Alle inzendingen over middeleeuwse sage

Kind uit de sagen, stilte in haar koninkrijk, verlicht haar gelijk. Roep van anderen overstemmen hoge bomen, geluid te verdragen. Tijd draagt de dag in geluiden van de stilte, zonder oordelen.…

ben terug gegaan heb de beschaving ontdaan van laagjes vernis verhalen geschoond doeken uit lijsten gehaald zonder retouche waarheid bepaald in legenden en sagen de echte vragen over angst en doodgaan gesteld er is veel verteld van vader op zoon met ervaring en leven als loon kom ik wijs u de weg in de talen van vroeger is verleden…

het is tijd om weer te dwalen door sprookjes en verhalen met lange reepjes zon de zomer terug te halen de kleur en geur van lange dagen mag nog niet vervagen want de koude is nabij sneeuw en hagel wachten op het keren van het tij warm je aan het mythisch vuur van sagen en legenden tot koning winter weer de lente als prinsesje…

jaarringen vertelden de sage verbonden zijn levensverhaal gegeven in acht blinde lagen zij droegen die zwijgende taal waar dromen je ogen bedekken doolt eenzaam de roep van zijn geest vertrekken stil scheurende takken daar zijn koude uren geweest toch laat hij zich huiverend zakken achter het lied van de maan schuifelen op bebloemde paden…

geloofd geprezen zij onze hoog ontwikkelde beschaving waar zij gloedvol kolkend voorziet in vloeiende laving door groene wezens van oudsher bekend van mythen sagen eeuwen met succes ontkend door hele legers hypocrieten wij doelen op verse aanwas van gretig gulzige grieten met klassieken vrij opgevoed in niet te staven oplagen…

het vlammend zwaard staat roestend naast de open haard het vuur van sagen en legenden is gedoofd door de dagelijkse tv-ellende de namaakheroïek van de massa media verkent in plastic zijn gebied verdwenen zijn de heksen op de waag sprookjes spelen niet de baas het schermpje regisseert jouw leven want jij bestaat alleen als je…

waar vroeger schemer licht was in de duisternis stilte het altijd voor het zeggen had als laatste woord heerst nu kilte in transparante drukte zonder schaduw sprookjes sagen mythen en legenden zijn bronnen vol gelukkige ellende de levensrode draad spint juist garen bij dimensies vol met fantasie laat woorden uit hun werkelijkheid…

je ogen spreken honderduit over kabouters en kastelen je stem zingt wind in stormachtig vlagen fluistert mythen en huilt sagen je handen bouwen sprookjes om je heen waarin altijd een engel verschijnt je voeten dansen op de muziek in je hoofd je lach vangt een denkbeeldige roos ik blijf naar je kijken heb je helaas nooit kunnen bereiken…

in kaarslicht krult de werkelijkheid raken vlammetje aan mythen sagen en legenden leesbaar in hun rode hart het geel verwarmt een ander vlak soms zichtbaar in kabouterpad waar feeën dansen en met gnomen en kobolden sjansen dit sprookjesachtig gaan is voelbaar bij een volle maan als de kaars gaat walmen en gesnoten wordt dan geurt en…

. -------------------------------------- uit: 'Mijn Middeleeuwen', 2004.…

De koning leed aan melancholia, zij hield hem uit de slaap. Het eerste licht trof een verslagen man. Er werd gefluisterd dat God zijn goede hand van hem terugtrok. Nu houden boze machten bij hem huis. Zijn kamerheer, een praktisch man, liet toen een herder komen. Jong en muzikaal zou hij de wolk om het koningshoofd verdrijven. Die kunst bood…

Van rationeel recht is de Ruiten Aa teruggelegd in oude bochten hermeanderd wat dat niet allemaal verandert: paaigronden voor vissen, natuur de ecologische hoofdstructuur wandelpaden, biodiversiteit en vanuit de vergetelheid in onbruik geraakt zijn de sagen ontwaakt.…

Vroeger leefde er kabouters in ’t mooie Brabants land, in heuvels resideerde ze in bos, op hei en zand. Het waren wezens van de nacht; je zag ze zelden, schuw, ze meden de mens meestal, want te groot, te lomp, te ruw. Pas als de mens naar bed toe gaat, pas dan gaan ze op pad, op zoek naar werkjes en naar klussen bij boerderij of stad.…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

ik weet van hun bestaan heb de invloed ondergaan geen luchtige herinneringen die eonen lang rondzingen begin de talen te begrijpen zij rijpen door intenser mee te kijken naar de fundamenten van hun leven mythen sagen en legenden tillen in een mystiek akkoord de dagelijkse dingen uit boven het gesproken woord eindelijk kan ik de levens…

Het was een septemberdag met gehesen stormvlag de dag dat ik Rusalka op de ferry zag. In de bar aan boord waar je drank en vrouwen scoort daar zong, on stage, Rusalka door het publiek luid aangespoord. En deze vrouw, in veel te korte rokken, met prachtig blonde lokken, zwoel zingende Rusalka, voelde zich tot mij aangetrokken. Onze…

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid Langzaam verteren de stralen in het duister De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet Een gedaante schuifelt zich een…

Lezen Is genieten van iemands rijke fantasie je onderdompelen in de middeleeuwen, het ruimteschip instappen op weg naar Mars. Is zorgeloos en vrij ronddwalen door exotische tuinen of eindeloze duinen op reis gaan in de tijd op zoek naar mensen en leefgewoonten je bewegen in het verhaal je zelf helemaal los laten.…

ik ervaar extreme krachten beredeneer hogere machten in een ongeziene werkelijkheid ons tijdpad is voortschrijdend leven waarin begin en eind ontbreken mythen sagen en legenden tonen ons de wereld die wij slechts uit overlevering kennen in een existentieel verlangen naar het levengevend licht krijgt het spirituele zijn gezicht…

ons rest nog maar weinig mystiek door rationele repliek ook de magie wordt in het logisch circuit stevig te kijk gezet wij zijn verworden tot automaten die zogenaamd iets zinnigs uitbraken geloof hoop en liefde zijn niet te vatten omdat zij nooit in structuren passen godzijdank zijn er nog dromen waarin sprookjes sagen en legenden…

vals draait een kring rond de maan in het duister is er een komen en gaan van geluiden onherkenbaar in bestaan reppen zij zich voort met een spoor van buitenissigheden achter zich aan aarde lijkt te schokken door brokken vreemde energie mythen sagen en legenden geven nooit zoveel ellende de stoet lost op in het licht…

Als zij oud is – geef het vleugels – laat het koren golven in de wind – zaaigoed voor sagen, zee voor al wat vruchtbaar is – in goede aarde. Als zij jong is – laat haar bezinken en gewiegd worden als een onnozel kind – bodem nog ongerept in de voren van zijn toekomst. Mijn inzicht zal haar niet grijpen.…

Ik, die de sagen over diens ontrouw in de schaduw voorlas... Zorgeloos? Vandaag sabbel je opnieuw op die grasspriet, onderbreekt je blote voet weer steeds de lectuur, laat ik je haast hoorbaar zeggen: -Voorzichtig! Ja, zo is het goed.…

universum in met mij als nieuw begin in omzien zag ik heden tot verleden tuimelen structuur in entropie herinnering vertraagde tot totale empathie geen adem om geluid te dragen, geen vragen want het weten is er al vergezicht mist afstand in mijn hand is het heelal ik ben geen God maar heb nu de tijd verslagen ook in mythen en in sagen…

Lemen hoogbouw in een middeleeuwse stad Gerokte mannen in colbertje kromdolk op de buik zitten op een mat Geweer, losjes over de schouder kauwen ze op blaadjes qat Onverwacht leggen die gedrogeerde Allahkrijsers een stukje wereldhandel plat en wordt de USA met een defensiebegroting van 800 miljard in verlegenheid gebracht…

Mijn ogen wachten hulpeloos op U, nu al die losse vogels weer een tweespan... hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu wat unbidan we nu ? Maar ik, ik kleef hier vast aan perkament vol zwart en traan en voel het blanke vel zo vloeibaar op uw borst hier in mijn cel tot alles stolt - alleen gemis is permanent. Alle dingen worden…

Hun laatste dans zullen zij dansen voordat de nacht hun zal beminnen Langzaam schrijden zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen…

De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend zoekt zij haar ridder uit Haar weelderige kledij siert haar In een prachtige jurk tot op de kuit… Een sluier bedekt haar begerige ogen Het oude spel van verleiden siert haar Zwierig danst ze om de ridders heen Straks zal ze haar geliefde zien daar… De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend…

De leraar droeg een harnas. Zwaaide met een goedendag. Niemand zei iets terug. De ophaalbrug bleef omhoog. Een leerling op de uitkijk gebaarde. Pek en veren stonden klaar. Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

Een ridder reed eens door een woud Hij was moe en had het koud Er spookten lijken door zijn hoofd Wier leven hij eens had beroofd Verbijsterd bleef hij stokstijf staan Door schoonheid zichtbaar aangedaan Want hoor, daar zong een nachtegaal een herinnering… een vergeten taal Het oude lijf werd prompt vergeten De spoken floeps uiteengereten…