groeien naar jouw hemel, de zoete stem die naar mij roept, telkens een stapje dichterbij het nieuwe lengen…

Zachte woorden wil ik spreken in het holst van donkere nacht strelen jouw blozende wangen komen wanneer je mij verwacht in mijn armen zal ik je sluiten beminnen hartstochtelijk verliefd zullen we wachten tot buiten licht weer door het duister klieft ach als straks de dagen lengen worden nachten zo licht en kort menig tranen zullen we…

Aan het einde van jouw leven, liefdevol delen met jaren die slechts levenden lengen. Als ik, ook maar iets, kon vertellen, welke woorden hierbij te vinden? Enkel Connie Palmen en Hans van Mierlo; Hans van Mierlo en Connie Palmen. Tot het einde toe...dan: vreugdevol verdrietig vredig verbonden? Een speciaal echt-paar.…

sluit maar je poriën verhard snel je bast laat je bladeren gelen zet je wortels vlug vast want in een herfstige wind oogst de zomer haar kind in de val van de tamme kastanje nachten gaan lengen kou voelt naar vorst die de ochtend versiert met haar ijzige franje is jouw hart nog open in een nazomerse gloed het roodkoper van herfst…

jij hoort er helemaal bij zij aan zij zullen wij dwalen langs d'eeuw'ge baren grijze wolken kolkende waat'ren vuurstralen lichten weer biddend gaat 't hart tekeer in tijd vergeten zullen wij elkander heten dagen die gaan lengen - niet zonder ons - - niet zonder ons - in d'onverbrekelijkheid onzer wenk in waardigheid zal er liefde…

Geef mij de sfeer van havens de zoute lucht van zee witgekleden matrozen van wie ik verder niets weet draaiing van geslagen touwen gummi piepend tussen wal en schip opgedroogde wieren op de kade wespen langs een lijn vol vis Ik leng anijsdrank aan met water spuw de deksels van een pit mompel in de zon iets Grieks Geeft niet waar ik…

Doolde jarenlang Over dorre wegen Verkoolde gronden Verschroeide aarde Met de drang Naar een zegen Die boeide Warmte baarde Zonder te verzengen Die groeide Als goede wijn Zonder die met water Aan te hoeven lengen Les mijn dorst Druk me aan je borst Deze tocht Door de woestijn Met te weinig vocht Deed pijn Ben mijn oase Der dwaze…

Wacht je op het nieuwe voorjaar op het lengen van de dagen droom je van een warmere wereld vol van licht en welbehagen...? Misschien zijn je mussendromen en verlangens niet zo groot misschien wacht je op wat graantjes of gewoon wat kruimels brood.…