Alle inzendingen over lucht en licht

Verheven tot in de lucht, zullen mijn tranen drogen en zal het licht in mijn duisternis worden geboren. Eindeloos helder zal ik zingen in mijn ziel. Lucht en licht zal ik ontmoeten, nederig geknield.…

Lucht en licht Mag ik weer Binnenlaten waar Tot voor kort Het donker nog Alleenheerser was…

de lucht is zwaar van de sneeuw die nog moet gaan vallen grijs is de lucht eigenaardig licht de eerste sneeuwballen kleuren haar gezicht rood wat een plaatje……

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

kijk toch om je heen en zie mijn geest dralen en verdwalen hij gaat en komt en laat je verhalen van verborgen schoonheid van lucht en licht van lach van zucht en zicht hij neemt je mee naar hoge toppen geregeld naar onbekende floppen maar meestijds naar warmte en lief zo diep en graag in zuiver gerief zweef mee, mijn mens drijf mee…

Lucht maken licht ademen leven creëren languit stromen spelen met het groen in de bomen warmte dronken bloesem snuiven vlinders omarmen de wind ontvangen silhouetten in het zand de aarde wakker kussen wolken dromen dansen in de regen springen in de zon het hart voelen kloppen en bewegen ruimte geven aan het nu lucht maken licht ademen…

Vandaag voel ik me als de zee ruim schuim vol wit vol water de lucht vol licht vrij vergezicht de wereld is voor later.…

daar waar rond plat bijna banaal maakt ontheemd uitgedroogd op zoek naar een zee van adem waar lucht het licht nooit meer zal raken ja daar daar slaapt zij zwart…

Soms, gaat midden in de Winternacht de hemel open en fladderen witte vlinders Van God naar jou en mij Vullen een moment de lucht met lichte vrolijkheid Soms, want wintervlinders zijn zeldzaam…

ik teken net het nieuwe jaar in prille lijnen weet dat lente zal verschijnen maar de takken zijn nog kaal somber is de lucht het licht is nog tekort om warme zon te schijnen maar waar ik stop knopt al een blad dat wacht op het winterse verdwijnen…

ik heb mijn huis gebouwd uit water lucht en licht met een handvol wolken temper ik de zon beschaduw zo het zicht op water drijft mijn interieur momenteel in volle lentekleur de muren zijn panelen lucht die op de wind passeren in transparantie zie je vogels in hun voorjaarsvlucht wil jij zo’n huis ook gaan proberen…

wolken schrijven hun onleesbare tekens op het blauw van de lucht het licht van de zon kleurt de krullen van hun statige vlucht maar langzaam verdampt het verhaal lost het plot heel geleidelijk op als epiloog staat nog vaagjes geschreven het wordt stralend weer vandaag…

de zee de zee in stemmen geopend door spel van lucht en licht ademt de woorden van wit naar blauw doorheen een zachte zucht geen haast in de stilte van rozenmeren voorbij het zeildoek van ‘t eindeloze weten zo roept de zee de zee de zon omhoog heel diep zo diep in het omgekeerde…

sprak zij zacht ik ga nu maar het opvanghuis wacht ik laat niets achter en geef lucht en licht door aan hen die nog wachten voor de poort langzaamaan verdwijnt mijn naam in de grond van iemands hart ik blijf weg tot de laatste strofe toegedekt wordt trek mij nu terug achter mijn verzen ooit gedrukt om lief te hebben…

kijk toch om je heen en zie mijn geest dralen en verdwalen hij gaat en komt en laat je verhalen van verborgen schoonheid van lucht en licht van lach van zucht en zicht hij neemt je mee naar hoge toppen geregeld naar onbekende floppen maar meestijds naar warmte en lief zo diep en graag in zuiver gerief zweef mee, mijn mens drijf mee…

nog heeft de lente zich niet vertild aan de winterse kou wel rustig aan de snijdende noordooster af en toe gestild het tikje opwarming heeft ons allen juist heel goed gedaan alleen regen en buien uit sombere dikke grijze luchten hebben licht en vrolijkheid niet gespaard nog is het natte niet opgedroogd oogt donker nog veel…

peppels kwispelen met hun toppen in buurtwegen een muze van trots oh, zo eerlijk, zo vrij bladeren dempen gekruist als druppels van één toon met kleuren en schaduwen dat vormen kent wijd vertakt is in het licht net als woorden, die opgaan in noten door de winden van het hart bloed en adem tussen land en sterren in de lucht van licht…

onverwacht in mij vond ik jou en luchten vol licht ik wil de dag achterna dichtbij de kust zomaar wat dromen over geluk het wordt later ver van de stad en op het strand vegen witte wolken de stilte bij elkaar golven groeten ook een kind met een zoen in haar wijde haar net op dat moment verdwijnt het zicht en ik besef dat…

Vandaag zeg ik niets schrijf wat in het zand laat de woorden verwaaien wind blijft als water, als stof Voor zonsopgang eten tot zonsondergang vasten op water, lucht en licht daarna vruchten en volle rijst Een lied waar de maag van zingt de rondheid van verder gaan wachten totdat de slaap alle gaten en kieren vult…

Al wat nog overtollig is weer eigenhandig teruggesnoeid kijk, dat geeft buiten lucht en licht als was het ruimte in mijn soms tobbend leven De kale bomen langs het pad verraden weer de weg naar huis voor ieder die zich spoedt naar warmte En evenals het blad verstilt ga ik vanzelf andante spelen het tempo van mijn leven gelukkig zo…

Ik wens je de vrede van maanlichte nachten koel en sereen Ik wens je de zachtheid van een scharlaken valavond warm en troostend Ik wens je dromen vol tere wazen parelende luchten kristallen licht Ik wens je puur geluk bij het genieten van sterren en dauwparels zonnegloed en windverhalen En bovenal wens ik je het levend water…

Zo pas nog stond je vredig voor de kramen Lichtjes versierden de avond en vaag klonk gezang, zoemend op de achtergrond De gevederde vleugeltjes van een kerstengel bewogen zachtjes in de wind Maar, jouw hand bleef hangen in de lucht Felle lichten verstierden de vrede die avond nog voor de kerst In Berlijn Donderend geraas…

en licht de zee lijkt vlakker na de storm…

zondag 13 september Hemel en aarde het planten van planten zaaien in kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het…

de lucht verft mijn verbeelding, verdraait de wereld op mijn gezicht, doet het einde vragen waar mijn twijfels ooit begonnen het blauw glijdt volmaakt doorheen de wering van mijn sterven, doet elke seconde vertragen waar mijn tranen ooit ontsprongen ketens drijven zwaar aan mijn gestrande voeten, doen lucht en licht verzanden, een wereld…

Meezwenkend, op de vleugels van een adelaar, genietend van lucht en licht zwevend als een los gekomen ziel vrij van het aardse bestaan.…

laat me jouw lente zijn en nooit meer zonder liefde je winterluiken sprankel ik vol kleuren lucht en licht en als je vlucht dan dartel ik mijn tere bloesems op je huid en streel je ogen dicht laat me toch lente zijn en nooit meer zonder jou ontluikend zal mijn middagzon je zoete kussen stralen en intussen zoem ik dan de luchtkastelen…

Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht ging in je uit, je blik was heel ver weg. De pijn is met je meegegaan, in 1 keer met een diepe zucht zal je missen, 8-08-2020…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

licht in een eindeloos tijdloos bestaan dus zucht hoe gaat het beter in de toekomst zonder zeemonsters slangen en ander gespuis gegroet lieveheersbeestje op zoek naar een luis.…