Alle inzendingen over loze OR woorden

Ik zoek Waarnaar weet ik niet En vinden doe ik het nooit Kom hier Zeg ik Tegen iets wat er niet is Niet eens een fantasie Slechts een loze gedachte…

Gefotografeerde bomen vertalen jouw zwijgen energieker in de knoppen dan mijn eigen loze woorden Lente groeit in oerbos jouw leven bloeit in mij hoopvol en verwachtend als een veulen in de wei ik laat je niet meer los in mijn innerlijke zon overgoten droomrivier tot aan de doordeweekse einder komen sprookjes tot bloei vol bloesemen…

Nee, niet dromen, dansen of zweven - jargon voor vastgelopen dichters - maar woorden waar aan gewerkt moet worden hakken, breken en priemen dwars door weke harten en loze gedachten bloed moet stromen rijkelijk vloeien soms schrijven is krassen botten kraken en in vlees snijden rake woorden vinden die striemen en schrijnen als open wonden…

Bij een afscheid hoort een wens 't liefst van mens tot mens niet zomaar een loze geste ik wens jou het allerbeste…

opgedroogd zijn al zijn dromen verslaafd is hij en stijf en moe onder het loze dak vleit hij zich neer de donkere hemel dekt hem toe…

zij schreeuwen loze kreten die verwaaien nooit begrepen woorden die ooit zin gaven aan leven ik ben begonnen met luisteren in de stilte van niet weten daarna fluisteren om de vaste cirkel rustig te doorbreken inspreken was de trigger zonder echt te preken met het bespelen van emoties kregen wij oneliners op zicht voor…

er als een spin van de zoldering woorden dansen dan als muggen op het water…

Leegte heeft geen vaste plek Ze roert zich als een blinde vlek Net als goede satire soms niet Vacuüm verpakt in loze woorden Een verdorde dodelijke geest Uit eenzaam kwaad gefreesd Is nergens niemand ontgaan Laat iedereen achter ontdaan Die kop kan niet meer in het zand Maar hup, zand erover, in de krant Verstand op nul gevuld met angst…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

Steeds heb je er spijt van achteraf, dan kom je met loze tranen, het gaat niet langer meer, ik ben bekaf.…

Loze letters zweeg je maar, zwijg laat je niet verleiden tot een hoop ruis in de woorden die je spreekt, het kwetst anderen. Waar komt het vandaan is je brein vergiftigd door de ideeën van anderen? Omdat JIJ ja JIJ geen mening hebt en mee wil lopen op de gedachten van een ander… Kom wees nu eens jezelf en spreek je maar uit.…

De vader de zoon en de heilige geest als zij eens wisten hoe in hun naam wordt gepeesd Zonder schaamte of wroeging wordt eeuwig leven beloofd terwijl kleutertjes met hun rokje of broek op hun knieën van hun jeugddromen worden beroofd Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee…

menig narcis rekt zich uit langs de kant van de weg niet dat dit mensen hun glimlach doen ontluiken het leven kleurt gelaten daar de beloofde zon uitblijft gaan grote gebouwen op in ontstane grijsheid er rest niets dan leegte…

Mijn zoon zit boven achter zijn pc Dan hoor ik plotseling een meisje steunen, hartstochtelijke kreten, krachtig kreunen Mijn zoon kijkt porno? Hij? O jeminee! Ik ren naar boven, klaar voor flink wat stennis en tref mijn zoon die kijkt naar damestennis…

"Slikkende vrouwen lozen spontaan tonnen oestrogeen in ons bestaan. En zo wordt de vent langzaam impotent !" Aldus de druïde van 't Vatikaan.…

Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

ik laat mij niet meer duwen in verbeelding van loze woorden waar zonlicht mijn bleke aangezicht niet meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde…

van hordes woorden rijpen zich dauwloos in het kort gesneden gras en vormt het universum zich onbeholpen in trage paden…

Als nieuw elan in 't hier en nu, dat leeft Is het de stroom waar 't woord in vloeit tot zinnen?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Voor zover we dat weten Zijn deze mensen bezeten Van het uiten van loze kreten. Dus allemaal opgelet, Dat u niet wordt afgezet. Weet u eigenlijk wat kretologen Met hun kreten beogen?…

Laat mij nu maar in stilte sterven heel ver van alles en van iedereen Ik wil niet langer lopen zwerven laat mij maar sterven, heel alleen Breng mij nu maar geen kransen die hebben alle waarde verloren In stilte maak ik mij de balans en enkel mijn innerlijk kan ’t horen Geef mij ook geen loze woorden hoe goed ik wel zou zijn geweest Dat…

Het waren geen loze woorden maar daden, desnoods op een kapotte voetbalschoen, waarmee "onze jongens" een zege zochten en streden met passie en bezieling voor niets minder dan een overwinning, vurig als leeuwen voor eer en roem vochten.…

en verder trekt de karavaan de luisterlast is reeds wat lichter omdat de krontjong is gegaan naar de altruïstische dichter die speelt met woord en nylondraad zich niet aan loze zinnen bindt maar onomwonden horen laat hoe klanken reizen op de wind en verder trekt de karavaan het irritante zoemgezang van muggen lijdzaam ondergaan tot…

Verdwaald zoek je naar troost in een kroeg in Amsterdam Oost eindelijk mag jij helemaal jezelf zijn je bent ver heen en nog niet terug je vindt geluk bij plastic bloemen en toch ben je waar je bent gebleven waar geen kleur het grijs verbreekt altijd vrolijk, je heft het glas loze woorden, je blijft een gast leeft jouw leven in een liefdesplan…

je wilde de stilte niet die jij zo nodig had mensen en hectiek een sneer en snel repliek jij was de vis in het water pronkte met je kleuren maar vond nooit rust er was geen branding loze kust tot de muren gingen spreken jij de woorden niet kon vinden omdat jij jezelf was vergeten geen zelfbeeld maar slechts schijn omdat anderen…

Teder streelt hij haar geslacht, waarbij ze zachtjes lacht Hij kijkt naar haar gezicht, een warme blik op hem gericht Dan de ultieme daad en, voorafgegaan door haar schel gegil, het lozen van zijn zaad…

Als ik jou zie, word ik wezenloos als ik jou ruik word ik radeloos als ik je aanraak word ik grenzeloos, als ik je pak, word ik ademloos, oei hoeveel "lozen", kan een mens hebben!?…