Alle inzendingen over liefde OR ontwaakt

Bubbeltjes en kriebeltjes Dwalen door mijn geest Stil ontwaakt de liefde Terug van weggeweest Dromen komen tot leven Glanzen midden in de nacht Maken woorden overbodig Zolang jij maar naar me lacht Met jou word ik onstuimig Ben ik niet meer te blussen Met een knipoog naar morgen Strooi ik confetti op Mn kussen…

hectiek bedolven onder immense golven ze spoelen mijn gedachten schoon in een zee van rust waar euforie grilligheid laat smelten en vrijheid terugbrengt naar het diepste van de ziel een zee van rust waar liefde tot leven komt verbeelding ontwaakt en starre blikken verdwijnen in een hemelse glimlach…

die haar hart beheerst ontstaat er ruimte van binnen van hier naar daar, ja,ja voor liefde...…

Ontwaakt, verzorgenden der aarde De macht van het management is voorbij Zorgen voor zieken heeft weer waarde Er komt een einde aan de bureauheerschappij Ontwaakt, verzorgenden der aarde Gooi uw zorgplannen in het open vuur Of vouw er hoedjes van of vliegers met staarten Er komt een einde aan de klerkencultuur Ontwaakt, verzorgenden der aarde…

zie ze staan onder de boom nog onbeschut onze lentedroom het hoge blauw strakt ijzig koud maar roze ochtendlicht kust al warm je gezicht je lach ontwaakt op het moment dat ik vol liefde jouw lippen raak eindelijk voorjaar in eerste kleur en nieuwe geur na de lange wintertijd…

in de tuin onder lommerrijke bomen staat een gemoedelijk uitnodigend oud bankje het voelt goed om hier te zitten ja, dat voelt goed dit componeert gedachten ontwaakt wanneer je de stilte stil laat tot een mildere stemming van het hart waarin je wortelt gedeeld door liefde alsof het bankje zeggen wou ontmoet mij hier, en ik geef je rust…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

het verhaal van mooie dromen wordt geschreven in jouw hart elke dag opnieuw gelezen laat het mij in liefde leven waar stille angst verdwijnt in de gloed van zachte ogen samen met jou lach de wereld ontwaakt zal dit hartsverlangen ontstaan, in liefdesdromen elke dag worden herschreven tot een eindeloos verhaal…

aan het eind van de dag wacht een wereld in dromen in gesloten ogen sluipt langzaam de nacht ontdek er de wensen die sterren beloven vergane dromen op zoek naar zichzelf in het waarom van stil verlangen dat eindeloos gevoel van geborgenheid waar liefde ontwaakt in open ogen aan het eind van de nacht die begon als een droom…

jouw stem in verlangen oneindig zacht alles blijft hangen tolt om mij heen een streling van woorden geschreeuw uit het hart fluisterende liefde weergalmt in de nacht en het duister breekt verzucht in dromen de stilte verloor haar eigenheid ontwaakt in mijn armen koester haar zacht de stem in verlangen fluistert heel zacht…

De nachten kon ik niet vergeten toen we samen in een oceaan van liefde vreeën was ik de golven jij de kust en samen waren wij de lust om te zwijgen, te overleven stille heimwee teruggegeven jouw duistere kant verlegen ogen zoals we samen kalm bewogen en een geest die uit de fles vloog toen je ontwaakte in mijn liefdestoog.…

Een veulen doet voor- zichtig zijn eerste stappen de natuur ontwaakt. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar. Vlinders klapwieken met hun gekleurde vleugels geluidloos applaus. De dagen worden langer de rokjes kruipen korter de liefde rukt op.…

Ik heb de liefde geproefd even had zij mij aangeraakt door de korte tijd beproefd verdween zij, amper ontwaakt ik wilde dat heftige gevoel koesteren en bewaren zelfs een hart zonder smoel beleeft soms gouden jaren verloren zonder verliezen heeft elke roos een doorn nooit kun je daarvoor kiezen nimmer bezeten, toch verloren…

zij wiegt rank op liefdeswind bloeit voor het eerst als lentekind de wereld is zacht groen in blosjes vuur ontwaakt volmaakt de tedere schoonheid van het anders zijn geeft heimwee en voelt zoete pijn met kleuren van verlegen worden vrienden goed bekeken liefde wordt in kleine vonken als elixer uitgeschonken de godendrank…

Duizend tinten bruin en groen, schakeringen langzaam verlicht, de ochtendzon geeft je een zachte zoen... Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

Vergeet de kwade krachten in je leven En zie jezelf als ridder beëdigd Verdedig waar jij werkelijk voor staat Zoals je nog nooit hebt verdedigd Bevecht je eigen onzekerheden Graag leen ik je mijn zwaard Je zal snel je eigen zwaard smeden Met de kracht die huist in je ware aard Als een nobele krijger zul je strijden En groeien in je krachten…

Het is ook een fantastische periode van prille liefde en verliefdheid waarbij men danst vol ritme en beweging om op eender welke wijze indruk te wekken bij een partner Vrije geluiden her en der verspreid, hun echo weerklinkt nog even in opklarende hemel.…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

vlam ontwaakt wordt helder en luid vindt zijn kracht zijn energie opent zijn oog ziet om zich heen strekt zich uit voelt zich groot mag er zijn zo mooi en hoog `t vuur ontvlamt de warmte groot…

Lang geleden zagen wij hoe maanlicht van de hemel gleed laag gedragen door het staren in een rimpelvrije vijver we dachten dat de dag geen licht verdragen kon althans de glans niet die in nacht geboren werd nu zien we slechts nog duister water oppervlakkig fronsen en onze morgen daagt geen schijn zelfs niet zijn eigen dromen…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

En ik ontwaakte en ik zag hoe mooi de wereld was de vogels die hun lied weer zongen en rook het pas gemaaide gras Ik zag hoe mooi de bloemen bloeiden en rook de geur van de jasmijn en ik besefte eens temeer dat ik een kind van Zijn schepping mag zijn 'k Zag mooi gesponnen zilveren draden de kunstwerken van een spin 'k hoorde het zachte…

Ik ontwaakte uit een droom, Nu zing ik mijn liedeke weer. Het klinkt zacht en schoon, Het klinkt lief en teer, Mijn lied dat ik nu zing. Voor U mijn lief, mijn lieveling Mijn droom, mijn lied, en gij! Gij zijt mijn licht, mijn leven. Toe, hoor alleen naar mij! En laat ik U mijn liefde geven, Neem wat ik U bied!…

En ik ontwaakte en ik zag hoe mooi de wereld was de vogels die hun lied weer zongen en rook het pas gemaaide gras Ik zag hoe mooi de bloemen bloeiden en rook de geur van de jasmijn en ik besefte eens temeer dat ik een kind van Zijn schepping mag zijn 'k Zag mooi gesponnen zilveren draden de kunstwerken van een spin 'k hoorde het zachte…

als warmte het hart verlicht de geest zijn heugelijke ronden danst de pauwenveer op het bed betoverend glanst dan schrijft de poëet zijn lentedicht bloesemzinnen schakeren bij het ontwaken de dageraad schetsen de hemel in goudbrokaat een weerschijn laat de aarde floreren de pauw waaiert haar kleuren rond als een weelderige vlag de dichter…

Betekenis bewijst, dat onzin niet bestaat. Waanzin toont aan, dat betekenis onzin is. Ons heelal kent geen getij, en dijt daarom wakker uit. Wanneer ontwaken wij?…

heb ik jou verworven toegevoegd aan mijn bezit je lijst was vaal gebutst en schraal maar het linnen had een ziel ik heb je schoongemaakt het craquelé was onherstelbaar langzaam kwam de lente terug zag je groeien na het stof van jaren uit de rook van veronachtzaamheid je bloeit als nooit tevoren in het nieuwe licht op je net ontwaakt…

Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam het trage rood van de rozenhaag die roze oogt een nooit gesnoeide kersenboom nog steeds niet uitgebloeid zolang haar wangen bloesems dragen ook deze winter zomert zij nog na hij plukt haar uit zijn dromen zodat met het uitzicht op voorbije dagen dit venster zich niet sluit…

Uitgeput val ik in slaap in het uur dat de zon hoog aan de hemel staat Vreemd is het in een droom te aanschouwen hoe dat er vanuit de hoge toren Bekleed met mos en spinnenweb naar me wordt gekeken alsof ik de klimop ben gespijkerd aan het hout om alsmaar hogerop te klimmen Geperst geduwd verwrongen om te sterven met de vreemde adem…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…