Alle inzendingen over leven OR gevangen

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelden mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

In het glas valt het leven niet op de dagen deinen maar wat voorbij. Ik droom van een opening een knik in de kabel die muren laat beven. Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

de wind fluit een wiegelied langs roerloze takken die zoeken naar de maan neem me mee zingt het zwijgend kind neem me mee handen volgen barsten in het koude raam takken worden vingers die zoeken naar de maan stil zingt de stem van het zwijgend kind wiegend op de wind…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

zo rijg je alle dagen aan elkaar want je hebt alles al gezien gehoord en gevoeld nu ben je alleen maar moe Is het leven dan ook zo bedoeld om als een kaars op te branden en uiteindelijk in tijdloosheid te belanden Lieve mam ik zal er altijd voor je zijn maar je zo te zien doet me pijn…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

Van begin tot het eind doelloos dwalen ze rond tussen de nevels gevangen. In een schijnwereld op zoek naar een rustplek tussen hemel en aarde.…

Je geen gezicht ziet dat door de spiegel wordt gevangen, geen opening wil toelaten. Dan worden je gedachten en verlangens voorgoed in eenzaamheid gevangen.…

Zoals een spiegel die is gevallen zit ik gevangen tussen de scherven mijn hart vol met donkere momenten van gebroken en verstilde woorden waar ik steeds weer in verdwaal.…

Zing ik maar lieve liedjes in dit leven.…

In klamme schaduw gevangen ik houd me vast heb me naar het licht gesleept over de drempel heen deurpost dwars gesteld geen doorgang voor onbevoegden.…

Bloot praalt het regenland stom en zwijgzaam straalt vinnig en zeker donkere tralies voor een niets vermoedende nacht erotisch gemompel van de goegemeente kooit de eenzaamheid van een te vroeg geboren morgen overspoeld een macht van veelheid aan spermaciden de overbelaste waterzuiveringsinstalatie rekent af tijdens een niets vermoedende…

, die gevangen wil blijven!…

In zijn gedachtenwereld Voel jij je opgesloten De kronkels van zijn Denken een ondier Met tentakels die Jou meer dan je Lief is gevangen houden En jou de vrijheid Die je lief was Voorgoed ontnemen…

Gevangen in een, klein en donker hol. Alleen met mijn gedachten, is het overvol. In gedachten gevangen, zolang tot ik stik. Mijn ogen zien tralies, de gevangenis, ben ik.…

Gevangen tussen twee Allebei gelijk Allebei fout geen kans tot ontsnappen als je van beiden houdt…

Ik beloofde mij een aangenaam leven. Het leven heeft mijn geloof gedoofd.…

je alleen, speelde zogenaamd niet mee je had je handen vol aan jaren zonder diepte, verdiende liefde als goedkeurend woord je dacht jezelf verloren dat niemand je zou horen maar je had het mis ik heb je uit de lucht gevist, een glijvlucht in het ongewis, de horizon voorbij ik koester je want niemand is geboren zoals jij, gevangen…

Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

Gevangen zal het heten met de dood op je geweten van je medepassagier. Probeer daar maar mee te leven, in de cel, 't is om het even Gevangen zul je altijd zijn in je eigen zielenpijn…

Het leven is een leugen, een wereld van toneel als een kleed wikkelt het zich om me heen verstrikt en bang zit ik gevangen gevangen op de wereld gevangen in mijn lichaam ik ben zo moe in mijn hoofd en in mijn lichaam ik wil praten, maar ben bang steeds dieper zak ik weg de bodem van de put is in zicht ik zit vast en kom er niet meer uit…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Vicieuze cirkel, onderbroken door verlangen, de troon der fascinatie blijft in terughoudendheid gevangen. Gevangen door mijn dromen, gevangen door gedachten, verdwaald in een gebied die mijn keuze zal minachten, want voor de één zo duidelijk, voor de ander tegenstrijdig de keuze die wij maken, is in dit leven niet gelijktijdig……

(Vanuit de lucht (II)) Gevangen in een net van dichte mazen Overge- leverd aan een maatschappij die nauwelijks openstaat laat staan echt begrip heeft voor Leven gaat snel en haast is blijkbaar leven in tijd slechts decora- tieve schimmen deels gevangen in patroon een opvallend stramien van schaamte dat geheel in…