Alle inzendingen over maïsvelden liet men

ook dit jaar was de verwachting er weer van lopers die een kruis en rechtsaf slaan droef blikkend uit terneergeslagen ogen duivels op de hielen de hoofden gebogen vol overgave de eeuwige maïsvelden ingaan mompelend oh heer ik hou ’t echt niet meer ’s anderen daags nam onder treurzang wie nog leefde kennis van percenten en getallen op de barometer…

maïsvelden zijn maïsvelden stof is slechts stof een krekel een krekel hitte slechts hitte een brievenman ben ik geen bries helpt mij op weg op weg naar madame lacroix met de brief maar madame staat op het erf met vuurrood gezicht ook ik kijk omhoog en zie de raaf niet eerder was het zo stil stilte, met slechts het snikken van madame…

zo ver je keek overal die maisvelden in het Portugees betekent mais meer dus Portugezen zaai mais en mais mais en nog meer mais ga uw oogsten verkopen en het zal u weer goed gaan!…

mij praten nam toen zelf het woord als een danseres over wankel koord zij leerde mij een levensles liet mij lachen in het nachtelijk licht deed mij denken dat het een wandeling was.…

het dode doet pijn als het opstaat uit de dood als het gaat leven wiegende waarheid als een vogelverschrikker het maïsveld rimpelt ogen als ijzer op een onbewolkte dag breek de ketenen…

een rimpelend maïsveld op een stille onbewolkte dag de zachte stilte de herinnering zakt weg uit de man zijn gezicht een masker ogen twee putten zonder glans die de gloed van het vuur niet weerkaatsen als iets wat dood is gaat leven gaat het pijn doen de waarheid wiegt als een vogelverschrikker…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

Dwars door het hoge groene maïskolf veld rende jij mij achterna lachend buiten adem onder het gooien van wilde aardbeien besmeurde jij mij het maakte niets uit jouw lippen waren roder tussen onze tongen door wilde jij iets zeggen maar er was geen ruimte.…

Ken jij de charmes van een maïsveld? Heb jij de bomen die er rond staan ooit geteld? Weet jij hoeveel mensen daar ooit zijn geweest? Was dat voor hen ook steeds een feest? Wil je weten hoe stil het daar kan zijn? Doe dan zoals ik, Nu. Heel alleen! Ga erheen! Dan voel je ook al die dingen om je heen.…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in.…

Zwarte schimmen in het bos Ze wroeten er op los Niets voor hun neus is veilig Maar eikeltjes zijn heilig Ze zoelen lekker in een plas Een besmeurde boom die ooit hun schuurplek was Zwarte haren op de stam achtergelaten Vrolijk zwiepen ze met hun staarten Zet de grond maar op z’n kop De eigenaar van een maïsveld zit met de strop Zelfs een…

Toen ik Rosa Moenkin nam, in het dichte maisveld mijn begerige handen in haar blanke vlees drukkend liepen woelmuizen en faraoratten langs onze verweerde voeten. Een hyena bleef staan kijken en rook ons hitsige bloed maar bijten deed hij niet.…

Ik heb van je gehouden ik heb je intens gehaat ik heb je vaak gesmeekt jij was van de ergste graad Ik heb met je gelachen ik heb om je gehuild ik heb je hard vervloekt jij hebt mijn hart bevuild Ik heb mijn hart gegeven ik heb je klappen doorstaan ik heb mijn wonden gekust toen ik bij je weg kon gaan…

Zij vraten gangen in het maïsveld en legden huizenstroken bloot. Als reuzeninsecten gleden zij onstuitbaar over de akker. Een vreemde angst zocht langzaam zijn weg in mij: zou na het verdwijnen van de geelgroene stengels de wereld aan mijn achterdeur nog herkenbaar zijn? Het geratel rukte nu ongehinderd mijn hersens binnen.…

Het groene maisveld, rank en wuivend, gulzig reikend naar de zon. Zo onbevangen, omarmend en vergroeid. Dienaren bestuurd op afstand, als brandstof voor een raderwerk. Voer voor vee of voor kanonnen, eeuwig vervangbaar. Als in een cyclus, gevangen in een repetitie. Dodelijk, zonder pardon.…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

Je liet mij achter, in de zon, maar met een wolk – in mijn gedachten.…

ik was bang, zonder reden kon niet vertrouwen op het heden hart bevroren kracht verloren dat jij mijn hart had gevonden is iets dat ik niet had verwacht dat jij mij mijn hart zou geven had ik niet gedacht ingepakt en met een strikje, was jij mijn beste kado regen doet het papier scheuren, op de wind waait het weg het strikje kan…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

bleke lippen in de ruiten maanden haar geluidloos de luiken vroeg te sluiten ze hoorde niets maar knikte zacht, haar evenbeeld had nee verwacht de nacht –van plan naar binnen te vliegen- bleef stomverbaasd hangen voor het kozijn zag haar blonde manen de zijne bedriegen, schaterend om zijn ontspiegelde schijn…

Ik liet je los waardoor ik mezelf hervond.…

Donker en stil regeerde deze nacht gans verloren staarden mijn blikken Jouw beeld trok met magneetkracht ik hoorde enkel maar mijn snikken Wenend omdat je mij verlaten had en misschien al lang een ander vond Je liet mij vallen gelijk het herfstblad in het najaar op doordrenkte grond Starend in deze stille duistere nacht leek het of ik van…

Ik liet je alleen En sindsdien weet ik niet waar je gebleven bent Nu kijk ik overal op straat om me heen Ik dacht je te zien in een weerspiegeling van een winkelruit maar het was slechts een hersenschim En je stem, lijkt het wel, hoor ik in ieder zuchtje van de wind Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent Jij bent dichtbij Ik…

we liepen jaren hand in hand kinderen aan de ene ik aan de andere kant ik liet je gaan jij liet me lopen vrijblijvend was het nooit er bleef steeds iets te hopen wij komen langzaam op onze plek de kinderen hebben ruim voldoende aan hun eigen stek het hopen heeft gefaald verwachtingen niet uitgekomen de rekening wordt nu betaald…

Ik liet haar achter, ik zei Tot Morgen, ik dacht -- het komt wel weer goed.…

schaduw maar er was te weinig licht heb de penselen en het mes weggelegd ben het leven met warmte gaan strelen maar de warmte die er was bleek te weinig om nog te leven onder mijn handen bewoog beweging in finale verstarring ik heb zwart lief in stilte zonder licht dat weer alleen was met de kleerscheuren die dit leven liet…

het maïsveld waarin de planten hoorbaar groeien verbergt steeds meer zijn geheimen als ik nader voegen zonnebadende hazen zich daarbij een enkele kievit alarmeert twee keer voor hij door soortgenoten tot zwijgen wordt gemaand kraaien vergeten zelfs gebruikelijk te krassen het vroege ochtendland verwacht een warme zomerdag de reigers vluchten…

er komt geluid aan, vanaf het land patrijzen scheren in straffe formatie over het pasgeschoren maïsveld het voelt koud en kil, huizen branden weids geurt mijn land naar de stront knotwilgen penselen nog met twijgen aan de overkant van de rivier klinkt een lied wat door de mist is verwekt mensen gaan met een brood onder hun arm bij de slager…

aan weerszijden de grenslijn sneed tussenbeiden schuin door het gehucht en spleet geducht twee huizen geheel in een Duits en een Nederlands deel dat gaf teveel gedoe, dus is de grens nu niet meer recht er in een hoekje in gelegd helemaal Duits zijn de twee huizen je wordt het moe dit land te doorkruisen wegen lopen dood langs een maisveld…

Want dat is het aan het einde van een prachtige dag, Een 27 Aprils Koningsdag, kermis in de stad en overal van alles wat! Kinderen spelen muziek op hun eigen instrument, hier en daar een luchtkussen, verderop een kermistent en overal echt overal bieden oud en jong hun waren aan! Voor slechts 1 eurootje een schilderij, een glaasje een pop…