Alle inzendingen over lente OR mollig

Wie kan haar nog tegenhouden nu ze al vroeg wakker wordt en de vogels doet fluiten? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze de krokussen kleurt met licht en doet reikhalzen naar groen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze mensen doet groeten en blij gezind doet stappen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze nestjes wil bouwen en blaadjes en bloesems…

Stilzwijgend tikken de kiemen als eitandjes tegen de aardschaal Verblindend is het licht als het donker eindelijk wijkt Dagen worden aaneengeregen met dons en mos en twijgen Bevend zweeft de nevel over heide, weide, wouden Blatend, kakelend, kwetterend wollig, mollig, melkgelik Bruisend breekt het beekje De elver schiet schichtig…

Het tengere lichaam van vroeger is nu aan de mollige kant. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest.…

De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer.…

De witte kist onzichtbaar door de bloemenpracht met linten beweegt zacht op eerbiedig zakkende touwen Haar schreeuwen worden niet gehoord maar smoren zich in doffe snikken die het leed niet willen stillen Weer voelt ze zijn mollige armpjes om haar nek en hoort zijn eerste woordje dat haar de eretitel mama verleende Gedwongen terug…

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

de dag dat de sneeuw waarnaar ik zocht gelijkt op eeuwige liefde ik spring en huppel door naamloze vlokken en lik mijn waan met onzichtbare woorden de lippen wit straks de aarde wanneer ik slaap op het lichaam van de wachtende nacht ik zuiver mijn zonden met de ogen van onschuld en zie hoe het land zich verhoogt de vorsten mollig…

Festina lente, 't voorjaar is nog koud Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan Het bot uit in de zon, bij volle maan Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout De prima vera lentesymfonie Is op zichzelf an sich al een gedicht Laat twijgen zuchten onder het gewicht Van helleveeg en lichtkakofonie In park cantonia - maar…

het krioelt ervan rood bruine soldaten die wroeten, nooit klagen hun koningin te dienen mits...vroege zonnestralen!…

je tijd is bijna om de lente is in zicht dieren slaken blij gegrom voelen het warme zonnelicht. temperaturen stijgen het gras begint te groeien de winter moet nu zwijgen zelfs bloemen gaan al bloeien.…

De lente lacht de lente leeft de lente leidt de lente heeft iets levendigs iets lichts ik leef er op los en laat mijn lasten los de lente lokt de lente kust de lente geeft mij levenslust. Ga het ook beleven en laat de lente in je leven.…

Ze is vreemd mollig geschilderd, als een opblaaspop en niet van deze aarde, een onecht stripfiguur, maar wel met okselhaar en schaamhaar, wat overigens totaal geen erotiek uitstraalt, vooral het buitenaards gekunstelde onderstreept.…

aan dat meisje in Hekelgem bijvoorbeeld dat mollig was en oude wijsheden in zich droeg. Ik verpakte mijn angsten in fraaie zinnen en kreeg er een albatros voor terug die nog jaren woonde op mijn oude kamer. Charles Baudelaire had gezwellen toen hij stierf, groot als appelsienen en ik weet te koesteren.…

achter de lens legt iemand een vader en zijn kleine zoon vast hij laat me kijken naar het kind dat teer verschanst in het landschap van vaders armen rust zachte gebaren betasten het kindergezicht mollige handjes vleien zich op mannenschouders het geraakte hart wordt licht in ademloze tijd iemand achter de lens legt het weerzien vast…

, lente.…

Dagen worden langer De lente begint De natuur pas zich aan De lente begint De lentezon straalt De lente begint Krokussen staan in bloei De lente begint Lammetjes gaan staan De lente begint Mensen schijnen vrolijker De lente begint Was het hele jaar maar lente!…

Jij lente, jij vruchtbare seizoensdromer, zonnige voorbode van een straks veelbelovende zomer. Nabije woud, op de steile trotse bergwand, ontploft explosief in groen en bruinrode abondant. Smal riviertje, glanst kristalhelder altijd weer, drupt vlot zenuwachtig dansend naar het grote meer.…

Een karretje op de zandweg reed, 't was in het groene dal, in 't stille dal, waar kleine bloempjes bloeien overal. Klein vogelijn op groene tak, zingt daar zijn lustig lied, terwijl in 't schommelend wiegje, het wonder is geschied. Ei,ei, 't was in de Mei, ja, ja. En achter gindse heuvelen, voor 't vallen van de nacht, antwoord de koekoek…

Hoezeer verlang ik naar de volgende lente, en als die eindelijk haar intrede doet, gooi ik mijn raam open. Een tuimelende zwaluw scheert vlak langs me heen, als of ze me begroet, blij is, weer terug thuis te zijn. Ze inspecteert haar nest direct langs mijn raam, haar thuis, nu al voor een paar jaar.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde. Zij staart naar ’t overhangen van een boom, En hoort een fluiten uit het lover glijden. Dromerig fluit ik naar de lichte stroom. Dromerig staart zij, dromen wij dan beiden?…

Heerlijk liggen op je rug, Om je - geen gerucht, Onder - koel en mollig gras, Boven - blauwe lucht!…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Wanneer dit mollige ronde zeedier hoog boven de golven uitspringt maakt zijn plompe gestalte een sierlijke zwaai beeldt de onvatbare vrijheid tussen wolken en schuim van het gladde lijf daalt sidderend zoute nevel waarin dwergregenbogen vluchtig de lichttaal spreken die eens meehielp de aarde tot leven te brengen nog in de verste toekomst…

lente in de lucht die ik onbezonnen zucht fladderend in mijn hoofd zonder teugels Lente in de lucht lente in de lucht lente in de lucht die de vlucht beloofd van ontelbare vlindervleugels…

De felle kardinaal vlamt en jaagt in ’t rood, zijn geil poppevrouwtje flirt in felle nood, ze wil hitsig spelen en stevig vrijen, hij kan haar spijtig niet verblijen hoe duivels graag hij haar ook wil pakken een pluimke bleef aan haar poepke plakken…

De lente is begonnen Want het is 21 maart Maar 'k moet je eerlijk bekennen Da'k zit te verrekken van de kou!…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

De bloemen bloeien De eieren komen uit De groene bomen…

Ze vertellen, dat de lente komt, waar waren ze gebleven in die koude wintertijd. Heeft iemand hen misschien opnieuw een stem gegeven? De mezen vliegen in het kooitje aan de muur, om de beurt, het zijn er vier. Hoe moet dat straks, in die behuizing? Maar ze hebben veel plezier. Ik denk, ze lossen het wel op. Want er is tijd genoeg.…