Alle inzendingen over liefkozing

Jij mag mij met tedere handen aandachtig uitkleden en liefkozen, dikke kussen geven, hitte en kou deren mij niet, ik geur vruchtbaar in jouw armen open je met mijn huid ontdoe je van eelt en stijfheid, ja ik wil zonder verleiding van jou zwanger zijn elke dag begeerd worden door jou, ik wil alles van jou, kinderen en kleinkinderen…

Liefkozend spreek ik die uit. Aan mijn tanden tintelt ijs.…

geborgen Hemels voel ik mij nu bevrijd van alle zorgen Ik zeg dat ik van je hou jij bent alles voor mij Mijn liefde mijn leven verstrengeld zijn wij Ik zeg dat ik van je hou lieve Schat voel jij dat Zwijmel je met me mee heb je ooit zo liefgehad Ik zeg dat ik van je hou jouw lach laat me blozen Verlangend kijk ik je aan kom laten we liefkozen…

Was niemand eens liefkozend iemand? Liefkoosde u niemand? En niemand die u ontmoette liefkoosde u? Of als het een zij was liefkoosde zij, de zij niemand u, de hij niemand in jullie niemanddalletje? Nee, ook zij was een niemand.…

soms wordt in dit lichaam het sterven geopend groot genoeg om alle liefkozingen onaangeroerd te laten of om de richting van verbeelding te veranderen wanneer het de vorm van de nacht aanneemt en naamloze schimmen snijdt uit tranen van een vlinderboom slechts door jou ingewijd, nog voor nevels uit mij glijden als wijzers van…

reik me je handen, je lentehanden de bloesem van je vingertoppen reik me je mond, je zomermond het fruit van je lippen laat me liefkozend graaien in het rode herfstbos van je haren je zachte nekvel strelen: huiverende hindehuid laat me zinken in de grijze wintermeren van je ogen laat mij het jaar zijn, speels genesteld in je vier…

ik ben wakker heb een vriend hij brandt in mijn lijf ik heb zijn sporen gekregen hij mijn liefde verdiend zacht zijn ontspanning krachten gesust rimpels rond ogen zijn lippen geloken heb ik zacht gekust ik ben je lichaam eet nu jouw smaak val voor je handen ze strelen mijn huid liefkozen vaak ze geven gevoel dat je ogen beloven…

Wanneer ik een vlinder aanschouw Die heel zachtjes neerstrijkt Uit een hemel van helder blauw Het mooiste van Gods schepping lijkt De wind teder door zijn voelsprieten aait Als een waardevolle liefkozing Terwijl de zon om Moeder Aarde draait Volgende haar vaste kring Stil kan ik daarnaar staren Naar het o zo fragiele diertje Herinnerend…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

niet rozig vooraan zoals ik wil tegen mijn borsten aan leegte blijft achter die me zo verwarren (ik wil niet langer dromen in een wereld zonder toekomst) *zucht* om dit zoete suikergoed lonkt de lente mij in het frêle lover aan mijn oren dat is wat ik wil blijven minnen en liefkozen dicht bij mijn gevoel *op een of andere manier…

Veilig lig ik in je sterke armen Zacht als dons als een veer zo licht Teder gevoelig en vol met emotie Streel jij liefdevol mijn gezicht De kaarsjes rond het bed gezet Geven een warme intieme sfeer Je lippen die mij beroeren Vragen steeds meer en meer Onze lichamen innig verstrengeld Je liefkozingen zo teder en fijn Het gevoel van liefde…

Een nieuwe paus om te liefkozen, dit laat niemand onbetuigd... Er werd gehuild vanwege zijn sterven, maar dit rouwen was van korte duur.. Het was weer tijd om te gaan werven, toegeschreven aan het kerkelijk bestuur.. In het christelijke milieu geen tijd voor gestook. De verkiezing volgt in rust, wat nu rest is witte rook.…

Bespeel met mij de Gevoelige snaren van de Liefde Gebruik met mij de Allermooiste woorden van Haar ziel 'k Deel dan met jou mijn en Jouw lichaam: liefkozing, Streling Ogen gesloten Gedachten geordend 't Beviel Mijn zoen gevolgd door Oneindig echt veel kussen Deling van liefde tussen twee Mensen; jij en ik 'k Kniel Voor…

korte rokjes shorts en topjes in het straatbeeld verschijnen flitst spanning door de lucht hoofden zijn niet meer voorover gebogen met ogen op schermpjes maar kijken verrast in het rond om vooral live het leven te ervaren dat zich plots in alle kleuren lijkt te openbaren er wordt weer samen gelachen handen pakken elkaar in een liefkozend…

ik pakte jouw hand in een liefkozend gebaar voelde je vingers verkrampen zag je ogen opeens donker glanzen wegkijkend van mij een zucht over je lippen wat woorden die ik niet hoorde en weg was jij pas later vertelde je dat raken oude wonden open maakte dat de pijnen van vroeger ervaren weer even heftig waren jij wilde vrijheid…

Toen ik klaprozen voor je plukte, Poppies, zoals ze liefkozend in het engels worden genoemd. Poppies dag na dag geplukt In een felle, vroege zomerzon. En ik herinner me Hoe zowel blad na blad Als traan na traan Langzaam de winter aankondigden.…

vertering van haar ziel het had een vertaling van de bijbel kunnen zijn, dan wel testament loos en zonder nachtelijk geschreeuw het water reeds gelost, de sloep stond droog op de bodem van het hiernamaals, de klei gekneed in de vouwen van het gezicht dat nu eigentijds in zijn eigen rimpels is gelegd spaarzaam waren de aanrakingen liefkozingen…

ik zou graag willen huilen zachtjes zonder haasten in de herinnering waar ik jou heb aangeraakt in de liefkozing van je hand toen ik jou droomde tussen vroeger maar nooit later ik zou graag willen liefhebben eeuwig enkel jij in de tranen waar ik jou heb gefluisterd in de regendruppels toen jij mij vlocht tussen uren maar nooit…

droevig te leven is ieder die teveel liefheeft nog nooit hield mijn hart het tegen de liefde die te groot verdriet geeft weer zocht aan jouw borst mijn gemartelde hart zijn rust dat wil troost voor de brandende dorst en wordt niet geslecht door lust En altijd zal men boeten voor iedere liefdevolle daad tot de wellust der laatste zoete liefkoozing…

Zwijgend zweten Beter weten Beter beeld Niet gedeeld Zwijgend zweten En vergeten Is je lot Te zot De geest komt los Wil verlichten Pijn door gedichten Los die tros Zweven over water Van de zoete geest Weg die kater Letterfeest Van woorden en zinnen Liefkozend beminnen Het werk van je hart Taal getart Streling der zinnen…

jouw handen omvouwen mijn gezicht ogen vurig verlangend liefkozen we teder nagels glijden over jouw zijden huid tongen dansend lamenteren we zwaar diep in elkaars ogen kijkend smelten we langzaam tot één handen in elkaar gestrengeld heftiger in elkaar opgaand neemt de passie over drijven we tot geweldige hoogtes totale overgave…

Haar billen als duinen Opgetrokken uit blank zand Gestreeld door zijn hand Waardoor hij mag struinen Waarheen de heuvel leidt Volledig in perfecte harmonie Met haar heuvelige evenknie Door deze tweeling verleid Handen als golven hoog De duinen intens overspoelend Elke zandkorrel liefkozend voelend Slechts duintoppen nog droog Aangetrokken…

naam Jouw handen dragen mijn magere liefde Jouw armen omhelzen mijn drinkende huid Jouw stem verjaagt mijn geknede argwaan Ik ben jou niet waard Ik verbrijzel aarzelend jouw aanraking Ik verdruk wenend jouw vriendschap Ik stamel wantrouwende woorden Ik breek jouw vertwijfelde ademhaling ‘k Heb jouw liefde wel bewaard maar ik ben jouw liefkozing…

daar lig ik opgebaard, ben niet te zwaar een eikenhouten kist op zeven schragen kan onbekommerd mijn omhulsel dragen een laatste liefkozing als stil gebaar dan zal mijn zuster aan mijn zwager vragen: wie zijn dat daar, die vrouwen aan de baar?…

Straks ziet zij het regenboogvlies van de avond, de gouden verwijde pupil van de nacht en sterren om te liefkozen. Die noemt ze "lichtmatrozen", het wonder dat ik verwacht.…

Geen drank, drugs, stapels geld of bergen juwelen en andere dingen die broederschap doen verdelen verslaan de kleuren, geuren, liefde en de kracht die mensen gapend doen verstommen in waardering van een wonder dat verschijnt ergens midden op de dag wacht ik op haar prachtige zijn en liefkozende tasten Scherpe nagels die fluweel prikken in mijn…

nachten eindeloos lang hart koud als ijs liefkozende woorden die herinneringen zijn geworden er was zoveel mis omdat tranen zouden drogen vanzelf alles weer zou helen want beter tevreden en alleen dan ongelukkig samen liet ik je gaan daarvan kreeg ik geen spijt mijn hart opende zich voor een nieuw begin er woont opnieuw een ander…

jij hebt de zomer gedanst uitbundig met de zon gesjanst tot regen je verkoelde en gras nog groener voelde jij kleurde met lage mist het eerste ochtendrood verbaasd staarden de koeien naar de donkere sloot die geen spiegel had jij ontlokte aan de zich openende bloemknoppen een voorzichtig kleuren met liefkozing de eerste geuren…

Waar ik naar hunker Is een vrouw Waarbij onze zielen Elkaar kunnen liefkozen En strelen en De diepte van de ziel Kunnen doorgronden Om dan samen af te dalen In bezielde echte authentieke Passie waarbij ook de zielen Tot een orgasme kunnen komen Dit is waar ik naar hunker Een vrouw die eveneens Eerst de liefde wil bedrijven op zielsniveau…

Waar ik naar hunker Is een vrouw Waarbij onze zielen Elkaar kunnen liefkozen En strelen en De diepte van de ziel Kunnen doorgronden Om dan samen af te dalen In bezielde echte authentieke Passie waarbij ook de zielen Tot een orgasme kunnen komen Dit is waar ik naar hunker Een vrouw die eveneens Eerste de liefde wil bedrijven op zielsniveau…