Alle inzendingen over lente OR akker OR schatten

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

kneden klei ben ik in jouw altijd lente hart en reeds een fan van de droomstilte.…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

‘Ja, wat men toch al vreemde dingen in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap, ‘Zo zag ik daar eens op een akker een raap, een echte reuzenraap. Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

Nu de lente dan toch haar eerste schreden zet, de krokus heel nieuwsgierig op windrichtingen let, kies ik vandaag voor de allesomvattende stilte of een dampende en onontkoombare kilte? De akkers liggen nog onbewerkt stil te wachten waterprachten dijen nog uit ver buiten hun oevers.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de winter werd groener dan de lente zich ooit in een zomerse bui bloot had gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon…

Ik zeg je: 't is een schat van een stad een schat aan verleden een schat aan heden een schat aan toekomst een schat aan moggelukheden Rotterdam 'n schat van 'n stad dat zeg ik je!…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

zoveel met je gehad ben bang dat chaos alles openbaart maar hoop dat nieuwe grond jou na de winter lente baart…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

als de dag buigt naar de zon en de aarde de hemel kust zoekt de schaduw traag haar weg over reeds gerooid veld dat verlangt naar stilte, een geborgen rust en vormt de herfstige kilte in de groeiende duisternis, langzaam spreidend, een deken van droefenis…

achter de ploeg loopt een man golvend worden akkers geruld een sterke os doet zijn werk trekt door oerkracht de voren mensen en dieren wachten op de rijpe maïs van het veld generaties lang zwoegen in de keerkring van tijd Naar het schilderij van Juan Miró…

hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen voor God alleen terwijl de goddeloze bluffen stonden zij 't morgenlicht te kussen op Gods akker…

Aaneengestikte akker Waar eens Friezen Met afgezakte kousen Schouder aan schouder In zweet geknoopt Land in voor trokken Verstilt een vergeten pad Geboren uit platgetrapt Weggewaaid naar voort Rafelende gang Versleten zigzagloop Gegroeid in schaduw Van verloren karrensporen Boerenslootjes waterlint Tussen velden aaneengedraad Stoppelland…

Vlinderend door het akkerveld Veel vlinders heb je al geteld Tussen bonte bloemenkleuren Ze weten nectar goed te keuren Vlinders maken je leven blij In een graanveld, frank en vrij Tussen korenbloemen en kamille Het levensritme mag er verstillen Kwik-me-die hoor je tussen granen Kwartels die zich er in zangkunst bekwamen Blauwe korenbloemen…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel.…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

dan de lente ons weer!…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…